Κατηγορίες
Χωρίς κατηγορία

Πάμε για ψάρεμα?

Καλημέρα (ξανά)! Τελικά το να λες και μια καλημέρα είναι μεγάλη υπόθεση, αφού θα πρέπει να φανταστείς πως υπάρχει και η περίπτωση να μην την ξαναπείς ποτέ (είτε γιατί θα στην έχει κόψει ο Θεούλης και θα έχει κοντά του, είτε γιατί θα μπορούσες να είσαι σαν τον Willy Smith στην τελευταία του ταινία – δηλαδή μόνος με το σκύλο σου…)

Τελικά μέσα την Αστυνομία υπάρχει πολύ καφρίλα, αν δούμε με μια δεύτερη, ψυχραιμότερη ματιά τις ανακοινώσεις των συνδικαλιστών της συμπαθούς αυτής τάξης (έτσι δεν λένε οι δημοσιογράφοι για τους ταξιτζήδες όταν δεν θέλουν να τους εκνευρίσουν?). Γιατί με την δεύτερη ανάγνωση καταλαβαίνεις πως εντός των κόλπων της συμπαθούς αυτής τάξης (για να μην ξεχνιόμαστε) η αντίληψη που υπερισχύει είναι μια και μοναδική: μακριά από εμάς οι ευθύνες και όπου θέλουν ας καταλογιστούν μετά! Και άσε τις αδυναμίες μας και την ανικανότητά μας να οργιάζουν επ’ άπειρον……
Κάποτε πήγα για ψάρεμα αλλά είχε κύμα και δεν μπήκα. Περίμενα λοιπόν να ηρεμήσουν τα ύδατα σε ένα καφενεδάκι μαζί με άλλους “άρρωστους” για να μπουκάρουμε και να κατακτήσουμε τα πελάγη (στο τέλος το μόνο που κατακτήσαμε ήταν καμιά 10αριά σπαράκια, άσχετο). Μεταξύ των “αρρώστων” που δεν έλεγαν να φύγουν ήταν και 2 συνταξιούχοι αστυνομικοί, παλιές καραβάνες, της Χωροφυλακής, από αυτούς που ήταν δύο μέτρα άντρες και παληκάρια, όχι νταήδες του γλυκού νερού που βλέπουν κακοποιό και ξαφνικά το παίζουν δημόσιοι υπάλληλοι. Και μου είπαν και 2 πράγματα πάνω στην συζήτηση που δεν θα τα ξεχάσω ποτέ:
1) η φαγωμάρα μεταξύ προερχομένων από την Αστυνομία Πόλεων και την Χωροφυλακή πήγαινε σύννεφο τον πρώτο καιρό. Και πως το ίδιο θα συνέβαινε τώρα (τότε δηλαδή) με τους συνοριοφύλακες και τους αστυνομικούς υπαλλήλους.
2) καλύτερο – από εσωτερικής άποψης – ήταν το καθεστώς που επικρατούσε στην Χωροφυλακή, αφού λειτουργούσαν περίπου ως στρατιωτικό σώμα. Φυσικά δεν ήθελαν να ακούσουν τίποτε για συνδικαλιστές και άλλα τέτοια. (όχι πως η Χωροφυλακή ήταν και κανένα σώμα αγγέλων, αλλά τουλάχιστον την σεβόσουν και λιγάκι).

Ο ένας πέθανε πριν κανα δυο χρόνια. Τον δεύτερο τον βλέπω ακόμη στην παραλία, όταν πάω για ψάρεμα, να ετοιμάζει τα σύνεργα για να μπουκάρει. Και συζητάμε ακόμη, αφού γνωριστήκαμε καλά αυτά τα 7-8 χρόνια που βλεπόμαστε. Ξέρετε τι μου είπε πριν από κανα χρόνο: πως όταν τον ρωτάνε τι κάνει τώρα λέει “συνταξιούχος”. Παλαιότερα έλεγε “συνταξιούχος της Χωροφυλακής”…..

ερώτηση που πάντα ήθελα να κάνω: γιατί τον Μαΐο απαγορέυεται σε εμάς τους ερασιτέχνες το ψάρεμα; μόνο για εμάς είναι περίοδος αναπαραγωγής των θαλασσίων ειδών; α, και κάτι ακόμη: Τάκη κόψε τις βόλτες τώρα, το Λιμενικό σε περιμένει κάπου μεσοπέλαγα,να ξέρεις……