Ο «Έρασμος» γράφει…
Η γιορτή της μητέρας τιμάται, ως γνωστόν, κάθε χρόνο τη δεύτερη Κυριακή του Μάη, με την καθιέρωση της ως Παγκόσμιας Μέρας, ωστόσο ο βιολογικά και κοινωνικά ιερός ρόλος της Παγκόσμιας Μάνας, ειδικά στους καιρούς που ζούμε, έχει υποτιμηθεί και έχει από-ιεροποιηθεί σε τραγικό βαθμό, που άλλη τέτοιου είδους παρόμοια βεβήλωση δεν είδαμε στα χρονικά αιώνων.
της Δέσποινας Παπαγιαννούλη (μέλος της Ν.Ε ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Ημαθίας)
«Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα….»
Μ’ αυτούς τους εμβληματικούς στίχους ξεκινάει το ποίημά του «Γυναίκα», ο ποιητής της θάλασσας, ο μεγάλος Νίκος Καββαδίας.
Της Γ. Φωστηροπούλου – Προέδρου του ΔΣ του «Έρασμου»
Πριν 14 χρόνια «γεννήθηκε» ο Σύλλογος Κοινωνικής Παρέμβασης «Έρασμος» και μαζί του και ένας καθημερινός αγώνας για την προστασία και τη φροντίδα της κακοποιημένης γυναίκας. «Γεννήθηκε» η ελπίδα για ένα καλύτερο «σήμερα» και κυρίως «αύριο» χωρίς, ή τουλάχιστον με λιγότερη έμφυλη βία.
* η Φρόσω Καρασαρλίδου είναι πρώην βουλευτής Ημαθίας, εκλεγμένη με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
“Παρά τους πανηγυρισμούς του Πρωθυπουργού περί εξόδου από την πανδημία και επιστροφής στην «κανονικότητα» , η χώρα έφτασε πλέον να ζει διπλή «πανδημία», την υγειονομική και την οικονομική.
Γράφει η Μαργαρίτα Δαμιανίδου, μέλος του ΔΣ του «ΕΡΑΣΜΟΥ» – Δημοσιογράφος
Με αφορμή την 25η Νοεμβρίου – Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι, πέρα από την υγειονομική πανδημία που μονοπώλησε σημαντικά το παγκόσμιο ενδιαφέρον, μια άλλου είδους «πανδημία», που αφορά στον καθημερινό θάνατο και τον αφανισμό της γυναικείας υπόστασης, χιλιάδων θυμάτων της έμφυλης βίας, εκτίναξε στα ύψη μια παράλληλη καταμέτρηση θανατηφόρων κρουσμάτων!
Γράφει ο Θανάσης Γικόνογλου – Μέλος κεντρικής επιτροπής ανασυγκρότησης ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, πρ. βουλευτής Ημαθίας
Λένε ότι η Ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα. Και, δυστυχώς, πολλές φορές επιλαμβάνεται ως φαρσοκωμωδία. Μια τέτοια φαρσοκωμωδία, που όμως δεν είναι καθόλου αστεία, ζούμε τα τελευταία δύο και πλέον χρόνια με την κυβέρνηση Μητσοτάκη (του νεότερου).
Τις προηγούμενες εβδομάδες η Νότια Ευρώπη, μαζί και η χώρα μας έζησε ένα παρατεταμένο κύμα καύσωνα δημιουργώντας ευνοϊκές συνθήκες για την εκδήλωση πυρκαγιών.
Όμως η κλιματική αλλαγή ούτε ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια όπως άστοχα δήλωσε ο πρώην Πρωθυπουργός ούτε μπορεί να αποτελεί συγχωροχάρτι για κάθε καταστροφή που συντελείται.
Γράφει ο Θ. Γικόνογλου,
Μέλος Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, τ. βουλευτής Ημαθίας
Συναίσθημα – Λογική – Ηθική: Το τρίπτυχο που μπορεί να φέρει ξανά την Κοινωνία στη θέση που της αξίζει
“Τίποτε δεν μπορεί να είναι πολιτικά ορθό, αν είναι ηθικά λάθος” Daniel O’ Connell, 1775-1847, Ιρλανδός πολιτικός
Στην χώρα που γέννησε την Δημοκρατία ως ένα θεσμό ανυπέρβλητο που δεν επικρατεί απλά ο λαός αλλά κυριαρχεί με αγαθοσύνη και δικαιοσύνη, είναι όντως οξύμωρο να συζητάμε για την ποιότητά της και το πώς αυτή διαμορφώθηκε στις μέρες μας. Ωστόσο, αν το καλοσκεφτεί κανείς, η Δημοκρατία έχει τόση αξία ακριβώς για αυτό τον λόγο, για το γεγονός ότι αποτυπώνει το «είναι» του λαού της, ακόμα και αν αυτό ορισμένες φορές δεν είναι το καλύτερο δυνατό.
Η Πολιτική και οι πολιτικοί υπόκεινται στον ίδιο κανόνα. Εμείς, ο λαός, ο «δήμος», οι πολίτες καθορίζουμε την ποιότητά τους. Για αυτό και έχουμε στο χέρι μας τη δύναμη να «στρίβουμε» το τιμόνι σύμφωνα με αυτά που η λογική, το συναίσθημα και η ηθική μας επιτάσσει.
Αυτές τις σκέψεις έκανα το τελευταίο διάστημα, βιώνοντας προσωπικά, οικογενειακά αλλά και ως κοινωνικό σύνολο δύσκολες στιγμές, οι οποίες, όσο επώδυνες κι αν είναι, σου δίνουν την δυνατότητα να αναθεωρήσεις, να αναστοχαστείς, να αλλάξεις «πλεύση» ή να πάρεις αποφάσεις για το τι είναι σημαντικό και τι όχι, για το τι πρέπει να κάνεις ή να μην κάνεις, για το ποια είναι η θέση σου και ο ρόλος σου και ποιες ευθύνες πρέπει να αναλάβεις.
Έχοντας ζήσει από τα γεννοφάσκια μου αυτό που λέμε «πολιτική», μπορώ να πω ότι με πονάει που πολλές φορές αυτή η ιερή λέξη βεβηλώνεται, χάνει την αξία της, το νόημα μας και θεωρείται μάλιστα από πολλούς ως η αιτία όλων των κακών. Άδικα; Όχι πάντα. Διότι στο όνομα της Πολιτικής ή με όχημα αυτή είδαμε τα όνειρά μας να ποινικοποιούνται, είδαμε τα δικαιώματα να πολτοποιούνται, είδαμε την κοινωνία να εργαλοποιείται από πρόσωπα ή ολόκληρα κέντρα λήψης αποφάσεων. Είδαμε αγώνες που δόθηκαν να πολεμούνται εκ των έσω, είδαμε την προσπάθεια για υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια να θεωρούνται ουτοπικές και ανεύθυνες πράξεις, είδαμε να υπάρχουν χειρότεροι εσωτερικοί εχθροί παρά εξωτερικοί στην προσπάθειά μας να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα, την εθνική μας κυριαρχία, την αξιοπρέπεια του λαού και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Μέσα στα δύσκολα και πρωτοφανή χρόνια που πέρασαν, ήρθε να προστεθεί η πανδημία, που έπληξε όλο τον πλανήτη και τις συνέπειες της οποίας ζήσαμε, ζούμε και – πολύ φοβάμαι – θα ζήσουμε και στο μέλλον. Συνέπειες υγειονομικές και οικονομικές. Χάσαμε αγαπημένους ανθρώπους, περιορίστηκαν δικαιώματα και ελευθερίες, ενώ οι οικονομικές συνέπειες είναι μεν ορατές, αλλά ακόμη δεν έχουν ξεδιπλωθεί σε όλη τους την έκταση. Παράλληλα, όλοι υποκλινόμαστε στον τεράστιο αγώνα που έκαναν και κάνουν οι εργαζόμενοι στον τομέα υγείας και θα έπρεπε να αγωνιζόμαστε για την εργασιακή αναβάθμιση τους και όχι να τους απαξιώνουμε με διάφορους τρόπους.
Η επόμενη μέρα φοβάμαι ότι θα βρει – δυστυχώς – λαβωμένη την Ελλάδα, τόσο με πληγές της πανδημίας, όσο και πληγές του νεοφιλελευθερισμού της κυνικής κυβέρνησης της ΝΔ που με την στάση της, δύο χρόνια τώρα, έχει καταφέρει να αφήσει μια κοινωνία διχασμένη, μια οικονομία καθημαγμένη και ένα υγειονομικό σύστημα χειροκροτούμενο μεν, προς ιδιωτικοποίηση και υπό κατάρρευση δε.
Ποιος είναι ο δικός μου αντίλογος; Θα πρέπει να κάνουμε ένα restart εδώ και τώρα. Η πανδημική κρίση να μην λειτουργήσει ως ευκαιρία για την επιβολή αντικοινωνικών και αντιεργατικών πολιτικών, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Να λειτουργήσει ως ευκαιρία να ξαναδούμε τι πραγματικά αξίζει και τι όχι, να δούμε τι Παιδεία θέλουμε, τι Υγεία, τι Οικονομία, τι Κοινωνία, πάνω σε ποιες βάσεις θα χτίσουμε το νέο κράτος και την νέα Πολιτεία μας.
Μια κοινωνία που θα βάζει το Συναίσθημα απέναντι στον κυνισμό, την Λογική απέναντι στο παράλογο, την Ηθική απέναντι στην φαυλότητα, στην ανηθικότητα, στον τυχοδιωκτισμό.
Για μια τέτοια κοινωνία αξίζει να πολεμήσουμε, ο καθένας με τον τρόπο που μπορεί. Στην οικογένεια, στην δουλειά, στις κοινωνικές συναναστροφές, στον δημόσιο βίο. Με βάση αυτό το τρίπτυχο, Συναίσθημα – Λογική – Ηθική, μπορούμε να ξαναχτίσουμε μια κοινωνία αξιών και μια Δημοκρατία που θα αποτελεί πρότυπο προς μίμηση και όχι παράδειγμα προς αποφυγή. Είναι δύσκολο, αλλά πρέπει να γίνει το πρώτο βήμα, να πιστέψουμε σε αυτό και τότε θα εκπλαγούμε όλοι από την δύναμη της Δημοκρατίας…
Θανάσης Γικόνογλου
Άρθρο του Νίκου Ανδρουλάκη στο reader.gr
Ο κάθε καλόπιστος πολίτης της χώρας θα ανέμενε ότι μετά από δυόμιση μήνες αναποτελεσματικού λόκνταουν, με αύξηση του αριθμού θανάτων και διασωληνωμένων, η κυβέρνηση θα είχε αντιληφθεί τα λάθη της και θα έσπευδε να τα διορθώσει.
Σε άρθρο του που δημοσιεύεται στην εφημερίδα Political ο βουλευτής Ημαθίας Τάσος Μπαρτζώκας αναφέρει τα εξής:
“Την προηγούμενη εβδομάδα ψηφίστηκε στη Βουλή ένα πολύ σημαντικό νομοσχέδιο. Πρόκειται για την Κύρωση της Απόφασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που αφορά την ιστορική συμφωνία που επιτεύχθηκε τον περασμένο Ιούλιο, με την οποία θεσμοθετείται το Ταμείο Ανάκαμψης.
Γράφει ο Νίκος Ανδρουλάκης*
Την περασμένη εβδομάδα, ο τηλεοπτικός σταθμός TGRT δημοσίευσε έναν χάρτη όπου αναφερόταν σχηματικά στη δυνητική επιρροή της Τουρκίας το 2050.
Θέλοντας να ενισχύσει το ηγετικό προφίλ του Ερντογάν, ο τηλεοπτικός σταθμός προσπάθησε να δώσει σάρκα και οστά στις νεο-οθωμανικές του φαντασιώσεις, χρησιμοποιώντας ένα βιβλίο του ιδρυτή του αμερικανικού think tank Stratfor, George Friedman, το «The Next 100 Years: A Forecast for the 21st Century».
(γράφει η Φ. Καρασαρλίδου, βουλευτής Ημαθίας – ΣΥΡΙΖΑ)
Είναι εντυπωσιακή η αναντιστοιχία ανάμεσα στην πραγματικότητα που μας παρουσιάζει η κυβέρνηση και τα μέσα της λίστας Πέτσα για την Παιδεία, από την επώδυνη πραγματικότητα την οποία βιώνουμε.
Ολοταχώς προς την υλοποίηση του αντιεκπαιδευτικού νομοσχεδίου που ψήφισε την προηγούμενη βδομάδα προχωρά το υπουργείο Παιδείας, όπως φαίνεται και από την πρόσφατη δημοσίευση σε ΦΕΚ των νέων ωρολόγιων προγραμμάτων που θα ισχύσουν από την ερχόμενη σχολική χρονιά για τα Γυμνάσια και τα Λύκεια. Πρόκειται για αντιδραστικές αλλαγές μακριά από κάθε έννοια Γενικής Παιδείας.
Ας γίνουμε συγκεκριμένοι:
γράφει ο Γ. Κάκαρης
Κάθε Πρωτομαγιά που έρχεται, δυστυχώς καταγράφεται στην ιστορία του τόπου μας με εκπτώσεις στο αγωνιστικό φρόνημα των Ελλήνων. Τα απανωτά χτυπήματα αυτών που πτώχευσαν τη χώρα και μας έφεραν τα μνημόνια με τα αποτελέσματα που βιώνουμε, έφεραν εκπτώσεις σε όλους τους τομείς της ζωής και του βιοτικού μας επιπέδου. Δυστυχώς φέρανε και έκπτωση στην έμφυτη ιδιότητα του έθνους μας για υπεράσπιση στα δικαιώματα, την ελευθερία, την δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια στη ζωή.
γράφει ο Τ. Μπαρτζώκας*
Στην πολιτική και νομική επιστήμη υφίσταται μια διάκριση μεταξύ των εννοιών κράτους-έθνους. Η διάκριση αυτή είναι τόσο λεπτή που οι όροι συγχέονται σε τέτοιο βαθμό, που ενίοτε τείνουν να θεωρούνται ταυτόσημοι.
Κατ’ επέκτασιν, κράτος θεωρείται η νομική κατασκευή, η οποία περιγράφει την πολιτική κοινότητα ενός λαού, ο οποίος σε συγκεκριμένα χωρικά όρια ασκεί εξουσία.
