Ακόμη περισσότερο μπερδεύονται (αντί να ξεμπλέξουν) τα πράγματα σχετικά με το θέμα των εκλογών στο Δήμο Αλεξάνδρειας, μετά από τη δημοσιοποίηση εγγράφου της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης σχετικά με τις συνέπειες στη λειτουργία του Δήμου Αλεξάνδρειας που επιφέρει η υπ’ αριθμ. Α7/2024 δικαστική απόφαση που όρισε ότι πρέπει να επαναληφθούν οι εκλογές της 8ης Οκτωβρίου.
Το τελευταίο διάστημα ακούγονται πολλά, πάρα πολλά, για το θέμα του γάμου (ή “γάμου”) των ομόφυλων ζευγαριών.
Αυτό όμως που έχουμε μετά από τόσες και τόσες συζητήσεις (πραγματικά πολιτισμένες ή “συζητήσεις” με φωνές και ντράβαλα) είναι μια κοινωνία που έχει βαρεθεί τους πραγματικά κουραστικούς δικαιωματιστές (που νομίζουν πως όλη η κοινωνία ενδιαφέρεται για το τι κάνει στο κρεβάτι του ένα ποσοστό συμπολιτών μας) αλλά και τους ηθικολόγους της κακιάς ώρας (ορισμένοι εκ των οποίων έχουν την εντύπωση ότι μπορούν – ελέω Θεού – να νομοθετούν κιόλας σε ένα σύγχρονο αστικό φιλελεύθερο κράτος…).
Προς τη σωστή κατεύθυνση είναι η υπενθύμιση από την Πολιτική Προστασία του Δήμου Αλεξάνδρειας των οδηγιών που υπάρχουν για την προστασία μας από τους σεισμούς (θα τη βρείτε ΕΔΩ) – άλλωστε η πατρίδα μας βρίσκεται σε μια από τις πιο σεισμογενείς περιοχές του πλανήτη.
Οπότε, χωρίς περαιτέρω συζήτηση, έστω και μια από τις οδηγίες να θυμηθούμε την ώρα που θα τη χρειαστούμε, κέρδος θα έχουμε!!!
Εν μέσω όλου αυτού του σαματά για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών (που “απασχολεί” όλη τη χώρα εδώ και ένα μήνα και βάλε…) το κράτος υπέγραψε δυο συμβάσεις που “δείχνουν το δρόμο”, που αποτελούν τον πρόδρομο για την τελική κατάληξη του μεγαλύτερου τεχνικού έργου που έγινε ποτέ στη χώρα.
Τα έχουμε γράψει και τα έχουμε πει και στο podcast δεκάδες φορές: η Ελλάδα (που έχει πάψει εδώ και αρκετά χρόνια, ειδικά μετά τα Μνημόνια, να έχει πραγματικά αυτόνομη εξωτερική πολιτική) χρησιμοποιείται κατά περίπτωση ώστε κάποιες χώρες να ασκούν πιέσεις κάθε είδους σε τρίτες χώρες.
Κρατήστε κάτι από το 48ωρο που πέρασε, από γεγονότα που έγιναν μακριά από εμάς αλλά μας επηρεάζουν άμεσα και μακροπρόθεσμα (και θα φέρουν αλλαγές σε χάρτες και νοοτροπίες και αλλαγές στην Οικονομία):
Δημοσιοποιήθηκαν (είναι η εποχή τους άλλωστε) οι ερωτήσεις – αναζητήσεις που έχουν κάνει χρήστες του google για τη χρονιά που φεύγει.
Οι αναζητήσεις χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες. Δυο ερωτήσεις – αναζητήσεις κάνουν εντύπωση:
Μόνο έτσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί – ως αρχική εντύπωση – η ολιγόωρη επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα.
Υπογράφηκαν 15 συμφωνίες και μνημόνια, οι δηλώσεις Μητσοτάκη και Ερντογάν στην Αθήνα ήταν σε λογικό επίπεδο (αν εξαιρέσεις τις αναφορές του Τούρκου σε… τουρκικές μειονότητες) και έχουμε και τη συνέντευξη του Ερντογάν στην “Καθημερινή”.
Μέχρι εκεί όμως. Τίποτε περισσότερο.
Μόνο έτσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η τροπολογία Χατζηδάκη (πάλι σε άσχετο νομοσχέδιο και πάλι ως υποπαράγραφος της υποπαραγράφου) για τα κόκκινα δάνεια, τη λειτουργία των servicers και τους πλειστηριασμούς. Κι αυτό επειδή για πολλοστή φορά οι συντάκτες της τροπολογίας – και εν τέλει όσοι ψήφισαν την τροπολογία στη Βουλή ή δήλωσαν παρόντες – κινήθηκαν έχοντας κατά νου ΜΟΝΟ την προστασία των μεγαλοκαρχαριών.
Σειρά τώρα έχουν οι πλειστηριασμοί, με όρους “ελεύθερης αγοράς” βεβαίως – βεβαίως…
(περισσότερα στο επόμενο επεισόδιο του podcast της Περισκόπησης)
Από όλα έχει η κατάσταση που διαμορφώνεται καθημερινά στον χώρο της κεντροαριστεράς / αριστεράς γενικότερα και του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ειδικότερα.
Διασπάσεις, αποχωρήσεις, ατέρμονες συζητήσεις, εκτόξευση κατηγοριών προς πάσα κατεύθυνση, διαφωνίες που φτάνουν στα όρια της θανάσιμης εχθρότητας, συμμαχίες που βασίζονται σε λυκοφιλίες της στιγμής ή σε φιλίες που σφυρηλατήθηκαν σε εφηβική ηλικία, προσωπικές φιλοδοξίες (ή μωροφιλοδοξίες). Όλα αυτά και πολλά ακόμη συνθέτουν ένα σκηνικό που αργά αλλά σταθερά καταδικάζει την κεντροαριστερά να μείνει πίσω τα επόμενα χρόνια.