Ωραία ιστορία ήταν η “ενωμένη” Ευρώπη και πάει.
Όπως όλα τα ωραία όμως τελείωσε γρήγορα, ότι και να λέμε, ότι και να γράφουμε. Η φτώχεια φέρνει γκρίνια και η γκρίνια διαμάχες. Οι διαμάχες ξεκίνησαν ήδη. Και δυστυχώς αυτή τη φορά το πράγμα έχει ξεφύγει από κάθε όριο.
Και την ευθύνη για αυτό φέρουν οι κυβερνήσεις που υπέγραψαν τη συνθήκη της Ρώμης (όσο και να σας φαίνεται απίστευτο!), του Μάαστριχτ αλλά και επειδή προσπάθησαν να ενώσουν την Ευρώπη ξεκινώντας από το – λογιστικής φύσης – ECU και καταλήγοντας στο € το 2001. Ξέχασαν να εντάξουν στην όλη “ένωση” αυτούς που πραγματικά μπορούσαν να την κάνουν, τους λαούς.
Ξέχασαν να τους ρωτήσουν, ξέχασαν να τους προστατέψουν από το κάθε ευρω-λαμόγιο, ξέχασαν να τους δώσουν δουλειές και εισόδημα.
Όλα τα άλλα πρέπει να τα ακούμε και να τα διαβάζουμε βερεσέ. Γιατί η κοινωνική έκρηξη είναι κοντά και δεν έχει μόνο να κάνει με την ανεργία, με το μειωμένο εισόδημα, με την έλλειψη ασφάλειας που θα μεταφράζεται σε ξενοφοβία. Έχει να κάνει κυρίως με το γεγονός πως η Ευρωπαϊκή ιδέα έχει στο επίκεντρό της ένα και μόνο πράγμα, το χρήμα. Το οποίο όταν χάνεται ή μειώνεται κάποιοι πρέπει να το πληρώσουν. Και αυτοί που θα πληρώσουν είναι εκ των προτέρω γνωστοί: είναι είτε οι μή έχοντες είτε χώρες ολόκληρες που έτυχαν ανάξιων να τις κυβερνήσουν πολιτικών.
Πάντως οι αντιδράσεις για το οικονομικό χάλι ήδη ξεκίνησαν, σε πολλές χώρες. Χθες είχε απεργία στην Ισπανία. Σήμερα εδώ, στη χώρα μας. Αύριο κάπου αλλού.
