Μετά από
– δεκαετίες μνημειώδους κακοδιαχείρισης (που θα πρέπει να διδάσκεται στα πανεπιστήμια με τίτλο “Πως να ρίξετε μέσα ένα μονοπωλιακό μεγαθήριο”) και
– κάποια χρόνια αξιοπρόσεκτης ανικανότητας να πουληθεί (έστω και σαν… σκράπ – αν και στο τέλος για τέτοιο θα πουληθεί!)
η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης οδεύει και τυπικά προς το τέλος του βίου της όπως το ξέραμε και το Ελληνικό Δημόσιο κάλυψε πάλι την ανικανότητα όσων πέρασαν από εκεί και διοίκησαν (και ταυτόχρονα βόλεψαν και στρατιές ψηφοφόρων). Στέλνει τους πιο μεγάλους σε ηλικία εργαζόμενους σε πρόγραμμα ειδικής επιδότησης ανεργίας και τους μικρότερους με μετάταξη στο Δημόσιο.