Στις 10-12-2009, την προηγούμενη Πέμπτη, έγινε μια δίκη της Οικολογικής Ομάδας Βέροιας. Ξαναγράφω πως προσωπικά δε συμφωνώ με πολλές ενέργειες της ΟΟΒ (που μου φαίνονται ακραίες), όμως αυτό δε σημαίνει πως επειδή κάποιες δράσεις της είναι ακραίες πρέπει να ακυρώνεται όλη η προσπάθειά της Ομάδας. Το ίδιο πίστεψαν και οι δικαστές που εκδίκασαν την υπόθεση, αφού στις δύο δίκες που έγιναν, με παρόμοιο αντικείμενο, η μία δεν συζητήθηκε καν ως απαράδεκτη, ενώ στη δεύτερη η αθώωση ήταν ομόφωνη και η ποινή για την μη ύπαρξη άδειας των πρόχειρων κλωβών, δέκα πέντε μέρες, πρός τρία ευρω την ημέρα. Δηλαδή, πρόστιμο σαράντα πέντε ευρώ. Η ΟΟΒ (όπως ενημέρωσε η ίδια με email της) άσκησε έφεση.
Με βάση την πληροφόρηση που έχω αυτό που πρέπει να προσεχθεί είναι άλλο, και δεν αφορά τη διαδικασία, ούτε την αιτία, ούτε καν την ίδια την απόφαση στην ουσία της: αφορά την προσέγγιση της υπόθεσης με ευρύτητα πνεύματος. Την εξέταση της υπόθεσης με βάση το πνεύμα και όχι το γράμμα του νόμου. Γιατί άλλο πράγμα είναι να χτίζεις “ξενώνες” στα 2000 μέτρα επάνω στον Όλυμπο με σκοπό το κέρδος, και άλλο πράγμα είναι να στήνεις κλουβιά και βοηθητικούς χώρους περίθαλψης για τα ζώα αποσκοπώντας στην προστασία τους.
Γιατί ήρθε πλέον ο καιρός – μετά από αιώνες βιασμού της φύσης με σκοπό την “ανάπτυξη” και το κέρδος – να αντιληφθούμε πως η μοναδική λύση για την επιβίωση μας είναι η συνύπαρξη μας με τα υπόλοιπα ζώα, η προστασία αυτών και της φύσης γενικότερα και όχι η εξαφάνιση των πάντων στο βωμό της “ανάπτυξης” και του κέρδους. Γιατί όταν το εύθραυστο και ταραγμένο λόγω των δραστηριοτήτων μας οικοσύστημα καταρρεύσει δεν πρόκειται να μας σώσει τίποτε απολύτως! Γιατί πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε πως είμαστε όλοι “συγκάτοικοι” σε αυτόν τον πλανήτη και πως ο άνθρωπος δεν είναι ο αποκλειστικός και ελέω θεού αυτόκλητος διαχειριστής του πλανήτη!