Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 8 χρόνια από τον θάνατο του Λουκιανού Κηλαηδόνη.
Ο Κηλαηδόνης άφησε το δικό του – εντελώς προσωπικό – στίγμα στο καλλιτεχνικό γίγνεσθαι της χώρας μας, με όχημα τη μουσική και τους στίχους που έγραφε αλλά και με τα μηνύματα που περνούσε.
Αυτή την εβδομάδα έχουμε το τραγούδι που θα εκπροσωπήσει τη χώρα μας στη Eurovision.
Και φυσικά δεν θα μπούμε στον πειρασμό να ξεκινήσουμε με τα γνωστά
“έλα μωρέ, είναι πανηγυράκι…”,
“φέτος έχουμε δέσει την πρώτη θέση…”,
“είχε άλλα καλύτερα να στείλουμε…”
κλπ κλπ.
Η πορεία της στη μουσική ήταν μεγάλη.
Η Μαριάν Φέιθφουλ έφυγε απ’ τη ζωή την προτελευταία ημέρα του Γενάρη του 2025, έχοντας διαγράψει μια τεράστια πορεία στη διεθνή μουσική σκηνή – από τη δεκαετία του 1960.
Ήταν τέλη Γενάρη του 1983 όταν το τραγούδι που διαλέξαμε για αυτή την εβδομάδα έφτασε στο No 1 του Billboard στις ΗΠΑ.
Η … αναρρίχηση στην κορυφή του αμερικάνικου chart δεν ήταν ούτε εύκολη, ούτε γρήγορη – αρκεί να σκεφτεί κανείς πως στην Αυστραλία (που είναι η πατρίδα του συγκροτήματος) είχε πιάσει κορυφή 13 μήνες νωρίτερα!
Στις 18 Ιανουαρίου συμπληρώθηκαν 110 χρόνια από τη γέννηση και 41 χρόνια από τον θάνατο του Βασίλη Τσιτσάνη. Είπαμε λοιπόν το τραγούδι αυτής της εβδομάδας να έχει σχέση με αυτόν τον τεράστιο τραγουδοποιό.
Αφορμή για το τραγούδι αυτής της εβδομάδας η συμπλήρωση εννέα χρόνων από τον θάνατο του στιχουργού και ερμηνευτή του.
Ο David Robert Jones γεννήθηκε στο Μπρίξτον της Αγγλίας στις 8 Ιανουαρίου του 1947. Το τελευταίο άλμπουμ του, το 25ο, κυκλοφόρησε την ημέρα των 69ων γενεθλίων του και δυο μέρες πριν πεθάνει. Πέθανε στις 10 Ιανουαρίου του 2016.
Ξεκινάμε τη χρονιά με ένα τραγούδι που πέραν του πολύ καλού στίχου έχει και εξαιρετική μελωδία – ένα πραγματικά δυνατό τραγούδι, όπως λέγαμε κάποτε στο ραδιόφωνο.
Το τραγούδι είναι από το 15o άλμπουμ του Rod Stewart που ονομάζονταν “Out of Order”.
Το τραγούδι αυτής της εβδομάδας, της τελευταίας του 2024, το έχουν γράψει 2 καλλιτέχνες που πλέον δεν είναι μαζί μας.
Είναι εμβληματικό, είναι γλυκό, είναι πικρό, σε βάζει σε σκέψεις, σου διώχνει τις σκέψεις, σε κάνει να προβληματιστείς και να αισιοδοξείς – είναι ένα από αυτά που όταν το ακούς αισθάνεσαι… κάπως.
Σήμερα πάμε στη δεκαετία του 1990, στο 1996. Σε έναν δίσκο – cd – που κυκλοφόρησε εκείνη την χρονιά.
Το πραγματικό της όνομα είναι λίγο… μεγάλο: Gloria María Milagrosa Fajardo García Estefan.
Έγινε όμως γνωστή με το πρώτο και το τελευταίο εκ των συνθετικών του ονόματος της, Gloria Estefan. Και με ένα συγκρότημα, τους Miami Sound Machine.
Αυτή την εβδομάδα στην Περισκόπηση έχουμε μουσικές του αξέχαστου Μάριου Τόκα.
Ήταν 1984 όταν ο Μάριος Τόκας συνεργάστηκε με τον Σαράντη Αλιβιζάτο και τον Αντώνη Καλογιάννη, στο άλμπουμ Μικρά Ερωτικά.
Το 1985 ο Ημαθιώτης Νίκος Ζιώγαλας κυκλοφορεί το άλμπουμ με τίτλο “Το τζάμπο”.
Στα περισσότερα τραγούδια του δίσκου οι στίχοι και η μουσική είναι του ιδίου, πλην δυο τραγουδιών που έχουν γράψει ο Χ. Κατσιμίχας και ο Δ. Μέγας.
Το τραγούδι αυτής της εβδομάδας έχει μια … εσάνς από Αμερική, από Ιταλία, από δεκαετία του 1970 και είναι ένα κατ’ εξοχήν “ραδιοφωνικό” τραγούδι.
Το ερμηνεύει ο Giovanni Edgar Charles Galletto-Savoretti, ένας Ιταλο-βρεττανός τραγουδιστής, συνθέτης και μουσικός, γνωστός με το όνομα Jack Savoretti.
Αφορμή για το τραγούδι αυτής της εβδομάδας είναι η συμπλήρωση τριών ετών από τη μέρα που χάθηκε ένας σημαντικός δημιουργός – κάποιος που όντως τάραξε τα νερά της δισκογραφίας.
Και σήμερα η αναφορά μας θα είναι στη δεκαετία του 1970. Θα πάμε στο 1976 και στον Lou Rawls.
Από το άλμπουμ του με τίτλο All Things in Time θα ακούσουμε ένα τραγούδι που έκανε τεράστια επιτυχία – και δεν αναφερόμαστε μόνο στην επιτυχία εκείνη την περίοδο (οι επιτυχίες κρίνονται και από τη διαχρονικότητα αλλά και από το πόσες φορές άλλοι “φτασμένοι” καλλιτέχνες ερμηνεύουν ένα τραγούδι.