Τις τελευταίες ώρες (πάνω από 24) κυκλοφορεί στο διαδίκτυο μια τοποθέτηση του προέδρου του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης σχετικά με τη μετατροπή του στρατιωτικού αεροδρομίου στο Παλαιοχώρι σε εμπορευματικό.
Πρόκειται για μια ξαναζεσταμένη ιστορία, την οποία την ακούμε στην περιοχή εδώ και 35 χρόνια τουλάχιστον! Κι επειδή στο όλο σκηνικό έχει μπει και ο παράγοντας “λαϊκισμός”, ας δούμε κάποια πράγματα (τουλάχιστον τα βασικά των τελευταίων ετών):
Τις τελευταίες ώρες είχαμε έναν καταιγισμό ανακοινώσεων και πανηγυρισμών για τις 11 θέσεις ιατρών που προκηρύσσονται για τα νοσοκομεία της Βέροιας και της Νάουσας.
Για έντεκα θέσεις που στην πορεία μπορεί να αποδειχθούν λίγες, αφού οι ανάγκες των δημόσιων υποδομών Υγείας στην Ημαθία σαφώς και είναι μεγαλύτερες.
Δυο χρόνια κλείνει η σύρραξη στην Ουκρανία, που ξεκίνησε με την εισβολή των Ρώσων στις 24 Φεβρουαρίου του 2022 – με την εισβολή του «μεγάλου» και ισχυρού γείτονα στα εδάφη του «μικρού» και ανίσχυρου (σε σχέση με τον πρώτο).
Εμφάνιση στο κέντρο της σκηνής κι όχι πίσω από ένα αναλόγιο, χειλόφωνο, ακουστικά, autocue, συγκεκριμένες κινήσεις χεριών και σώματος, παύσεις και τόνος φωνής, επιτηδευμένες βόλτες στη σκηνή για μια γουλιά νερό, προσπάθεια συνομιλίας με το ακροατήριο (αυτό είναι κάτι που στην πολιτική στην Ελλάδα το προσπαθούν πολλοί εδώ και 50 χρόνια αλλά μόνο ένας το πετύχαινε). Αυτή ήταν η σκηνική παρουσία του βασικού ομιλητή.
Οι αγρότες στην Ευρώπη έχουν ξεσηκωθεί. Με διαφορετικά αιτήματα σε κάθε χώρα, με διαφορετικό τρόπο διαμαρτυριών, με διαφορετικά χρονοδιαγράμματα για τις κινητοποιήσεις τους.
Το κοινό αίτημα προς τους καρεκλοκένταυρους των Βρυξελλών – που έσπευσαν να διαβεβαιώσουν ότι θα μοιραστούν λεφτά (ο δικός μας “μπήκε” λίγες μέρες νωρίτερα σ’ αυτή την παροχολογία) – είναι ένα: σώστε τον πρωτογενή τομέα στην Ευρώπη.
Το ΤΕΡΑΣΤΙΟ πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο αγροτικός τομέας σε όλη την Ευρώπη φαίνεται πως “αναγκαστικά” θα απασχολήσει την έκτακτη σύνοδο κορυφής της ΕΕ που θα πραγματοποιηθεί την 1η Φεβρουαρίου στις Βρυξέλλες.
Το αγροτικό ΔΕΝ ήταν στην ατζέντα των συζητήσεων αλλά όπως φαίνεται τελικά θα έρθει προς συζήτηση, αφού αναμένεται να το φέρει στο τραπέζι ο Μακρόν (στη Γαλλία γίνεται χαμός με τις αγροτικές κινητοποιήσεις).
Ακόμη περισσότερο μπερδεύονται (αντί να ξεμπλέξουν) τα πράγματα σχετικά με το θέμα των εκλογών στο Δήμο Αλεξάνδρειας, μετά από τη δημοσιοποίηση εγγράφου της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας – Θράκης σχετικά με τις συνέπειες στη λειτουργία του Δήμου Αλεξάνδρειας που επιφέρει η υπ’ αριθμ. Α7/2024 δικαστική απόφαση που όρισε ότι πρέπει να επαναληφθούν οι εκλογές της 8ης Οκτωβρίου.
Το τελευταίο διάστημα ακούγονται πολλά, πάρα πολλά, για το θέμα του γάμου (ή “γάμου”) των ομόφυλων ζευγαριών.
Αυτό όμως που έχουμε μετά από τόσες και τόσες συζητήσεις (πραγματικά πολιτισμένες ή “συζητήσεις” με φωνές και ντράβαλα) είναι μια κοινωνία που έχει βαρεθεί τους πραγματικά κουραστικούς δικαιωματιστές (που νομίζουν πως όλη η κοινωνία ενδιαφέρεται για το τι κάνει στο κρεβάτι του ένα ποσοστό συμπολιτών μας) αλλά και τους ηθικολόγους της κακιάς ώρας (ορισμένοι εκ των οποίων έχουν την εντύπωση ότι μπορούν – ελέω Θεού – να νομοθετούν κιόλας σε ένα σύγχρονο αστικό φιλελεύθερο κράτος…).
Προς τη σωστή κατεύθυνση είναι η υπενθύμιση από την Πολιτική Προστασία του Δήμου Αλεξάνδρειας των οδηγιών που υπάρχουν για την προστασία μας από τους σεισμούς (θα τη βρείτε ΕΔΩ) – άλλωστε η πατρίδα μας βρίσκεται σε μια από τις πιο σεισμογενείς περιοχές του πλανήτη.
Οπότε, χωρίς περαιτέρω συζήτηση, έστω και μια από τις οδηγίες να θυμηθούμε την ώρα που θα τη χρειαστούμε, κέρδος θα έχουμε!!!
Τα έχουμε γράψει και τα έχουμε πει και στο podcast δεκάδες φορές: η Ελλάδα (που έχει πάψει εδώ και αρκετά χρόνια, ειδικά μετά τα Μνημόνια, να έχει πραγματικά αυτόνομη εξωτερική πολιτική) χρησιμοποιείται κατά περίπτωση ώστε κάποιες χώρες να ασκούν πιέσεις κάθε είδους σε τρίτες χώρες.
Κρατήστε κάτι από το 48ωρο που πέρασε, από γεγονότα που έγιναν μακριά από εμάς αλλά μας επηρεάζουν άμεσα και μακροπρόθεσμα (και θα φέρουν αλλαγές σε χάρτες και νοοτροπίες και αλλαγές στην Οικονομία):
Δημοσιοποιήθηκαν (είναι η εποχή τους άλλωστε) οι ερωτήσεις – αναζητήσεις που έχουν κάνει χρήστες του google για τη χρονιά που φεύγει.
Οι αναζητήσεις χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες. Δυο ερωτήσεις – αναζητήσεις κάνουν εντύπωση:
Μόνο έτσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί – ως αρχική εντύπωση – η ολιγόωρη επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα.
Υπογράφηκαν 15 συμφωνίες και μνημόνια, οι δηλώσεις Μητσοτάκη και Ερντογάν στην Αθήνα ήταν σε λογικό επίπεδο (αν εξαιρέσεις τις αναφορές του Τούρκου σε… τουρκικές μειονότητες) και έχουμε και τη συνέντευξη του Ερντογάν στην “Καθημερινή”.
Μέχρι εκεί όμως. Τίποτε περισσότερο.
Από όλα έχει η κατάσταση που διαμορφώνεται καθημερινά στον χώρο της κεντροαριστεράς / αριστεράς γενικότερα και του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ειδικότερα.
Διασπάσεις, αποχωρήσεις, ατέρμονες συζητήσεις, εκτόξευση κατηγοριών προς πάσα κατεύθυνση, διαφωνίες που φτάνουν στα όρια της θανάσιμης εχθρότητας, συμμαχίες που βασίζονται σε λυκοφιλίες της στιγμής ή σε φιλίες που σφυρηλατήθηκαν σε εφηβική ηλικία, προσωπικές φιλοδοξίες (ή μωροφιλοδοξίες). Όλα αυτά και πολλά ακόμη συνθέτουν ένα σκηνικό που αργά αλλά σταθερά καταδικάζει την κεντροαριστερά να μείνει πίσω τα επόμενα χρόνια.
Σχεδόν 9 μήνες μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, τον Νοέμβριο του 2023 τα πολιτικά κόμματα της χώρας εμπαίζουν (για πολλοστή φορά) τον λαό αυτής της χώρας, με εξεταστικές ή/και προανακριτικές επιτροπές που το καθένα θέλει να στήσει.