Έτσι η δήλωσή του περί άρσης της μονιμότητας είναι περισσότερο από σίγουρο πως έγινε υπό το πρίσμα του άρθρου 103 του Συντάγματος, το οποίο δείτε το παρακάτω.
Στην ουσία προσωποπαγείς είναι οι θέσεις στο δημόσιο, αφού μόνιμοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι που κατέχουν οργανικές θέσεις εφόσον αυτές οι θέσεις υπάρχουν.
Και πως θα μειωθούν οι
θέσεις, πράγμα το οποίο είναι μια από τις πρώτες απαιτήσεις των δανειστών μας; για κάθε έναν που θα συνταξιοδοτείται δεν θα προσλαμβάνεται άλλος (λέμε τώρα….), αφού η θέση που θα παραμένει κενή δεν θα συνεχίσει να υφίσταται, θα την καταργεί το ίδιο το κράτος/εργοδότης – μεταβιβάζοντας αρμοδιότητες των υπαλλήλων που φεύγουν σε αυτούς που μένουν στην υπηρεσία.
Επίσης σκεφτείτε και το άλλο ενδεχόμενο: τις προσλήψεις που μπορεί να γίνουν μελλοντικά και θα αφορούν θέσεις που δεν θα χαρακτηρίζονται οργανικές (γίνεται αυτό, νομικά εύκολο είναι). Οπότε νά ‘την η άρση της μονιμότητας! Φυσικά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και το θέμα που προέκυψε με το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων, στο οποίο εντάχθηκαν μεν διάφοροι εργαζόμενοι του δημοσίου τομέα, χωρίς όμως να συμμετέχουν με τις εισφορές τους σε αυτό.
Μόνο έτσι θα ικανοποιηθούν οι δανειστές και θα μειωθεί το προσωπικό του δημόσιου τομέα.
Ο Πάγκαλος όταν μιλάει ξέρει πολύ καλά τι λέει…