Αφορμή για το τραγούδι αυτής της εβδομάδας η συμπλήρωση εννέα χρόνων από τον θάνατο του στιχουργού και ερμηνευτή του.
Ο David Robert Jones γεννήθηκε στο Μπρίξτον της Αγγλίας στις 8 Ιανουαρίου του 1947. Το τελευταίο άλμπουμ του, το 25ο, κυκλοφόρησε την ημέρα των 69ων γενεθλίων του και δυο μέρες πριν πεθάνει. Πέθανε στις 10 Ιανουαρίου του 2016.
Ξεκινάμε τη χρονιά με ένα τραγούδι που πέραν του πολύ καλού στίχου έχει και εξαιρετική μελωδία – ένα πραγματικά δυνατό τραγούδι, όπως λέγαμε κάποτε στο ραδιόφωνο.
Το τραγούδι είναι από το 15o άλμπουμ του Rod Stewart που ονομάζονταν “Out of Order”.
Το τραγούδι αυτής της εβδομάδας, της τελευταίας του 2024, το έχουν γράψει 2 καλλιτέχνες που πλέον δεν είναι μαζί μας.
Είναι εμβληματικό, είναι γλυκό, είναι πικρό, σε βάζει σε σκέψεις, σου διώχνει τις σκέψεις, σε κάνει να προβληματιστείς και να αισιοδοξείς – είναι ένα από αυτά που όταν το ακούς αισθάνεσαι… κάπως.
Σήμερα πάμε στη δεκαετία του 1990, στο 1996. Σε έναν δίσκο – cd – που κυκλοφόρησε εκείνη την χρονιά.
Το πραγματικό της όνομα είναι λίγο… μεγάλο: Gloria María Milagrosa Fajardo García Estefan.
Έγινε όμως γνωστή με το πρώτο και το τελευταίο εκ των συνθετικών του ονόματος της, Gloria Estefan. Και με ένα συγκρότημα, τους Miami Sound Machine.
Αυτή την εβδομάδα στην Περισκόπηση έχουμε μουσικές του αξέχαστου Μάριου Τόκα.
Ήταν 1984 όταν ο Μάριος Τόκας συνεργάστηκε με τον Σαράντη Αλιβιζάτο και τον Αντώνη Καλογιάννη, στο άλμπουμ Μικρά Ερωτικά.
Το 1985 ο Ημαθιώτης Νίκος Ζιώγαλας κυκλοφορεί το άλμπουμ με τίτλο “Το τζάμπο”.
Στα περισσότερα τραγούδια του δίσκου οι στίχοι και η μουσική είναι του ιδίου, πλην δυο τραγουδιών που έχουν γράψει ο Χ. Κατσιμίχας και ο Δ. Μέγας.
Το τραγούδι αυτής της εβδομάδας έχει μια … εσάνς από Αμερική, από Ιταλία, από δεκαετία του 1970 και είναι ένα κατ’ εξοχήν “ραδιοφωνικό” τραγούδι.
Το ερμηνεύει ο Giovanni Edgar Charles Galletto-Savoretti, ένας Ιταλο-βρεττανός τραγουδιστής, συνθέτης και μουσικός, γνωστός με το όνομα Jack Savoretti.
Αφορμή για το τραγούδι αυτής της εβδομάδας είναι η συμπλήρωση τριών ετών από τη μέρα που χάθηκε ένας σημαντικός δημιουργός – κάποιος που όντως τάραξε τα νερά της δισκογραφίας.
Και σήμερα η αναφορά μας θα είναι στη δεκαετία του 1970. Θα πάμε στο 1976 και στον Lou Rawls.
Από το άλμπουμ του με τίτλο All Things in Time θα ακούσουμε ένα τραγούδι που έκανε τεράστια επιτυχία – και δεν αναφερόμαστε μόνο στην επιτυχία εκείνη την περίοδο (οι επιτυχίες κρίνονται και από τη διαχρονικότητα αλλά και από το πόσες φορές άλλοι “φτασμένοι” καλλιτέχνες ερμηνεύουν ένα τραγούδι.
Ήταν 1987 όταν η Ελένη Τσαλιγοπούλου ηχογραφεί τον πρώτο της προσωπικό δίσκο, με τη συμμετοχή του Γιώργου Νταλάρα σε δυο από τα συνολικά δέκα τραγούδια αυτού του δίσκου.
Ακόμη και τα… “θλιμμένα” τραγούδια που έχει ερμηνεύσει σε κάνουν να θέλεις να τα ακούσεις.
Πόσο μάλλον τα αισιόδοξα…
Στα τέλη του 2017 μια ταινία με τίτλο “The Greatest Showman” βγαίνει στις κινηματογραφικές αίθουσες. Η ταινία, με πρωταγωνιστή τον Hugh Jackman, αφηγείται τη ζωή του Phineas Taylor Barnum – ενός τύπου που έκανε πολλές δουλειές στη ζωή του και τελικά κατέληξε να παρουσιάζει σώου (με μεγάλη επιτυχία τότε αλλά αυτό μεταγενέστερα έγινε αντικείμενο έντονης διαφωνίας και κριτικής).
Αυτή τη εβδομάδα έχουμε Γιώργο Νταλάρα. Χρειάζονται περισσότερες συστάσεις; Φυσικά και όχι!
Να διαλέξεις ένα τραγούδι του Μίμη Πλέσσα είναι δύσκολο. Εκατοντάδες αυτά που έγραψε (και ξέρουμε οι περισσότεροι). Ακόμη περισσότερες οι συνθέσεις που τις ξέρουν οι πιο ψαγμένοι. Είπαμε να μείνουμε λοιπόν σε ρυθμούς τζάζ και σ’ ένα από τα πιο γνωστά.