Κατηγορία: άρθρα

δεύτερο μέρος (το πρώτο μέρος μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ)

Σεβεντικίδης Βαγγέλης, Κοινωνιολόγος

 

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ

ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ-ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ-ΡΩΜΑΙΟΚΡΑΤΙΑ-ΒΥΖΑΝΤΙΟ

H παρουσία των Ελλήνων στον Εύξεινο Πόντο ανάγεται στην εποχή του μύθου (Αργοναυτική εκστρατεία-Χρυσόμαλλο δέρας, Προμηθέας, Αμαζόνες κλπ). Τον 8^ο αι. π.Χ. η Μίλητος ιδρύει τη Σινώπη ,η οποία με τη σειρά της ίδρυσε άλλες αποικίες (Τραπεζούντα, Κοτύωρα , Κερασούς κλπ.) Ο Ξενοφώντας περιγράφει στην «Κάθοδο των Μυρίων»   «πόλεις ελληνίδας» που συναντούν οι Μύριοι κατά την επιστροφή τους στην Ελλάδα. Ο ελληνικός πολιτισμός κυριαρχεί στα χρόνια της δυναστείας των Μιθριδατών (Περσών στην καταγωγή με ελληνική παιδεία), βασιλέων του Πόντου.

Είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα του 21^ου αιώνα έχει ανάγκη μιας βαθιάς ανασύνταξης. Όχι την συνηθισμένη την γενικόλογη, την αυτοθαυμαστική προσέγγιση του δήθεν ευφυούς, που πίσω από την υπερφίαλη ανοησία κρύβει έναν πλεγματικό επαρχιωτισμό. Είναι βεβαιότερο όμως ότι αυτό απαιτεί περισσή γενναιότητα και κυρίως ειλικρίνεια.

Ο Έλληνας οφείλει να υποστεί ριζικό εκσυγχρονισμό, ως αποτέλεσμα παραδοχή της μεγάλης υστέρησης του. Η διατήρηση του επιπέδου ζωής δεν αποτελεί κεκτημένο ιστορικό δικαίωμα του Ελληνισμού, ως  επιβράβευση της φυλετικής του υπεροχής έναντι των δανειστών του, των φερομένων ως “κουτόφραγκων”.

Ασφαλώς και όλη αυτή η μυθοπλασία έλαβε τέλος όταν συγκρουστήκαμε με την πραγματικότητα. Ο Σαμαράς έκανε δυο χρόνια για να καταλάβει και να σταματήσει να ξεσκίζει τα μνημόνια στις πλατείες με τα Ζάπεια ένα, δύο και τρία.

Σήμερα η Ελλάδα μοιάζει ανίκανη να αντιδράσει. Ψυχολογικά είναι διχασμένη. Πολιτικά είναι παγιδευμένη μεταξύ μιας κυβέρνησης που άλλα έταξε και άλλα πράττει είτε από ανικανότητα είτε από πρόθεση για να ανοίξει το δρόμο προς τη ρήξη και μιας αντιπολίτευσης που ακόμα δεν την ακούει κανένας.

Η χώρα κοινωνικά είναι εγκλωβισμένη σε έναν κρατικίστικο πολιτικό συνασπισμό ο οποίος δεν ξέρει ούτε θέλει  να μετασχηματιστεί. Αντί της καταδίκης του «πελατειακού κράτους» ξαναζούμε την έφοδο του κόμματος και των συγγενών στο κράτος.  Αντί της διάσωσης των συντάξεων δεσμεύονται τα αποθεματικά των ταμείων, των δήμων, των περιφερειών και όποιου άλλου έτυχε να έχει μια δεκάρα στο παγκάρι καθώς ούτε στην λεγόμενη διαπραγμάτευση δεν στεκόμαστε ενιαία.

Ο πρωθυπουργός επαναλαμβάνει καθημερινά τα περί εντίμου συμβιβασμού.

Η Λέσχη Αστυνομικών Θεσσαλονίκης με κάλεσε «διά υπόθεσιν που με αφορά». Αλλά αυτή η «υπόθεση» ήταν εντελώς διαφορετική από αυτές που ήξερα μέχρι τώρα. Ήθελαν να παρουσιάσουν «το ιστορικό» (κατά τον χαρακτηρισμό τους) βιβλίο μου «Ανθρωποφύλακες» στο Αμφιθέατρο του Αστυνομικού Μεγάρου Θεσσαλονίκης.

Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη και αυτή η υπόθεση ήθελε τσιγάρο και ρακί για να τη σκεφτώ. Και λέω στον εαυτό μου: Να μια καλή απάντηση σε όλους αυτούς που λένε πως δεν γίνεται τίποτα. Η ίδια αυτή υπηρεσία πώς ήταν εδώ και περίπου μισό αιώνα και πώς είναι τώρα. Οι αλλαγές στην Ιστορία, για να πραγματοποιηθούν, δεν γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζονται δεκαετίες. Κάποιοι φίλοι είχαν αντιρρήσεις για αυτήν τη συμμετοχή μου. Το αιτιολογικό ήταν πως έτσι «ξεπλένω» την αστυνομία και ωραιοποιώ το πιο σκληρό τμήμα του κράτους που δεν φημίζεται για τους γαλατικούς του τρόπους.

Λένε πως όποιος κερδίζει τους άλλους είναι δυνατός, όποιος όμως νικάει τον εαυτό του είναι πανίσχυρος.

Για να νικήσει κάποιος τον εαυτό του όταν κυρίως πρόκειται για μια συλλογικότητα, όπως π.χ. είναι ένας σύλλογος, ένα κόμμα, μια ενιαία διοίκηση ενός δήμου, ή μια κυβέρνηση τα πράγματα  γίνονται ακόμα δυσκολότερα προπαντός όταν κάποιοι ανάμεσα στους πολλούς που συναποφασίζουν, έχουν την εντύπωση, ότι είναι λίγο πιο ίσοι από τους ίσους και αξίζουν κάτι παραπάνω από τον επικεφαλής.

Είναι φανερό τι θα συμβεί π.χ. σε έναν δήμο που κάποιος ή κάποιοι αμφισβητούν τις ικανότητες του δημάρχου, και είναι φανερότερο τι θα συμβεί σε μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να τιθασεύσει ο πρωθυπουργός τα τσανάκια που απλώνουν καθημερινά τον τραχανά.

Τότε όλα είναι κάπως.

Εδώ και αρκετά πλέον χρόνια η μικρή μας χώρα βρίσκεται στη δίνη αυτής της τρομερής οικονομικής κρίσης που δοκιμάζει βασανιστικά τις αντοχές του λαού, που τσακίζει την κοινωνική συνοχή, που θέτει εν αμφιβόλω την εθνική κυριαρχία και τις σχέσεις μας με τους εταίρους μας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης που μεταβάλλεται ολοένα σε (οικονομική) ηγεμονία της Γερμανίας παρά σε πολιτική ένωση κυρίαρχων κρατών.

Η Γερμανία βέβαια καλά θα έκανε να μελετήσει αρχαία Ελληνική ιστορία για να διαπιστώσει την τύχη της Αρχαίας Αθήνας όταν μετέτρεψε την συμμαχία των Ελληνικών πόλεων εναντίον του περσικού κινδύνου, σε δική της ηγεμονία.

Όμως μιας και βρισκόμαστε στις πρώτες μέρες του Απρίλη, ας θυμηθούμε εκείνες τις μέρες του Απρίλη του 1941 όταν η πανίσχυρη Γερμανική πολεμική μηχανή χτυπούσε πισώπλατα την μικρή και ηρωική μας χώρα που πέρα από κάθε λογική αντιστέκονταν στις τεράστιες δυνάμεις του φασισμού παρά τα λάθη και την ηττοπάθεια της ηγεσίας της.

Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να εκφράζονται με ρητά. Πίστευαν λοιπόν πως σοφό πράγμα είναι το σαφές, το ξεκάθαρο, το λαγαρό.

Οι νεοέλληνες εσχάτως θέλουν να αλλάξουν αυτή την παραδοχή με την γενικότερη στρατηγική της “δημιουργικής ασάφειας” έτσι λέει, για να μην γνωρίζει ο “εχθρός” τι ισχύει. Το κακό βέβαια είναι ότι δεν ξέρουν ούτε οι Έλληνες τι ισχύει και μέσα στους Έλληνες είναι και οι κυβερνώντες.

Τα λεφτά που θέλουν δεν τα παίρνουν και η διορία για τις εναλλακτικές προτάσεις λήγει στα τέλη του Απρίλη. Ζήτησαν λεφτά χωρίς έλεγχο και πήραν έλεγχο χωρίς λεφτά.

Γιατί έγινε αυτό;

γράφει ο Τάσος Τασιόπουλος

-Στην εκφορά του ελληνικού λόγου εκτός από τις εικόνες βρίσκουμε πολλούς εκφραστικούς τρόπους όπως τις παρομοιώσεις, τις αντιθέσεις, τις υπαλλαγές, τις περιφράσεις, τις παρηχήσεις, τις προσωποποιήσεις, τις συνεκδοχές, και κυρίως τις μεταφορές ως σχήμα λόγου κατά το οποίο άλλα λέμε και άλλα εννοούμε.

– Μεταφορά δηλαδή, είναι το σχήμα λόγου “καθ’ ό, έννοια τις εκφράζεται ουχί δια κυριολεξίας αλλά δια παραβολής”, π.χ “ο αδαμάντινος χαρακτήρ” του υπουργού κ. Βαρουφάκη έμαθε στην Ευρώπη “την δημιουργική ασάφεια” την οποία όμως δεν καταλαβαίνουν οι Γερμανοί γιατί στην Γερμανική γλώσσα δεν υπάρχει η μεταφορά ως σχήμα λόγου αλλά ως π.χ “spedition o Γιάννης” δηλαδή “ΓΡΑΦΕΙΟ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ο Γιάννης”.

Γράφει ο Κώστας Κρομύδας

Οκτώβρης του 2007

Ο Ολυμπιακός έχει κληρωθεί με την Ρεάλ Μαδρίτης, την Αλκμαάρ και τη Βέρντερ Βρέμης. Μια ακόμη ευκαιρία συνδυασμού του Θρύλου με ταξίδια. Άλλωστε έχει ξαναγίνει, τι πειράζει να γίνει μια φορά ακόμα;

Παίρνω τηλέφωνο τα παιδιά από το Πλατύ.

– “Πεταγόμαστε ρε μέχρι την Μαδρίτη για να δούμε τον Θρύλο με την Ρεάλ;”

– “Αμάν ρε Κώτσο…. πόσα χιλιόμετρα είναι;”

– “Μααααα ρε… σιγά το πράγμα, καμιά 3.500 χιλιόμετρα. Πάνε-έλα 9.000 !”

Λαπαβίτσας: “(…) η στρατηγική της προσδοκίας ριζοσπαστικών αλλαγών εντός της καθορισμένη δομή του κοινού νομίσματος έχει τελειώσει.”

Δημοσιεύτηκε χθες στον Guardian άρθρο του βουλευτή Ημαθίας Κ. Λαπαβίτσα (με τίτλο που άλλαξε, όπως αναφέρει ο συγγραφέας του, από την ίδια την εφημερίδα. “Τhe fight for Greece has just begun” ήταν ο αρχικός, “To beat austerity Greece must break free from the euro” τον έκανε η εφημερίδα).

Ένα άρθρο με το οποίο ο βουλευτής Ημαθίας δίνει το δικό του στίγμα αλλά ταυτόχρονα καταδεικνύει και την ανοιχτή πλέον διαμάχη των 2 βασικών “σχολών” εντός του μεγάλου κυβερνητικού εταίρου για το πως θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από την Κυβέρνηση το χρέος, οι δανειστές, τα Μνημόνια (παλιά και νέο, αν κλείσει) κλπ κλπ.