Κατηγορία: άρθρα

Τα αποτελέσματα

Ο πραγματικός νικητής των πρόσφατων εκλογών ήταν η αποχή. Το επιβεβαιώνει μια γρήγορη ματιά στον παρακάτω πίνακα, που δείχνει τον αριθμό όσων ψήφισαν, καθώς και το ποσοστό τους στους εγγεγραμμένους στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας:

της Ελεονώρας Λεκανίδου – Εργοθεραπεύτριας

Εδώ και λίγες μέρες έχει ξεκινήσει η νέα σχολική χρονιά. Τα «πρωτάκια» ολοκλήρωσαν τη χρονιά προετοιμασίας στο Νηπιαγωγείο και μπήκαν στην Α΄ Δημοτικού, προσπαθώντας να προσαρμοστούν.

Για τη μετάβαση από το Νηπιαγωγείο στο Δημοτικό βοήθησαν οι νηπιαγωγοί, τώρα τη σκυτάλη πήραν οι δάσκαλοι, ενώ σε κάθε στιγμή, οι γονείς παίζουν σημαντικότατο ρόλο.

Όμως, τι πρέπει να έχουν καταφέρει οι μικροί μαθητές μέχρι τώρα, ώστε να προχωρήσουν στην Α΄ δημοτικού χωρίς δυσκολία;

Γράφει ο Χ. Μόχλας

Εκτός του «αριστερού» μνημονίου αυτό το επτάμηνο της διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ προέκυψαν και άλλα, χρήσιμα πολιτικά συμπεράσματα που πρέπει να αξιολογηθούν και να αποτελέσουν πείρα για το εργατικό κίνημα. Κατ΄ αρχήν τελείωσε η περίοδος της αυταπάτης. Αποδείχτηκε περίτρανα ότι ήταν αδύνατον να βρεθεί λύση προς όφελος των εξαθλιωμένου λαού εντός της ευρωζώνης και εντός της ΕΕ. Αποδείχτηκε ότι το λαϊκό συμφέρον βρίσκεται σε ευθεία σύγκρουση με τα συμφέροντα που υπηρετούν με θρησκευτική ευλάβεια οι τροϊκανοί και το εγχώριο πολιτικό προσωπικό που όλοι μαζί ψήφισαν με τα δυο χέρια το 3^ο μνημόνιο. Συνεπώς, η σύγκρουση με την Ε.Ε και το ευρώ είναι ζητούμενο και όχι αναγκαίο κακό.

Αποδείχτηκε ότι η πολιτική που έχει ως πυρήνα της το «πάση θυσία εντός της ΕΕ» δεν είναι αριστερή, όσο κι αν πασχίζει ο ΣΥΡΙΖΑ για να μας πείσει περί του αντιθέτου. Αριστερή πολιτική είναι να εξυπηρετείς τα συμφέροντα των εργατών και φτωχών αγροτών και όχι τα συμφέροντα των τραπεζών και των βιομηχάνων.

Νέα ανάρτηση άρθρου στο ιστολόγιό του έκανε ο Κ. Λαπαβίτσας, με τίτλο “Η μετάβαση στο εθνικό νόμισμα”.

Σε αυτό αναφέρεται σε αναγκαιότητα μετάβασης σε εθνικό νόμισμα ενώ σημειώνει και 12 σημεία-βήματα για να είναι επιτυχημένη η μετάβαση αυτή.

Συγκεκριμένα αναφέρει:

Από τις 25 Ιανουαρίου, ημέρα που σηματοδότησε την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές και την Κυβέρνηση της «πρώτη φορά Αριστερά» (με λίγο εθνικολαϊκή Δεξιά βέβαια) το ρολόι του πολιτικού χρόνου μοιάζει να τρελάθηκε καθώς τρέχει με μεγάλη ταχύτητα.

Το ένα Γιούρογκρουπ διαδέχονταν το άλλο, οι συναντήσεις του Πρωθυπουργού (άνευ γραβάτας) με τους ομολόγους του διαδέχονταν η μία την άλλη. Αυτοί βέβαια αποδεικνύονταν μπανάλ τύποι καθώς εμφανίζονταν με κοστούμι και γραβάτα ενώ ο δικός μας δίδασκε απλότητα και λαϊκότητα (όχι λαϊκισμό!!!).Βέβαια την παράσταση έκλεβε ο Υπουργός Οικονομικών καθώς το πουκάμισο έξω από το παντελόνι και το απαραίτητο ύφος έκανε τους ΥΠΟΙΚ των άλλων χωρών να κοιτούν αποσβολωμένοι.

Κάποτε τα πάντα γύριζαν γύρω από τα κομματικά γραφεία χωρίς αίσθηση του περιβάλλοντος, χωρίς αντίληψη των πραγματικών αναγκών της οικονομίας και της κοινωνίας, χωρίς περιθώρια σωστής διαχείρισης και κυρίως χωρίς την δυνατότητα του τεκμηριωμένου σχεδιασμού, αφού τους κομματάρχες τους βόλευε το “άρπα- κόλα”.

Από την άλλη σήμερα μπήκαμε στο δρόμο της χειρότερης εκδοχής του εκπέοντος καθεστώτος που οδηγεί στο πουθενά και στο τίποτα, και βέβαια κανένας δεν μπορεί να ξέρει ποιο είναι το χειρότερο, αλλά αυτό που καταλαβαίνουν πολλοί είναι πως η γέννηση του καινούριου δεν πρέπει να αργήσει και φαίνεται πως έρχεται παρότι έχει πολύ κόπο και περισσότερο πόνο.

(…)Δυστυχώς για τη χώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειψε την αντιμνημονιακή στάση που τον έφερε στην κυβέρνηση και προσχώρησε στο μνημονιακό στρατόπεδο (…).

Ο θρίαμβος των δανειστών και του Σόιμπλε

Το νέο μνημόνιο είναι ένα κείμενο 56 σελίδων που θέτει το πλαίσιο της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της Ελλάδας για τα επόμενα χρόνια. Αντιπροσωπεύει το θρίαμβο των δανειστών και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο κ. Σόιμπλε αναδείχθηκε σε σθεναρό υποστηρικτή του στη Γερμανική Βουλή. Το πρόγραμμα του Σόιμπλε εφαρμόζει πλέον η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με την αμέριστη συμπαράσταση της ΝΔ, του Ποταμιού και του ΠΑΣΟΚ.

Μετά από πέντε χρόνια αποτυχημένης πολιτικής μνημονίων, θα ήταν ίσως περιττό να ειπωθεί ότι το νέο μνημόνιο αποτελεί μια εξαιρετικά αρνητική εξέλιξη για τον ελληνικό λαό.

Νέο άρθρο με τίτλο «Η ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης και ο εξευτελισμός της δημοκρατίας» ανέβασε το προσωπικό του ιστολόγιο ο βουλευτής Ημαθίας (ΣΥΡΙΖΑ) Κώστας Λαπαβίτσας, ο οποίος κατά πολλούς αναμένεται να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στις επερχόμενες εξελίξεις στον μεγάλο κυβερνητικό εταίρο.

Στο άρθρο του ο βουλευτής Ημαθίας γράφει τα εξής:

«Η ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης και ο εξευτελισμός της δημοκρατίας

Η νέα δανειακή σύμβαση που υπερψήφισε η Βουλή στις 14 Αυγούστου 2015 μπορεί να χαρακτηριστεί αποικιοκρατική για λόγους που θα εξηγήσω παρακάτω.

Είναι τα μακαρόνια με κόκκινη σάλτσα ίδιο φαγητό με τα μακαρόνια με άσπρη σάλτσα;

Θα πει κάποιος ότι είναι και τα δυο μακαρονάδες. Ε, δεν χάλασε ο κόσμος για τη διαφορά στη σάλτσα. Ναι, έτσι ακριβώς, ειδικά αν πεινάς και το μόνο που σε νοιάζει είναι να φας μακαρονάδα. Αλλά μόνο που το αποτέλεσμα στη γεύση είναι άλλο, αν βέβαια σε νοιάζει η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά.

Έτσι συμβαίνει και με την άλλη αριστερά που πολλοί θέλουν τώρα πια. Όλοι συμφωνούν στα βασικά ΟΧΙ, όπως όχι στα μνημόνια, όχι στο ευρώ, όχι στο χρέος. Ως εδώ όλοι θέλουν μια μακαρονάδα. Όταν έρχεται το κρίσιμο ερώτημα, με τι λογής σάλτσα, τότε αρχίσουν τα γούστα να διαφοροποιούνται.

Νέα ανάρτηση ανέβασε στο blog του ο βουλευτής Ημαθίας (ΣΥΡΙΖΑ) Κώστας Λαπαβίτσας, στην οποία περιλαμβάνεται και άρθρο που συνέγραψε με τον τελευταίο Διευθύνοντα Σύμβουλο της ΕΝΚΛΩ Γ. Μουσουλίδη.

Το άρθρο έχει δημοσιευτεί στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 9 Αυγούστου:

“Η πολυπόθητη αναδιάρθρωση του παραγωγικού ιστού”

Η μνημονιακή παράταξη – που πρόσφατα πανηγυρίζει γιατί ετοιμάζεται να συμπεριλάβει και τον Σύριζα – έχει ξοδέψει τόνους μελάνης για να μας πείσει ότι τα μνημόνια και η λιτότητα δεν είναι το πρόβλημα της χώρας μας. Στην πραγματικότητα, μας λένε, η Ελλάδα, μας λένε, πάσχει επειδή δεν εφάρμοσε μεταρρυθμίσεις, πολλές από τις οποίες περιλαμβάνονται στα μνημόνια. Το ίδιο βαρύγδουπο επιχείρημα συχνά απευθύνεται και κατά όσων κάνουν κριτική στο ευρώ. Δεν φταίει το κοινό νόμισμα για την κατάσταση της οικονομίας και την κοινωνίας μας. Φταίμε εμείς που δεν κάνουμε μεταρρυθμίσεις.