Στη φωτογραφία της ανάρτησης βλέπετε μια καθημερινή εικόνα, μια εικόνα που επαναλαμβάνεται με απίστευτη πλέον συχνότητα σε πολλά σημεία του κάμπου της Κεντρικής Μακεδονίας.
Αγρότες σε πολλές περιοχές επιλέγουν (με το που θα τελειώσει η συγκομιδή της ποικιλίας που καλλιεργούσαν) να κόψουν τις ροδακινιές τους, να ξηλώσουν τις φάρμες τους και να στραφούν σε άλλες καλλιέργειες. Τα αλυσοπρίονα μπαίνουν σε φάρμες που βρίσκονται στην ακμή τους, στο καλύτερο – από άποψη παραγωγικότητας – στάδιο τους.
Μετά από τους κάθε είδους τρομοκράτες που ύστερα από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ είχαν επιδοθεί σε έναν ανελέητο αγώνα για την απόκτηση τμημάτων του οπλοστασίου της (με ιδιαίτερη… προτίμηση στα πυρηνικά όπλα), περίπου 20 χρόνια μετά ο κάθε ζαβός που την έχει δει τιμωρός του άδικου και Θεός επί της Γης (κι ας μην είναι τίποτε παραπάνω από διαταραγμένη προσωπικότητα) θέλει να αποκτήσει ή έχει ήδη αποκτήσει πυρηνικά όπλα.
Κάποτε είχαμε τους ισλαμιστές – τζιχαντιστές που μέσα από περίεργες διαδρομές στην Κεντρική Ασία προσπαθούσαν να αποκτήσουν πυρηνική τεχνολογία. Αυτή η ιστορία υποτίθεται πως τελείωσε χάρη στη δράση των δυτικών υπηρεσιών σε συνεργασία με τους Ρώσους, αλλά και επειδή τα πυρηνικά της ΕΣΣΔ είναι πλέον σε ασφαλείς χώρους.
Στα παλιά καλά χρόνια του σινεμά, τότε που μια ταινία δεν ήταν 90% οπτικά εφέ από υπολογιστές και 10% όλα τα υπόλοιπα, χρησιμοποιούσαν για τα γυρίσματα των ταινιών κτήρια – βιτρίνες.
Μνημειώδεις είναι οι… πόλεις – ειδικά στα γουέστερν – με τα κτήρια που είχαν κανονική πρόσοψη και από βάθος τίποτε. Μηδέν.
Περισσότερα και πιο αναλυτικά μετά το πέρας του θέρους, ας πιάσουμε φθινόπωρο και βλέπουμε (μέχρι τότε θα είναι και πιο ξεκάθαρα τα πράγματα)…
Δηλαδή τι παραπάνω θα πρέπει να γίνεται για να αντιληφθούν αυτοί που λαμβάνουν αποφάσεις πως τελικά δεν φταίει ο γιαλός αλλά αυτοί επειδή αρμενίζουνε στραβά ;;;
Πόση επιτέλους ανικανότητα διακρίνει κάποιους και δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η συνεχής αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών των πολιτών προς το Δημόσιο σημαίνει κάτι (έλα μου ντε, τι μπορεί να σημαίνει….;;;) και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην πλήρη διάλυση της κοινωνίας ;;;
Οχτώ χρόνια τώρα το ίδιο πράγμα: καταιγισμός φόρων κάθε είδους, έκτακτες εισφορές (που ποτέ δεν είναι έκτακτες αλλά στο τέλος γίνονται μόνιμες), υποχρέωση των φορολογούμενων στην καταβολή απίθανων και ευφάνταστων τελών.
1) Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Eurostat στην Ελλάδα, το 53,6% των πολιτών αδυνατούν να διαθέσουν χρήματα για μια εβδομάδα διακοπών.
2) Σύμφωνα με στοιχεία άλλης έρευνας – μελέτης, στην Ελλάδα ένας φορολογούμενος θα πρέπει κατά μέσο όρο να εργάζεται (βασικό: αν εργάζεται!!) κανά επτάμηνο ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί τις φορολογικές και ασφαλιστικές του υποχρεώσεις.
Να σημειωθεί και κάτι ακόμη, μια τελευταία διαπίστωση μέσα από την καθημερινότητα (πέραν της διαπίστωσης ότι οι φόροι έχουν “χτυπήσει ταβάνι” και δεν πάει άλλο):
Πολύς ο λόγος για τα POS. Είτε το θέλουμε, είτε όχι, το πλαστικό χρήμα έχει μπει στη ζωή μας και κάθε συναλλαγή μας ελέγχεται και καταγράφεται λεπτομερώς, με τρόπο τέτοιο ώστε να “στήνεται” καθημερινά το προφίλ ενός εκάστου εξ’ ημών. Και αυτό δεν είναι φιλοσοφικό ζήτημα, όπως θέλουν να το παρουσιάσουν. Είναι ουσιαστικό!
Όσοι προτάσσουν την… πάταξη της φοροδιαφυγής προφανώς μας δουλεύουν ψιλό γαζί. Με τον ίδιο τρόπο που μας δούλευαν και μας δουλεύουν όταν για παράδειγμα λένε πως θα καταπολεμήσουν το “μεγάλο” λαθρεμπόριο στα πετρελαιοειδή.
του Χρήστου Ξανθάκη (από το newpost.gr) – με αφορμή ένα ακόμη μουσαντένιο δημοσίευμα, αυτό για το… επίδομα χειρισμού σφραγίδας.
Όταν ένα «ρεπορτάζ» από το Βατράχι, χαλάει κόσμο στο ίντερνετ
(…) Κι αυτό που έμαθα πρώτα και πάνω απ’ όλα στο ρεπορτάζ, ήταν να μη γράφω κουτουρού. (….) Έμαθα ότι στο ρεπορτάζ υπάρχει μία σημαντική και μοναδική ερώτηση για τον ρεπόρτερ: «Το διασταύρωσες;». (…)
(…) Στο δίκτυο ποτέ δεν πας παρακάτω έτσι στο ξεκούδουνο. Διότι ό,τι, μα ό,τι, μα ό,τι και να γράψεις, κάπου θα μείνει, κάπου θα φυλαχτεί, κάπου θα αρχειοθετηθεί. Και κάπως, κάποτε θα ξαναβγεί στην επιφάνεια, είτε γιατί το θυμήθηκε για λόγους μυστηριώδεις κάποιος αλγόριθμος, είτε γιατί κάποιο ούφο άλλα έψαχνε να βρει στο γκουγκλάκι κι άλλα βρήκε. (…) τρέχανε να πατήσουνε ντιλίτ. Στην εποχή της «οθονιάς» να πατάς ντιλίτ, μπας και σώσεις τα άσωστα.
Όλο το άρθρο – σχόλιο ΕΔΩ, στο newpost.gr
Επειδή ακούγονται διάφορα τις τελευταίες ημέρες, ειδικά μετά από την ανακοίνωση για ένταξη στο Επιχειρησιακό της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας του αποχετευτικού της Μελίκης, ίσως θα πρέπει να αναφερθεί κάτι σημαντικό.
Τόσο το αποχετευτικό του Πλατέος όσο και αυτό της Μελίκης είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ του Δήμου να τα προχωρήσει, θέλει δεν θέλει! Βάση κοινοτικής οδηγίας, όλοι οι οικισμοί με συγκεκριμένο αριθμό κατοίκων πρέπει να έχουν αποχετευτικό δίκτυο, ενώ υπεύθυνος φορέας είναι στις συγκεκριμένες περιπτώσεις η ΔΕΥΑΛ.
Όλα ξεκινούν από την οδηγία 91/271/ΕΟΚ (ενσωματώθηκε στο ελληνικό δίκαιο με την ΚΥΑ 5673/400/1997).
Την επιβολή τέλους 2% σε κάθε αγορά tablet με μνήμη άνω των 4 GB προβλέπει νομοσχέδιο που πέρασε κατά πλειοψηφία από τη Βουλή ενώ οι συσκευές εγγραφής εικόνας και ήχου καθώς και οι ηλεκτρονικοί αποθηκευτικοί δίσκοι με χωρητικότητα άνω του 1 TB θα επιβαρύνονται με τέλος 6%.
4% επιβάρυνση θα έχουν οι φωτοτυπικές συσκευές, τα σκάνερ, οι εκτυπωτές, τα χαρτιά φωτοτυπίας καθώς και οι αποθηκευτικοί δίσκοι με χωρητικότητα κάτω από 1 TB. Ισχύει επίσης και το τέλος 2% σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές.
Οι παραπάνω φόροι θα αποδίδονται στους “πνευματικούς δημιουργούς” μέσω οργανισμών συλλογικής διαχείρισης – άσχετα αν εσείς πήρατε έναν σκληρό για να γράψετε οικογενειακά βίντεο ή φωτογραφίες από τις διακοπές σας ή τα γενέθλια του παιδιού σας.
Δίδαγμα: σταματήστε να βγάζετε καλοκαιρινές σέλφι, θα χρειαστείτε μεγάλο εξωτερικό σκληρό, που πλέον κοστίζει πιο ακριβά!
Αν έχεις “εκπαιδευμένες” τις μάζες ώστε να ασχολούνται επί 24ωρης βάσης με τα τεράστια και τα πραγματικά προβλήματα του τόπου (όπως είναι το survivor ή όπως οι ηλιθιότητες που εκστομίζουν ημιμαθείς δημοσιογράφοι ή wonnabe πολιτικοί κατηγορίας φελού ή τι χρώμα βρακί φορούσε στη Μύκονο η Χ και η Ψ τηλεπαρουσιάστρια), τότε είναι πρακτικά ακατόρθωτο να εξηγήσεις πόσο σημαντική είναι η ιστορία που εκτυλίχτηκε στο ελβετικό θέρετρο Κραν Μοντάνα και σχετίζεται με το μέλλον του Κυπριακού Ελληνισμού αλλά και του Ελληνισμού γενικότερα.
Τι να λέμε τώρα…
Το θέμα είναι μην τυχόν και μας έρθει βαριά η… “λυπημένη θλίψη” (που έλεγε και ο Αθηνόδωρος Προύσαλης στην ταινία), τη στιγμή μάλιστα που όλοι οι ξένοι πίεζαν – όπως τότε με το Σχέδιο Ανάν – και έλεγαν για “μεγάλη ευκαιρία” που δεν πρέπει να χαθεί…
Παρόλο που εδώ και λίγες μέρες όλοι αισθανόμαστε – και με το παραπάνω, λόγω της υγρασίας – την άνοδο της θερμοκρασίας, οι μετεωρολόγοι λένε ότι τα…. καλά ξεκινάνε από σήμερα.
Πέμπτη, Παρασκευή, κορύφωση το Σάββατο και από Κυριακή θα αρχίσει η πτώση, μέχρι να φτάσουμε την επόμενη εβδομάδα σε κανονικές για την περιοχή που βρίσκεται η χώρα μας θερμοκρασίες.
Τι κάνουμε;;
Πεδίον δόξης λαμπρόν θα αποτελέσει αυτή η ιστορία με την αποκομιδή των απορριμμάτων (και σε δεύτερη φάση με την επεξεργασία τους).
Θυμηθείτε το: θα είναι το ιδανικό “γήπεδο”, στο οποίο θα αναμετρηθούν πολιτικοί, πολιτικές, αυτοδιοικητικοί, κοινοβουλευτικοί, συνδικαλιστές, λαμόγια, υπηρέτες αλλότριων συμφερόντων (και όχι του δημοσίου συμφέροντος), άνθρωποι που πραγματικά νοιάζονται για τη βόλεψή τους και τίποτε παραπάνω και φυσικά επιχειρηματίες.
Στη μέση θα βρεθούν οι συμβασιούχοι (για όσο καιρό χρειάζεται, γιατί μετά θα βγουν εκτός κάδρου), οι πολίτες – καταναλωτές των υπηρεσιών που σήμερα παρέχουν οι Δήμοι και φυσικά η δημόσια υγεία. Όλα αυτά θα είναι η αιχμή του δόρατος για όλους τους… μαχόμενους, αφού για αυτά υποτίθεται ότι θα αγωνίζονται. Αποκλειστικά για αυτά, έτσι θα μας λένε. Χωρίς όμως να μας λέει την πλήρη αλήθεια κανένας.
Ιδανικό λοιπόν το γήπεδο. Ιδανικό για σπέκουλα, ψεύδη, δημιουργία εικονικών αναγκών, πολυδιάστατη εκμετάλλευση.
Το τεράστιο μπέρδεμα με τους συμβασιούχους, την αποκομιδή των απορριμμάτων και την καταβολή δεδουλευμένων στους εργαζόμενους (που ξεκάθαρα έχει προκύψει με ευθύνη της Κυβέρνησης) δεν φαίνεται να έχει τελειωμό.
Και αυτό γιατί οι εργαζόμενοι δικαίως διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους, οι καταναλωτές (δηλαδή όλοι εμείς) δικαίως ζητούν να έχουν μια υπηρεσία που την πληρώνουν …
Η κλιμάκωση των κινητοποιήσεων των συμβασιούχων στους ΟΤΑ (που αντιδρούν με τον τρόπο αυτό στην απόφαση της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου) έχει επαναφέρει σε αρκετές περιπτώσεις τη συζήτηση για ιδιωτικοποιήσεις στις Υπηρεσίες Καθαριότητας πολλών Δήμων.
Λίγο η “κρίση”, λίγο η έλλειψη προσωπικού και οι μειωμένες δυνατότητες της Τ.Α. να κάνει προσλήψεις αλλά και να χρησιμοποιήσει προσωπικό από άλλες υπηρεσίες στην Καθαριότητα, λίγο οι εντολές της Επιτροπείας (τα απορρίμματα είναι από τους πρώτους στόχους εδώ και χρόνια – μια διάσταση του θέματος θυμηθείτε ΕΔΩ), όλα συντείνουν στο να προβάλλεται πλέον στο ευρύ κοινό η ιδιωτικοποίηση ως η μόνη ενδεδειγμένη λύση. Προς τα εκεί θα πάει η συζήτηση σε λίγο καιρό, να το θυμάστε αυτό.
“Μια στιγμή που ακόμη και η Ιστορία κοντοστάθηκε για να την απολαύσει, να τη βιώσει, να χαμογελάσει.(…)
Πέρασαν ήδη 30 χρόνια. Τρεις ολόκληρες δεκαετίες από την 14η Ιουνίου του 1987, τότε η παρέα του Νίκου Γκάλη κέρδισε στον τελικό του Ευρωμπάσκετ της Αθήνας την εμβληματική “αρκούδα” της Σοβιετικής Ένωσης….
(…) Σε ένα εκκωφαντικό παράδειγμα, του πόσα μπορούμε να πετύχουμε ενωμένοι. Όταν δηλαδή παραμερίζουμε τον εθνικό διχασμό, που και σήμερα βιώνουμε. Λίγες φορές το έχουμε κάνει. Αλλά όσες φορές το κάναμε, η Ιστορία… κοντοστάθηκε.”
Διαβάστε όλο το άρθρο ΕΔΩ.