Μια μαρτυρία…. Μια πρόσκληση
ΜΑΖΙ ΜΑΣ…ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ
Όταν για πρώτη φορά αντιλήφθηκα την επαφή του παιδιού μου με τις ουσίες (συμπεριλαμβανομένου και του αλκοόλ) ένιωσα τρόμο, πίκρα και πανικό.
Πάγωσε το «είναι» μου.
Πρώτη μου σκέψη ήταν πώς είναι δυνατόν να συμβεί αυτό στην οικογένειά μου; Με φόβιζε η αλλαγή του παιδιού μου και αρνιόμουν να αποδεχτώ την πραγματικότητα.
Ένιωσα ντροπή και πήρα όλη την ευθύνη επάνω μου. Είχα πάντα την τάση να σώζω όλες τις καταστάσεις. Το ίδιο, λοιπόν, θέλησα να κάνω κι εδώ. Έτσι (ξέχασα) έθαψα τελείως τον εαυτό μου και τον παραμέλησα, όπως και τα άλλα μου παιδιά.