Την Κυριακή που μας πέρασε πολλές εφημερίδες ασχολήθηκαν με το Ασφαλιστικό. Ασχολήθηκαν επίσης με το πρόβλημα των πολλών ταμείων, τα οποία κατά πάσα πιθανότητα θα γίνουν 4, από 1004 που είναι σήμερα (παλαιότερα ήταν 10.004!). Καλή είναι η …χωροταξία, καλή η πρόθεση να γίνουν λίγα και καλά ελεγχόμενα τα Ταμεία, οι προμήθειες και οι συνταγογραφήσεις, όμως θα πρέπει πρώτα ΝΑ ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΘΕΙ ο ΑΝΑΛΟΓΙΚΟΣ τρόπος που έκαστος θα εισφέρει στο ταμείο που θα ανήκει και να κοπούν τα νταβατζιλίκια που ξεπερνάνε κάθε προηγούμενο.
Πριν να ξεκινήσουν λοιπόν οι Κυβερνώντες να ενοποιούν Ταμεία και να κόβουν ταρίφες θα πρέπει να κοιτάξουν να στρώσουν τον ελεγκτικό – φορολογικό τομέα. Όλα από εκεί ξεκινάνε: από το αν υπάρχουν χρήματα στα κρατικά ταμεία για να πληρώσουν τις συντάξεις μέχρι το ύψος των εισφορών του κάθε ενός από εμάς στο Ταμείο του.
Γιατί είναι απίστευτη η ευκολία με την οποία ο κάθε – ηλίθιος – “παράγοντας” αποφασίζει πως ο ελεύθερος επαγγελματία
ς καφετζής στο χωριό μου (με εισόδημα 10.000 το χρόνο) θα πρέπει να καταβάλει τις ίδιες ακριβώς εισφορές στον ΟΑΕΕ με τον καφετζή στην Αριστοτέλους ή στο Σύνταγμα (με εισόδημα 50.000 το χρόνο). Είμαι περισσότερο από σίγουρος πως το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα Ταμεία (δικηγόρων, μηχανικών κλπ), όπου οι νεοεισερχόμενοι ή αυτοί που το “μαγαζί” τους δεν πάει καλά καλούνται να πληρώσουν ποσά δυσανάλογα του εισοδήματός τους! Έτσι δημιουργούνται και οι τρύπες, αφού ο άλλος αναγκαστικά θα εισφοροδιαφύγει, δεν θα πληρώσει το ταμείο του αν δεν βγαίνει οικονομικά (γιατί θα πρέπει να ζήσει κάπως) και θα περιμένει να στρώσουν τα πράγματα για να τα πληρώσει όλα μαζί, κάποτε.
Αντίθετα, στο ΙΚΑ για παράδειγμα ο ασφαλισμένος πληρώνει το 13% (ή το 16, δε θυμάμαι) του ακαθάριστου μισθού. Εκεί όμως δεν μπορεί να κρύψει τίποτε. Γιαυτό λέω: πρώτα ας ελέγξουν τα εισοδήματα και μετά ας ξεκινήσουν την ιστορία με τα Ταμεία. Το βουλιαγμένο ταμείο δεν θα γίνει χειρότερο αν δεν “εξυγιανθεί” για κανά χρόνο ακόμη….
Πριν να ξεκινήσουν λοιπόν οι Κυβερνώντες να ενοποιούν Ταμεία και να κόβουν ταρίφες θα πρέπει να κοιτάξουν να στρώσουν τον ελεγκτικό – φορολογικό τομέα. Όλα από εκεί ξεκινάνε: από το αν υπάρχουν χρήματα στα κρατικά ταμεία για να πληρώσουν τις συντάξεις μέχρι το ύψος των εισφορών του κάθε ενός από εμάς στο Ταμείο του.
Γιατί είναι απίστευτη η ευκολία με την οποία ο κάθε – ηλίθιος – “παράγοντας” αποφασίζει πως ο ελεύθερος επαγγελματία
ς καφετζής στο χωριό μου (με εισόδημα 10.000 το χρόνο) θα πρέπει να καταβάλει τις ίδιες ακριβώς εισφορές στον ΟΑΕΕ με τον καφετζή στην Αριστοτέλους ή στο Σύνταγμα (με εισόδημα 50.000 το χρόνο). Είμαι περισσότερο από σίγουρος πως το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα Ταμεία (δικηγόρων, μηχανικών κλπ), όπου οι νεοεισερχόμενοι ή αυτοί που το “μαγαζί” τους δεν πάει καλά καλούνται να πληρώσουν ποσά δυσανάλογα του εισοδήματός τους! Έτσι δημιουργούνται και οι τρύπες, αφού ο άλλος αναγκαστικά θα εισφοροδιαφύγει, δεν θα πληρώσει το ταμείο του αν δεν βγαίνει οικονομικά (γιατί θα πρέπει να ζήσει κάπως) και θα περιμένει να στρώσουν τα πράγματα για να τα πληρώσει όλα μαζί, κάποτε.Αντίθετα, στο ΙΚΑ για παράδειγμα ο ασφαλισμένος πληρώνει το 13% (ή το 16, δε θυμάμαι) του ακαθάριστου μισθού. Εκεί όμως δεν μπορεί να κρύψει τίποτε. Γιαυτό λέω: πρώτα ας ελέγξουν τα εισοδήματα και μετά ας ξεκινήσουν την ιστορία με τα Ταμεία. Το βουλιαγμένο ταμείο δεν θα γίνει χειρότερο αν δεν “εξυγιανθεί” για κανά χρόνο ακόμη….