Την εποχή που έμενα στην Αθήνα κοροΐδευα (μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες) τους Αθηναίους και έλεγα πως πνίγονται μέσα σε μια κουταλιά νερό.
Πόσο άδικο είχα! Όχι μόνο αυτοί αλλά και εμείς αρχίζουμε να τα καταφέρνουμε και να πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό. Αφού με μόλις 1,5 μέρα βροχής καταφέραμε και βουλιάξαμε.
Οι εικόνες στα αριστερά και στα δεξιά δείχνουν την κατάσταση που επικρατούσε σήμερα το πρωί στην υπόγεια διάβαση στο Πλατύ, δίπλα στην εκκλησία. Όπου κάποιος συμπολίτης μας πήγε να αποτολμήσει το αυτονόητο, δηλαδή να περάσει από την μια μεριά του χωριού στην άλλη. Αλλά στάθηκε άτυχος, αφού η διάβαση είχε γίνει πισίνα, με το νερό να φτάνει στο ύψος του παραθύρου ενός αυτοκινήτου. Και μετά περίμενε υπομονετικά να τραβήξει ο Δήμος με την αντλία του το νερό για να μπορέσει να βγάλει το αυτοκίνητό του.Και αναρωτιέμαι: τι διάολο έγινε και πήγε κάτι στραβά; Γιατί είχε καθυστερήσει η παράδοση της διάβασης; Προφανώς επειδή έπρεπε να αντιμετωπιστεί το ενδεχόμενο τέτοιων προβλημάτων, αφού πρόκειται για δύσκολο σημείο, σίγουρα. Όμως για κάποιο διάστημα είχε κλείσει η διάβαση, για να γίνουν διορθώσεις. Έγιναν; Από ότι φαίνεται όχι.
Και τόσο σίδερο και τσιμέντο, δεν μπορεί να κρατήσει το νερό μακριά; Οι 2 φωτογραφίες ακριβώς παραπάνω, βγήκαν την εποχή που κατασκευάζονταν η υπόγεια διάβαση (που ξανατονίζω, είναι σε δύσκολο σημείο).
Και τώρα – σε καιρούς υπερβολικά δύσκολους οικονομικά, ποιός θα αποζημιώσει τον άνθρωπο αυτό για τις ζημίες στο αυτοκίνητό του; Ε;