Οι πιο παλιοί (για να μην το γράψω αλλιώς και κάποιοι θιχθούν για τα χρόνια τους…) θα θυμάστε καθαρά την εικόνα στο χωριό, όταν οι γιαγιάδες μας ή οι μανάδες μας πετούσαν στη γη το καλαμπόκι και οι κότες και τα κοκόρια έτρεχαν σαν αλαφιασμένα για να προλάβουν.
Φέρτε τώρα την εικόνα στην πολιτική, για να καταλάβετε τι ακριβώς γίνεται το τελευταίο διάστημα σε τοπικό επίπεδο και σχετίζεται με την αναζήτηση υποψηφίων μέσα από χώρο που επί της ουσίας έχει… “κατεβάσει ρολά”.
Όλοι προσπαθούν να τσιμπολογήσουν κι από κάτι!!!
Δεν είναι για να πανηγυρίζουμε επειδή η χώρα αναμένεται να “χτυπήσει” πρωτογενές πλεόνασμα που είναι κατά 1% πιο μεγάλο από το προβλεπόμενο, πιο πάνω από το στόχο που έχει τεθεί ελέω Μνημονίων (από τα οποία υποτίθεται ότι βγήκαμε). Τα λεφτά αυτά τα έχει πληρώσει – και μάλιστα με πολλές στερήσεις μεγάλο μέρος του πληθυσμού που δεν του περισσεύει ούτε δεκάρα.
Στη φάση αυτή δυο είναι τα βασικά προβλήματα που οι “υποψήφιοι” θα πρέπει να αντιμετωπίσουν – το “υποψήφιοι” το βάζω απαραίτητα σε εισαγωγικά, επειδή από την προαναγγελία μιας υποψηφιότητας μέχρι την ανακήρυξη των υποψηφιοτήτων από το Πρωτοδικείο έχουμε ακόμη πολύ δρόμο. Ειδικά δε στο Δήμο Αλεξάνδρειας, θα πρέπει μέχρι τον Μάρτιο να αναμένουμε πολλές αλλαγές.
Όλα εδώ πληρώνονται λοιπόν και ήρθε η ώρα να πληρωθεί (από την τσέπη του κόσμου φυσικά) μια ακόμη Μνημονιακή συμφωνία, αυτή της παραχώρησης των αεροδρομίων.
