Κατηγορία: στήλες

εκλέγω-επιλέγω-διαλέγω

Το εκλέγω διαφέρει από τα επιλέγω και διαλέγω στη συνήθη χρήση (στη λογιότερη υφολογική χρήση μπορεί να χρησιμοποιηθεί όπως αυτά: “θα εκλέξει μόνη της τον άνδρα των ονείρων της”). Το εκλέγω έχει περιοριστική σημασία. σημαίνει επιλέγω δια ψηφοφορίας αυτούς που θα με αντιπροσωπεύσουν στη Βουλή ή σε άλλα όργανα. Έχει δηλαδή επίσημο και θεσμικό περιεχόμενο.

Αντίθετα, τα επιλέγω και διαλέγω δηλώνουν προτίμηση αυτού ή εκείνου (του προσώπου ή πράγματος) έναντι των άλλων.

εάν θέλετε να λαμβάνετε κάθε πρωί ένα επίκαιρο σκίτσο του ΚΥΡ μπείτε ΕΔΩ & γράψτε την ηλεκτρονική σας διεύθυνση

Πλήρωση (η)

[αρχ.], {-ης κ. –ώσεως | χωρίς πληθυντ.}

1. το γέμισμα, το να γίνεται (κάτι) πλήρες (από κάτι): το στόμιο πλήρωσης του ρεζερβουάρ αυτοκινήτου
2. (μτφ) η κάλυψη (κενού ή έλλειψης): η ~ του συναισθηματικού κενού / των αναγκών κάποιου

Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 1427

εάν θέλετε να λαμβάνετε κάθε πρωί ένα επίκαιρο σκίτσο του ΚΥΡ μπείτε ΕΔΩ & γράψτε την ηλεκτρονική σας διεύθυνση

Νογάω

ρ. μετβ. (λαϊκ.) γνωρίζω, έχω επίγνωση και συναίσθηση: «άστον αυτόν! Δεν νογάει τίποτα!

ΣΥΝ.: καταλαβαίνω, νιώθω/

[ΕΤΥΜ: μεσν. νογῶ (με ευφωνικό – γ) < αρχ. νοῶ]

Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 1185

Σύννους, -ους, – ουν

[αρχ.] {-ου, -ουν | -οι, (ουδ., -οα), -ων, -ους} (αρχαιοπρ.}

1. αυτός τον οποίο απασχολούν σοβαρές σκέψεις: – βλέμμα / έκφραση

ΣΥΝ.: σκεπτικός ΑΝΤ. ξένοιαστος

2. αυτός που έχει κακή διάθεση από στεναχώρια ΣΥΝ. συνοφρυωμένος, σκυθρωπός, κατηφής, ΑΝΤ. χαρούμενος, πρόσχαρος

Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 1708

Διαλείπων, -ούσα, -ον

[αρχ.] (για φυσικά ή ιατρικά φαινόμενα) αυτός που εμφανίζεται περιοδικά, κατά τακτά χρονικά διαστήματα, που σταματά και διαδοχικά επανέρχεται: διαλείπων σφυγμός || διαλείποντες πυρετοί || διαλείπουσα μανία / χωλότης || διαλείπον φως.

Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 485

ερίφης (ο) (ερίφηδες), ερίφησσα (η) (εριφισσών)

(λαϊκ.) πονηρός άνθρωπος που με υπολογισμούς προσπαθεί να ξεπεράσει τους υπόλοιπους

ΣΥΝ. κατεργάρης, εξυπνάκιας

[ΕΤΥΜ: <τουρκ. herif “άθλιος, ευτελής»}

Γ. Μπαμπινιώτη, Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας, Β΄ έκδοση, Γ΄ ανατύπωση 2006 εμπλουτισμένη – σελίδα 671

εάν θέλετε να λαμβάνετε κάθε πρωί ένα επίκαιρο σκίτσο του ΚΥΡ μπείτε ΕΔΩ & γράψτε την ηλεκτρονική σας διεύθυνση