Μέσα στην προσπάθεια να κοπούν λεφτά από παντού έρχεται και ένα μέτρο το οποίο είναι δίκοπο μαχαίρι. Αφορά τις αμοιβές των δημοσίων υπαλλήλων και τον τρόπο με τον οποίο θα καθορίζεται το “ατομικό” μισθολόγιο του καθενός, αφού θα υπάρχει μια “βάση” και από εκεί και μετά ο μισθός θα διαφοροποιείται ανάλογα με την απόδοση του υπαλλήλου.
Το θετικό: αν (γιατί στην Ελλάδα είμαστε), αν δουλέψει ΣΩΣΤΑ το σύστημα, ίσως αποφασίσουν να δουλέψουν ποτέ και κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι που το μόνο που έκαναν ήταν να χτυπάνε την κάρτα τους πρωί – μεσημέρι και “γεια σας”.
Το αρνητικό: ποιος θα εξετάζει το πόσο αποδοτικοί είναι οι υπάλληλοι; Ο προϊστάμενος τους; Και με τι κριτήρια; Γιατί σίγουρα δεν θα είναι δυνατόν να αποφευχθούν τα κομματικά ή αυτά τύπου καλλιστείων – γιατί μη νομίζετε πως δεν θα υπάρξουν λιγούρια τα οποία έχουν βάλει στο μάτι την ομορφούλα του διπλανού γραφείου και τώρα θα βρουν ευκαιρία για να της την πέσουν με αντάλλαγμα ένα “άριστα” για να πάρει το 100% του επιδόματος παραγωγικότητας.