Συνέντευξη Μεσσαλά στην εφημερίδα "Επίκαιρα"

Δραστήριος, με πλούσια φαντασία, μεράκι και οραματισμό, ο Αντιδήμαρχος Παιδείας και Πολιτισμού της Αλεξάνδρειας Παναγιώτης Μεσσαλάς δίνει τα τελευταία χρόνια σάρκα και οστά στα πολιτιστικά δρώμενα του Δήμου, μέσα από την ακατάπαυστη δραστηριότητά του στο Πνευματικό – Πολιτιστικό Κέντρο του οποίου ηγείται ο ίδιος με την ιδιότητα του Προέδρου. Σε μια δυναμική και αμφίδρομη ζωογόνα σχέση ανάμεσα στον πολιτισμό και την παιδεία ο κ. Μεσσαλάς βλέπει την αδιαπραγμάτευτη προοπτική για την εξέλιξη του Δήμου Αλεξάνδρειας, μέσα από την ανόθευτη διατήρηση της παράδοσης αλλά και την εισαγωγή της καινοτομίας που ανοίγει νέους δρόμους στα τοπικά πράγματα και φέρνει τον κόσμο της Αλεξάνδρειας μπροστά σε μια άλλη ποιότητα ζωής. Τα «Ε» βρέθηκαν στο γραφείο του Αντιδημάρχου για μια συνέντευξη εφ’όλης της ύλης, γύρω από τη δράση του ιδίου του στο χώρο του πολιτισμού, μέσα από το πρίσμα και των δύο ιδιοτήτων του, αυτής του Αντιδημάρχου αλλά του Προέδρου του Πνευματικού Κέντρου της περιοχής.

Ποια είναι κ. Μεσσαλά η προσωπική σας διαδρομή στην τοπική Αυτοδιοίκηση;

Η προσωπική μου σχέση με την τοπική αυτοδιοίκηση κρατάει από πολύ παλιά, γιατί ο πατέρας μου είχε διατελέσει Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου της Αλεξάνδρειας, επί σειρά ετών, με τη Διοίκηση του Δημάρχου Χαρίλαου Παπαποστόλου. Μέσα από αυτό – ας το πούμε – κόλλησα το… «μικρόβιο». Μου άρεσε από τότε να παρακολουθώ το τι γίνεται στην Αλεξάνδρεια ήθελα από πολύ μικρός να ασχοληθώ με την τοπική αυτοδιοίκηση, ωστόσο δεν βόλεψε να κατέβω υποψήφιος, για πολλούς λόγους και σε προσωπικό και σε πολιτικό επίπεδο. Βέβαια ζω μέσα στην ίδια την τοπική αυτοδιοίκηση τα τελευταία 20 χρόνια, ως υπάλληλος του Δήμου Πλατέος, στο ταμείο. Όταν ξεκίνησε ο Μπάμπης Γκιόνογλου το Συνδυασμό «Ανεξάρτητη Κίνηση Πολιτών» μου είχε αρέσει πολύ το προφίλ του, γιατί ξέφευγε από τα στενά κομματικά στερεότυπα των στεγανών, και συστρατεύτηκα μαζί του. Όταν εκλέχτηκα, τη δεύτερη τετραετία, μου άρεσε πάρα πολύ ο τρόπος με τον οποίο ο ίδιος συνέθεσε το ψηφοδέλτιο. Βρεθήκαμε άνθρωποι που δεν ανήκαμε πολιτικά στους ίδιους χώρους, κι όμως κάναμε μια πολύ καλή παρέα. Δημιουργήσαμε σχέσεις συναδερφικές αλλά πάνω από όλα φιλικές, και πιστεύω ότι αυτό ήτανε και το ζητούμενο σε ένα συνδυασμό. Μέχρι και σήμερα δεν έχει δημιουργηθεί καμιά ρήξη σε επίπεδο σχέσεων και όλοι δουλεύουμε με κοινό γνώμονα και σκοπό πρώτα το καλό της Αλεξάνδρειας, ο καθένας στον τομέα του.

Ποια είναι η προσωπική σχέση σας με τα πολιτιστικά δρώμενα;

Η σχέση μου με τα πολιτιστικά ξεκίνησε αρχικά με την ιδιότητα του χορευτή μέσα σε Συλλόγους. Όχι ότι σήμερα δρέπω δάφνες χορευτή αλλά το προσπαθώ, το παλεύω και μ’ αρέσει. Αυτό όμως ήταν και ο συνεκτικός κρίκος που μου έδωσε την άνεση να επικοινωνήσω πολύ εύκολα με τους Πολιτιστικούς Συλλόγους. Οι Σύλλογοι είναι δύσκολα κομμάτια επικοινωνιακά στην Αλεξάνδρεια καθώς ο αριθμός τους αγγίζει σήμερα τους 16. Αυτοί λοιπόν είναι όλοι ενεργοί, όλοι έχουν τις ιδιομορφίες και τις ιδιαιτερότητές τους. Κατάφερα – και το θεωρώ επίτευγμά μου – να τους φέρω όλους κοντά και γύρω από το Δήμο, να μπορούμε να καθόμαστε σε ένα τραπέζι και να συζητάμε όλοι μαζί για το τι μπορούμε να κάνουμε. Και αυτή η σχέση που περιγράφω, σφυρηλατήθηκε περισσότερο μέσα από την ιδιότητα μου ως Προέδρου του Πνευματικού – Πολιτιστικού Κέντρου, του Αντιπροέδρου επίσης παλιότερα, και όχι τόσο από την θέση του Αντιδημάρχου, στην οποία βρίσκομαι εδώ και μερικούς μήνες. Είναι γεγονός ότι τις περισσότερες φορές αισθάνομαι περισσότερο ως Πρόεδρος του Πνευματικού – Πολιτιστικού Κέντρου, παρά ως Αντιδήμαρχος.

Ποια είναι η ιδιαίτερη παρουσία του Πνευματικού – Πολιτιστικού Κέντρου στα δρώμενα της Αλεξάνδρειας, ως μηχανισμού παραγωγής πολιτισμού;

Καταρχήν έχουμε μια πολύ καλή σχέση με τους πολιτιστικούς συλλόγους και θέλω να σταθώ σε αυτό, γιατί εκεί εντοπίζεται η αιτία πολλών καλών πραγμάτων που έγιναν μέσα στο Δήμο. Να φέρω ως παράδειγμα τη «Γιορτή Πίττας». Αν οι σύλλογοι δηλαδή δεν έβαζαν τις γυναίκες να ετοιμάσουνε τις παραδοσιακές πίττες, δε θα μπορούσε να γίνει η διοργάνωση, παρόλο που όλα τα υλικά τα έβαζε ο Δήμος. Αν δεν μπει λοιπόν το μεράκι δεν έχουμε αποτέλεσμα. Κάναμε τη συνάντηση των παραδοσιακών συλλόγων. Ο κόσμος είχε μείνει εκστασιασμένος στο αμφιθέατρο. 2000 κόσμος παρακολουθούσε χορούς που δεν τους έβλεπε για πρώτη φορά, αλλά ήταν το μεράκι και ο τρόπος που έλκυσε το ενδιαφέρον τους. Για πρώτη φορά επίσης φέτος διοργανώσαμε το Μελισσοκομικό Διήμερο Έκθεσης Μελισσοκομικών Προϊόντων. Ήρθε ο Μελισσοκομικός Σύλλογος Ημαθίας, δια του Προέδρου του, του Σταύρου Μουρατίδη ο οποίος μας έκανε και την πρόταση.
Διοργανώσαμε το Σαββατοκύριακο την Έκθεση, παράλληλα με τη «Γιορτή Πίττας», ώστε να έρθει πιο πολύς κόσμος κοντά στα μελισσοκομικά εκθέματα.
Στήσαμε λοιπόν καλαίσθητα κιόσκια, εκδώσαμε έντυπο υλικό προβολής αναφερόμενο στις δράσεις του Συλλόγου τους αλλά στις ιδιότητες των προϊόντων, τους παροτρύναμε να βάλουν μεράκι και φαντασία στο στολισμό των περιπτέρων και ανταποκρίθηκαν πλήρως.

Τι είναι τα «Αλεξάνδρεια» και πως προέκυψαν ως καθιερωμένη ετήσια διοργάνωση για το Δήμο;

Ανέκαθεν η Αλεξάνδρεια είχε καθιερωμένο, αμέσως μετά το 15Αύγουστο και το πανηγύρι της Παναγίας να μπαίνουμε σε μια φάση πολιτιστικών εκδηλώσεων. Παλιότερα στο ίδιο εορταστικό χρονικό πλαίσιο – και για ένα μήνα περίπου – υπό την αιγίδα της Νομαρχίας διοργανώνονταν τα «Ημαθιώτικα» που όμως είχαν εμβέλεια εκδηλώσεων σε όλο το Νομό. Με τον καιρό ατόνησε αυτός ο θεσμός.
Στην Αλεξάνδρεια όμως τον διατηρήσαμε, ονομάζοντάς τον ως «Αλεξάνδρεια».

Στο πλαίσιο της διοργάνωσης αυτής έχουμε πολυδιάστατες εκδηλώσεις.
Ωστόσο υπάρχει μια δυσκολία. Το να κάνεις την επιλογή σε μια εποχή που οι αξίες φθίνουν είναι δύσκολη. Αναγκάζομαι λοιπόν πολλές φορές, όταν ακούσω ότι υπάρχει κάπου ένα μουσικό σχήμα ή θεατράκι να πάω να το δω πριν το φέρω στην Αλεξάνδρεια. Με ενδιαφέρει να πάρω γνώμες, να πραγματοποιήσω γενικότερα έρευνα, ούτως ώστε όταν έρθουν να εμφανιστούν, να χαρεί και να ωφεληθεί ο κόσμος. Μην έρθουνε μόνο και μόνο για να πούμε ότι κάναμε μια εκδήλωση. Αυτή η προ-αξιολόγηση είναι και το πιο δύσκολο κομμάτι που έχω αναλάβει.

Ποια είναι η φετινή γκάμα των εκδηλώσεων στο πλαίσιο των «Αλεξανδρείων 2010»;

Φέτος στα «Αλεξάνδρεια 2010» φέραμε την παράσταση με το Γιώργο Παρτσαλάκη «Μαλλιά Κουβάρια» σε συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ, καθώς και τον Τάκη Βαμβακίδη σε μια παράσταση Καραγκιόζη που πραγματικά ξεσήκωσε στο κοινό θύελλα χειροκροτημάτων. Είχαμε όμως και το Χάρρυ Κλύνν που ενθουσίασε τον κόσμο σε μια σατυρική παράσταση.
Στηρίξαμε και τις τοπικές προσπάθειες ερασιτεχνικών θιάσων, όπως είναι το «Θεατρόραμα Κωσκόλ» από τη Νάουσα, του Σκηνοθέτη Κώστα Κόλλα, που παρουσίασε φέτος τους «Άδοξους Αργοναύτες» που ήταν μια καταπληκτική παράσταση, όπως επίσης και τη θεατρική ομάδα του Πολιτιστικού Συλλόγου «Προμηθέας» της Βέροιας, που με το «Αυλαία και πάμε» μας έδωσαν μια πολύ καλή παράσταση. Λίγο πριν την έναρξη των «Αλεξανδρείων» είχαμε φιλοξενήσει στο Αμφιθέατρο και το Θύμιο Καρακατσάνη και το Στάθη Ψάλτη. Οπότε έχουμε ένα καλό φάσμα στα θεατρικά δρώμενα.

Όσον αφορά τα μουσικά δρώμενα, είχαμε την ευκαιρία να φιλοξενήσουμε το Χρήστο Θηβαίο, με το Θάνο Μικρούτσικο και το Γιάννη Κούτρα, οι οποίοι έδωσαν μια καταπληκτική συναυλία. Και κλείσαμε βέβαια με τον καλύτερο τρόπο… με το Βασίλη Λέκκα και τη συγκλονιστική ερμηνεία του. Υπήρξε βέβαια ένα συνολικό πρότζεκτ για αυτή την εκδήλωση. Ήδη από το Μάρτιο ο Πρόεδρος των Παλαιμάχων Ποδοσφαιριστών Αλεξάνδρειας, ο Κώστας Μαστροδήμος, μου έκανε μια πρόταση να μιλήσω με τον Τάκη το Βαμβακίδη, που ήθελε να παρουσιάσει τον Καραγκιόζη. Και ήθελε να συνδυάσουμε θέατρο με μουσική και την επόμενη μέρα να έχουμε την γιορτή ποδοσφαίρου στο Δημοτικό Στάδιο Αλεξάνδρειας σε αγώνα των δικών μας Παλαιμάχων με την Ομάδα «hasta la victoria siempre», που την αποτελούν οι γνωστοί διεθνείς παλαίμαχοι παίκτες με αρχηγό το Σάββα Κωφίδη και συμμετέχοντες το Σαραβάκο, το Ρότσα, το Μίνου και άλλα διακεκριμένα ονόματα. Ο αγώνας δόθηκε, στον οποίο έπαιξε ο Βασίλης Λέκκας και τραγούδησε στο ημίχρονο, ενώ τα έσοδα διατέθηκαν στα «Παιδιά της Άνοιξης».

Παράλληλα είχαμε τρεις μουσικές συναυλίες, μπροστά το Πνευματικό Κέντρο, στο κέντρο της Αλεξάνδρειας με ελεύθερη είσοδο (όπως και στις περισσότερες εκδηλώσεις), με την παρουσίαση έντεχνου και λαϊκού τραγουδιού από τοπικά νεανικά συγκροτήματα. Επίσης είχαμε Θέατρο Σκιών που παίζεται εξαιρετικά από έναν δικό μας τοπικό καλλιτέχνη το «Νεκτάριο». Ακόμη και πολιτιστικές εκδηλώσεις για τη γιορτή του Αγίου Αλεξάνδρου, που τις πραγματοποιεί ο Πολιτιστικός Σύλλογος των Ντόπιων στο Ναό του Αγίου Αλεξάνδρου. Την παραμονή πραγματοποιήσαμε στην περιοχή και μια συναυλία με τον τοπικό καλλιτέχνη μας το Χρήστο Λαζαρίδη και την ορχήστρα του. Άλλη μια καινοτομία επίσης, ήταν ότι φέτος φέραμε και τον ταχυδακτυλουργό Σανκάρα.

Είναι ζωντανό σήμερα το Ρουμλούκι στις συνειδήσεις των νεότερων γενεών;

Είναι ζωντανό το Ρουμλούκι και η νέα γενιά το κρατάει ζωντανό. Είναι ορατή αυτή η μεταλαμπάδευση των ηθών, των εθίμων και των παραδόσεων, στο βαθμό, βέβαια και το μέτρο του δυνατού. Θα ήταν πιο δυναμικά και ζωντανά τα πράγματα αν κάποια εποχή δε διείσδυε το σαράκι του κομματισμού στους Πολιτιστικούς Συλλόγους που κρατάνε ζωντανές τις παραδόσεις. Όταν αυτά ξεπεράστηκαν πραγματικά οι Σύλλογοι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Η Αλεξάνδρεια και το Ρουμλούκι δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από τον παραδοσιακό πλούτο άλλων περιοχών της Ελλάδας.

Ποιες δυσκολίες συναντάτε ως Αντιδήμαρχος, στην οικονομική διαχείριση των πολιτιστικών διοργανώσεων;

Δεν μπορείς να κάνεις πολιτισμό έχοντας απλά ένα χαρτάκι και σημειώνοντας νούμερα. Σίγουρα το οικονομικό είναι ένα κομμάτι που μας βασανίζει. Το πακέτο του προϋπολογισμού που χρησιμοποιείς, πρέπει να αξιοποιηθεί με εξισορροπητικό τρόπο σε κάθε πτυχή της πολιτιστικής δραστηριότητας. Δηλαδή και να ευαρεστήσεις κάποιους, και να μη δυσαρεστήσεις κάποιους άλλους αλλά και να φροντίσεις και το οικονομικό σκέλος ορθολογικά. Αλλά και οι στεγνοί υπολογισμοί για τους… υπολογισμούς δεν παράγουν πολιτισμό, παράγουν μιζέρια. Πρέπει να είμαστε πιο απελευθερωμένοι. Και ευτυχώς σε αυτό το κομμάτι ο Μπάμπης ο Γκιόνογλου με έχει στηρίξει πολύ.

Η αντιπολίτευση σας έχει κατηγορήσει ποτέ για μη συμφέρουσα διαχείριση;

Μου έφερε ως πρότυπο παράδειγμα, γειτονικό Δήμο ο οποίος είχε προϋπολογισμό στα πολιτιστικά… μηδέν. Το μηδέν είναι όμως μηδέν σε όλα, άρα και τον πολιτισμό. Όταν τολμάς να παράγεις θα έχεις και κάποιο κόστος. Για παράδειγμα, είμαστε ο μοναδικός Δήμος στο νομό που έχει και λειτουργεί θερινό κινηματογράφο, εδώ και εφτά χρόνια. Πειραματιστήκαμε πολύ αρχικά μέχρι να δούμε ο θεσμός τι απήχηση θα έχει. Προσπαθήσαμε να φέρουμε ταινίες που τις προωθούσε το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Καλές ταινίες αλλά δεν ερχόταν ο κόσμος. Κι όμως σήμερα φτάσαμε να παίζουμε ταινίες Α’ Προβολής και με μεγάλη ανταπόκριση του κοινού. Αν κάτσεις όμως να προσθέσεις τα έσοδα του κινηματογράφου, δεν υπάρχει περίπτωση να ισοσκελιστούν με τα έξοδα. Αλλά αν στα έσοδα προσθέσεις και τα ηθικά και πνευματικά οφέλη του Δημότη, που προκύπτουν από την προσφορά της ψυχαγωγίας, τότε θα έχεις μια… υπέβαση των εξόδων. Δημιουργήσαμε επίσης φέτος και Θεατρική Ομάδα, με την εξασφάλιση μιας καλής χρηματοδότησης, μετά από απαίτηση των δημοτών μας. Η ομάδα αυτή τη στιγμή απαρτίζεται από πολλά μέλη τα οποία κάνουν πρόβες, με σκοπό να ανεβάσουμε στα μέσα Οκτώβρη μια όμορφη θεατρική παράσταση. Οι πρόβες γίνονται στην Αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων του Τοπικού Διαμερίσματος Νησίου και στο Κλειστό Γυμναστήριο του Β’ Γυμνασίου – Λυκείου όπου γίνεται το Θεατρικό Παιχνίδι από τα παιδιά μικρότερης ηλικίας. Ευελπιστούμε ότι η Θεατρική Ομάδα θα ριζώσει στο Δήμο και θα δώσουμε άλλη μια πολιτιστική διέξοδο στους δημότες και μια ισχυρή ώθηση στα τοπικά μας πράγματα.