Άφραστος, -η, -ο
(λογ.) αυτός που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγια, που είναι αδύνατον να περιγραφεί
ΣΥΝ.: (λογ.) ανέκφραστος, ανείπωτος, άρρητος, άφατος, απερίγραπτος
ΕΤΥΜ.: αρχ. < ἀ στερητ. + φραζω “λέγω, εκφράζω” (β.λ. “φράση”)
Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 329
Επανάγω
ρ. μτβ {επανή-γαγα, -χθην, -ης, -η…}
1. φέρνω (κάτι) στην αρχική του θέση ή κατάσταση, επαναφέρω
2. ΝΟΜ. Επαναφέρω (υπόθεση) στο δικαστήριο, κάνω έφεση ΣΥΝ.: εφεσιβάλλω, εκκαλώ
– επαναγωγή (η) [αρχ]
ΕΤΥΜ: αρχ. < ἐπ(ι) + ἀν(α) + ἄγω
Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 638
παλινδρομώ
ρ. αμετβ [αρχ.] {παλινδρομείς… | παλινδρόμησα}
1. κινούμαι εναλλάξ προς τα εμπρός και προς τα πίσω
2. (μτφ) μεταβάλλω συνεχώς γνώμη, δέχομαι πότε τη μια και πότε την άλλη, συχνά και την αντίθετη, άποψη.
Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 1307
Εφεκτικός, -η, -ο
αυτός που παρουσιάζει δισταγμό, που αμφιταλαντεύεται και εκφράζει επιφυλάξεις.
ΣΥΝ.: διστακτικός, επιφυλακτικός, αναποφάσιστος, αναβλητικός
ΦΡ. ΦΙΛΟΣ.: εφεκτικός φιλόσοφος καθένας από τους σκεπτικούς φιλοσόφους, οι οποίοι φρονούσαν ότι ήταν αδύνατη η γνώση των πραγμάτων. Σχόλιο: λ. Έχω.
ΕΤΥΜ.: μτγν. < αρχ. επέχω “συγκρατώ, διστάζω”
Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 699