Στο ρόλο του Πόντιου Πιλάτου και εισπράκτορα βρίσκεται για πολλοστή φορά η Αμερική, αφού σύμφωνα με δημοσιεύματα από Ελλάδα, ΗΠΑ και δυτική Ευρώπη ο γνωστός και ως …. “Μπαϊντενόπουλος” προσπαθεί να κάνει ένα πολλαπλό ντήλ απ’ το οποίο ο μόνος που ευνοείται (οικονομικά και γεωπολιτικά) είναι οι ΗΠΑ.
Σε κλιμάκωση της έντασης με τη χώρα μας προχωρά πάλι με … “σταθερά βήματα” η Τουρκία, αφού μετά από τις δηλώσεις Ερντογάν και Καλίν τις προηγούμενες ημέρες (και τις αντίστοιχες απαντήσεις από το ελληνικό ΥΠΕΞ) ο ταραξίας της περιοχής μας προχώρησε πάλι σε ενέργειες που ευτυχώς – χάρη στην εμπειρία και στην ψυχραιμία του προσωπικού των Ελληνικών Αρχών – δεν οδήγησαν στο “λάθος” που επιδιώκει.
“Και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ” έλεγαν παλιά για κάποιον που είχε επαμφοτερίζουσα στάση, και τη στάση αυτή έχει επιλέξει να κρατά η Αλβανία εδώ και λίγα χρόνια.
Σε ένα σημαντικό βήμα που σχετίζεται με τη χάραξη των ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο προχώρησε η Αίγυπτος.
Ο Πρόεδρος της χώρας, Αμπτέλ Φατάχ Αλ Σίσι, υπέγραψε διάταγμα με το οποίο οριοθετείται μονομερώς η ΑΟΖ της χώρας του με τη Λιβύη (σε σημείο που μπαίνει στο παιχνίδι και το όριο της ελληνικής ΑΟΖ).
Μπορεί τα ΜΜΕ να έχουν επιλέξει για πρώτα θέματά τους τις εξελίξεις στο λεγόμενο “Quatar-gate” και στις κοκορομαχίες μεταξύ ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ για διάφορα θέματα (μεταξύ αυτών για το σκάνδαλο διαφθοράς στην ΕΕ ή τις υποκλοπές στην Ελλάδα), υπάρχουν όμως και ορισμένα άλλα ζητήματα που έχουν προκύψει και στα οποία θα πρέπει να ρίχνουμε μια ματιά (επειδή είναι ανησυχητικά).
Στη σύλληψη αρκετών ατόμων έχουν προχωρήσει οι Αρχές της Γερμανίας με την κατηγορία ότι σχεδίαζαν εισβολή στη Γερμανική Βουλή, συλλήψεις πολιτικών, δημιουργία αναταραχής στη χώρα και εν τέλει κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Σ’ έναν πόλεμο μεταξύ των πρώτων θυμάτων είναι πάντα η αλήθεια. Η προπαγάνδα πάει σύννεφο, από όλους τους εμπλεκόμενους – τους άμεσα και τους έμμεσα εμπλεκόμενους.
Αν θεωρήσουμε λοιπόν ως αληθείς τις αναφορές για νέους βομβαρδισμούς πολύ κοντά στο πυρηνικό εργοστάσιο της κατεχόμενης από τους Ρώσους Ζαπορίζια (μια πόλη στα νοτιοανατολικά της Ουκρανίας στην οποία βρίσκεται το μεγαλύτερο πυρηνικό εργοστάσιο της Ευρώπης), τότε όντως έχουν δίκιο οι ειδικοί που λένε ότι “κάποιοι παίζουν με τη φωτιά”.
Οι τουρκοαναθρεμμένοι της προσωρινής Κυβέρνησης της Λιβύης αποφάσισαν ότι ο Νίκος Δένδιας, ο υπουργός των Εξωτερικών της χώρας μας, προσέβαλε τον λιβυκό λαό!
Και για τον λόγο αυτό ανακαλούν τον επιτετραμμένο τους στην Αθήνα.
Πάμε από την αρχή:
Δεν είναι και λίγοι όσοι αναρωτιούνται και ανησυχούν για τα επόμενα βήματα της Τουρκίας, μετά από την δοκιμή βαλλιστικού πυραύλου μικρού βεληνεκούς (SRBM) που ανακοίνωσε η Άγκυρα.
Κλιμακώνεται επικίνδυνα η σύγκρουση στην Ουκρανία, λίγες ημέρες πριν αν κλείσουν 8 μήνες από την εισβολή του Πούτιν σ’ αυτή τη χώρα της ανατολικής Ευρώπης.
… από τα νέα Μνημόνια Συνεργασίας που υπέγραψε η Τουρκία με την υπό αμφισβήτηση Κυβέρνηση της Λιβύης, αφού όλοι περίμεναν μια εξέλιξη στο συγκεκριμένο «μέτωπο».
Η αντίδραση της Ελλάδας ήταν αυτή που έπρεπε: «Η Ελλάδα έχει κυριαρχικά δικαιώματα στην περιοχή, τα οποία προτίθεται να υπερασπιστεί με όλα τα νόμιμα μέσα, με πλήρη σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας» ανέφερε η ανακοίνωση του ΥΠΕΞ.
Για τα δύσκολα γράφαμε ΕΔΩ. Δεν ξεκίνησαν τώρα, χθες ή σήμερα. Έχουν ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό, πάνω από δεκαπενταετία. Τώρα όμως είναι η στιγμή της κορύφωσής τους, επειδή όπως σε όλα τα πράγματα σ’ αυτή τη ζωή πάντα έρχεται η ώρα της πληρωμής του λογαριασμού.
Τα δύσκολα λοιπόν που αρχίζουν είναι ο… λογαριασμός που πρέπει να πληρωθεί, για λάθη και παραλείψεις του παρελθόντος.
Πλέον τα πράγματα δυσκολεύουν πολύ για τη Διεθνή Κοινότητα στο ουκρανικό ζήτημα, αφού όπως ανακοινώθηκε από τον εκπρόσωπο του Κρεμλίνου στις 30 Σεπτεμβρίου θα πραγματοποιηθεί στη Μόσχα η τελετή υπογραφής προσχώρησης στη Ρωσική Ομοσπονδία των κατεχόμενων ουκρανικών περιοχών Ντονέτσκ, Λουχάνσκ, Ζαπορίζια και Χερσώνα.
Το πράμα πήγε με συγκεκριμένα βήματα, όπως ήταν αναμενόμενο:
Και για πολλοστή φορά η αριστερά – κεντροαριστερά θα φάει καμιά δεκαετία σε ομφαλοσκοπήσεις, πρώτα για να αποφασίσει τις διαδικασίες και μετά για να ξεκινήσει να συζητά τι έφταιξε και πάτωσε!
Μπορεί να είμαστε στην αρχή των αναλύσεων ή των “αναλύσεων” για το πως τελικά εξελέγη η πιο συντηρητική και ακραία Κυβέρνηση των τελευταίων 90 ετών στην Ιταλία, μπορεί να είμαστε στη φάση που όλοι οι “ανησυχούντες” εκφράζονται με τα … “καλύτερα” λόγια για τη Μελόνι και την παρέα της, ας δούμε όμως κάτι, επειδή μόνο τρία (3) πράγματα είναι αυτά που μπορούν να μας δώσουν την πραγματική εικόνα αυτού που συνέβη στην Ιταλία:
Όσο περνούν οι ώρες και η λεγόμενη “ενσωμάτωση” μεγαλώνει (αφού οι κάλπες έκλεισαν μεσάνυχτα ώρα Ελλάδας) τόσο διαφαίνεται ότι η Τζόρτζια Μελόνι θα είναι πρώτη και με διαφορά – μια πολιτικός που ξεκίνησε την καριέρα της από τη νεολαία του νεοφασιστικού κόμματος κι ένας άνθρωπος που δεν έκρυψε ποτέ τη… λατρεία για τον Μουσολίνι.