“Στου Όθωνα τα χρόνια”. Από τον δίσκο του Σταμάτη Κόκοτα “Ένα μεσημέρι” (1966), σε μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου και στίχους του Νίκου Γκάτσου.
Καλή ακρόαση
Ετικέτα: Περισκόπηση τραγούδι της εβδομάδας
Το τραγούδι αυτής της εβδομάδας μας έρχεται από το 1988 κι από το άλμπουμ “Reg Strikes Back” του Elton John.
Τότε θεωρήθηκε ότι ήταν προσωπική απάντηση του Βρετανού τραγουδοποιού και ερμηνευτή σε πολλά που ακούγονταν, εξ’ αυτού και το όνομα του άλμπουμ “Reg Strikes Back” (Ο Reg αντεπιτίθεται) – Reginald είναι το πραγματικό όνομα του Elton John.
Στοίχοι: Κώστας Βάρναλης. Μουσική: Λουκάς Θάνου
Επική ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης
Καλή (και με ανοιχτά τα μάτια και τα μυαλά) ακρόαση!!!
Το τραγούδι αυτής της εβδομάδας μπορεί να μας έρχεται από τη δεκαετία του 1970, όμως είναι σίγουρο ότι οι περισσότεροι από εσάς το έχετε ακούσει έστω μια φορά – άλλωστε για αυτό “φταίνε” και τα πειρατικά ραδιόφωνα της δεκαετίας του 1980 που στη χώρα μας ήταν πάρα πολλά (το ίδιο και στην περιοχή μας).
Με ένα τραγούδι των Μίμης Πλέσσα και Δημήτρη Χριστοδούλου συνεχίζουμε αυτή την εβδομάδα.
Με ένα από τα πρώτα τραγούδια του ανεπανάληπτου Αντώνη Καλογιάννη και της Πετρή Σαλπέα. Καλή ακρόαση:
Ότι και να πεις είναι λίγο.
Οπότε περάστε κατευθείαν στο… ψητό: Ελευθερία Αρβανιτάκη, Κρύβομαι στο αντίο.
Καλή ακρόαση
Από τον δίσκο “Η Βίκυ Μοσχολιού τραγουδά Γιάννη Σπανό” (του 1977) που περιείχε 12 διαμάντια του ελληνικού τραγουδιού επιλέξαμε ένα.
“Σ’ ένα εξπρές”, σε στίχους Κυριάκου Ντούμου.
Με χαλαρή στο ρυθμό της μουσικής και αυτή την εβδομάδα.
Το συγκεκριμένο τραγούδι το έχουν ερμηνεύσει πάρα πολλοί. Αυτό που θα ακούσετε όμως είναι σίγουρα η καλύτερη επανέκδοσή του.
Αυτή την εβδομάδα θα “πεταχτούμε” λίγο μέχρι παραδίπλα, στην Ιταλία.
Και θα συναντήσουμε έναν από τους πιο γνωστούς τραγουδοποιούς και ερμηνευτές της, τον Ναπολετάνο Gigi D’ Alessio.
Αυτή τη βδομάδα.. Καλοκαιρινό. Άλλωστε, “του φραπέ το καλαμάκι και το 4ο παγάκι είναι καλοκαιρίνο!”
Με τους Χατζηφραγκέτα, ένα ντουέτο απ’ την Αθήνα (Βαγγέλης Χατζηγιάννης και Πάνος Φραγκιαδιάκης) που πραγματικά τα σπάει στο νεανικό κοινό.
Οι στίχοι και η μουσική είναι το Γιάννη Πάριου (έχει γράψει εκατοντάδες τραγούδια για άλλους καλλιτέχνες, οπότε δεν είναι καθόλου περίεργο).
Το συγκεκριμένο τραγούδι συμπεριλαμβάνονταν στο άλμπουμ “Δικαίωμα” του 1988 – και σε αυτό το άλμπουμ θα βρούμε επίσης τραγούδια γραμμένα από τον Κραουνάκη αλλά και από τη Δήμητρα Γαλάνη, τη Χαρούλα Αλεξίου ή τη Νένα Βενετσάνου.
Μια ακόμη βουτιά στο παρελθόν, στο … ελαφρώς μακρινό.
Αυτή την εβδομάδα πάμε πίσω στο 1983 και στο Πίτσμπουργκ των ΗΠΑ. Εκεί υποτίθεται πως εκτυλίσσεται η ιστορία της ταινίας την οποία έντυσε μουσικά (και) αυτό το κομμάτι.
Εντάξει, ο Γιάννης Γιοκαρίνης προφανώς είχε άλλο σκοπό όταν έγραψε το συγκεκριμένο τραγούδι, όμως μ’ αυτά που ο καιρός μας κάνει στην πραγματικότητα, το ρεφρέν ταιριάζει…
Τι κοινό μπορεί να έχουν μια δανέζικη συμφωνική ορχήστρα, ο Ίλαϊ Γουάλας, μια απίστευτη μέτζο σοπράνο που φοράει περίστροφα για σκουλαρίκια, μια Γιαπωνέζα και μια εξαιρετική χορωδία;;
Επίκαιρον! Είναι βλέπετε ο καιρός τέτοιος…
Από την ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΗ Σωτηρία Μπέλλου (ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΗ και το λέμε επειδή κάποιοι κάνουν το λάθος να τη συγκρίνουν με κάποιες νεώτερες, που η φωνή τους σε σχέση με την Μπέλλου περνάει και δεν ακουμπάει…).
Καλή ακρόαση!