Πλανώνται πλάνην οικτράν όσοι εξακολουθούν να νομίζουν ότι οι (όποιες) τουρκικές παρεμβάσεις στη Συρία έχουν γεωγραφικούς περιορισμούς και σχετίζονται μόνο με την περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Οι νεο-οθωμανικές μεγαλομανείς τάσεις της Τουρκίας του ισλαμιστή Ερντογάν (ο οποίος, κακά τα ψέμματα, έχει αναβαθμίσει τον ρόλο της Τουρκίας σε διεθνές επίπεδο) είναι ο βασικός πυλώνας της εξωτερικής πολιτικής της γείτονος χώρας.
Η πραγματική αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ είπε ο νεοεκλεγείς πρόεδρός του, Σωκράτης Φάμελλος. Εν μέρει έχει δίκιο: στα αρχεία των εκλογών είναι όντως αξιωματική αντιπολίτευση. Μόνο που οι εξελίξεις και οι αριθμοί άλλο πράγμα δείχνουν πλέον αφού, μετά κι από το κασσελάκειο πέρασμα, απ’ το κόμμα του 17,83% (το 2023) μόλις 27 απόμειναν εντός Βουλής και έκανε προσπέραση το ΠΑΣΟΚ…
Έντονα τίθεται και πάλι στη δημόσια συζήτηση (με διάφορους τρόπους και για διάφορους λόγους) η πιθανότητα της εισαγωγής πλαφόν εισόδου στη Βουλή που θα είναι 5%, αντί του ισχύοντος εδώ και χρόνια 3%.
Στην αφετηρία της συζήτησης υπάρχουν οι… δημοσκοπήσεις (ναι, αυτές που συνεχώς πέφτουν έξω τα τελευταία χρόνια!): αν τις λάβει κάποιος σοβαρά υπόψη, τότε κανένα κόμμα δεν πρόκειται να πιάσει ποσοστό αυτοδυναμίας.
Εξακολουθεί να επιμένει και να μιλάει για “τουρκική” μειονότητα στη Θράκη και για “ομογενείς” του στα Δωδεκάνησα ο Τούρκος ΥΠΕΞ , Φιντάν. Και αυτά είναι, λέει, μεταξύ των προτεραιοτήτων της χώρας του στις σχέσεις της με την Ελλάδα.
Σε συνέντευξή του σε τηλεοπτικό κανάλι της χώρας του ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας Χακάν Φιντάν συνέχισε να παραλογίζεται (όπως το αφεντικό του, ο Ερντογάν) και να μιλάει για “προβλήματα, πολλά προβλήματα” στο Αιγαίο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Όλη αυτή η ιστορία με τις διασπάσεις στον ΣΥΡΙΖΑ – 5 συν αυτοί έμειναν, ίσον 6 κομμάτια στο σύνολο (μέχρι τώρα) – και οι δηλώσεις του τύπου “παραδώστε τις έδρες” (που έχουν ακουστεί και τις προηγούμενες φορές) φέρνουν στο νου το γνωστό προαιώνιο ερώτημα:
“η κότα έκανε τ’ αυγό ή το αυγό την κότα;”
Μπορεί στην Αμερική να ψηφίζουν με άλλα κριτήρια.
Μπορεί στην πραγματικότητα μια ψήφος στην Βόρεια Καρολίνα ή στο Μέιν να αξίζει – στη διαμόρφωση του αποτελέσματος – περισσότερο από μια ψήφο στην Καλιφόρνια ή στη Φλόριντα.
Μπορεί το σύστημα εκλογής προέδρων να είναι παρωχημένο και μη αντιπροσωπευτικό.
Μπορεί, μπορεί…. Χίλια μπορεί…
Αυτά στην Αμερική – και δεν γίνεται να τα παραβλέψουμε.
Ιστορίες παραλογισμού και ευχολόγια του τελευταίου διημέρου στα διεθνή:
1. την ώρα που στο Κατάρ οι αρχηγοί των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ και των ΗΠΑ, ο πρωθυπουργός του Κατάρ και μεσολαβητές της Χαμάς συζητούν για ένα σχέδιο το οποίο θα περιλαμβάνει κατάπαυση του πυρός και απελευθέρωση όσων ομήρων της Χαμάς έχουν μείνει ζωντανοί, το Ισραήλ απαγόρευσε τη λειτουργία της υπηρεσίας αρωγής του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες (UNRWA) στη χώρα (δια αποφάσεως του Κοινοβουλίου του, με αυξημένη πλειοψηφία).
Σε ένα ακόμη στάδιο, πανομοιότυπο με το προηγούμενο (και το προ-προηγούμενο, και το πριν από αυτό κοκ) περνά για μιά ακόμη φορά η Μέση Ανατολή, μετά από την επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν τα ξημερώματα του Σαββάτου 26 Οκτωβρίου.
Το Ισραήλ (που εδώ και 12 μήνες σφυροκοπά ανελέητα τη Γάζα, σκοτώνοντας εκτός από μέλη της Χαμάς και αμάχους – ενώ εσχάτως χτυπάει και θέσεις της Χεζμπολάχ στον Λίβανο και τη Συρία) έκανε αεροπορικούς βομβαρδισμούς στο Ιράν. Χτυπήθηκαν “επιλεγμένοι στόχοι” (όπως λένε οι Ισραηλινοί) στις περιοχές της Τεχεράνης, του Κουζεστάν και του Ιλάμ.
Ολοταχώς προς την 4η διάσπασή του οδεύει ο ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ., αφού μετά τα τελευταία γεγονότα (που ξεκινούν από διαρροές κι εξώδικα και φτάνουν μέχρι μη εμφάνιση υποψηφίων αρχηγών σε συνάντηση για να συνεννοηθούν μεταξύ τους για την προεδροεκλογή) είναι προφανές πως είναι απλά θέμα χρόνου πότε αυτή θα συμβεί.
Βρίθουν από τη λέξη “συνεργασία” οι ανακοινώσεις και τα δημοσιεύματα των τελευταίων ωρών που σχετίζονται με τη συνάντηση του Έλληνα Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στη Νέα Υόρκη (μια συνάντηση που έγινε στο πλαίσιο της Εβδομάδας Υψηλού Επιπέδου της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ).
Για το νερό τα έχουμε πει εκατοντάδες φορές από εδώ μέσα (με λίγο ψάξιμο στην Περισκόπηση θα δείτε ότι τα λέμε εδώ και 12-13 χρόνια). Το πράμα πάει προς συγκεκριμένη κατεύθυνση, που δεν θα είναι άλλη από την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισής του, μέσα από μια διαδικασία που ήδη έχει αρχίσει.
Οι δηλώσεις Σκυλακάκη σχετικά με την τιμή του νερού και οι δηλώσεις Μητσοτάκη (λίγες ώρες αργότερα) δίνουν τον ρυθμό. Και μπορεί ο δεύτερος να προσπάθησε να “μαζέψει” κάπως τα πράγματα, τα γεγονότα όμως και οι λεπτομέρειες άλλα λένε…
Με 163 να ψηφίζουν την πρόταση μομφής που κατέθεσαν 99 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης οδεύει προς έκτακτο συνέδριο και στη συνέχεια προς εκλογές για ανάδειξη νέου προέδρου (??).
Και όλα αυτά μετά από μια επική ψηφοφορία που διεκδικεί βραβείο, αφού ενώ όλοι είχαν συμφωνήσει τελικά να είναι μυστική (με φακελάκι και κάλπη) στο τέλος σχεδόν το 1/5 των μελών της Κ.Ε. ψήφισε …τηλεφωνικά!
Άλλαξε πάλι η ατζέντα στον ΣΥΡΙΖΑ τις τελευταίες ώρες.
Από εκεί που στις αρχές της προεδρίας Κασσελάκη (και για μεγάλο χρονικό διάστημα στη συνέχεια) το κόμμα έδινε μόνο ειδήσεις life style, πλέον το κόμμα δίνει μόνο “ειδήσεις” για την αντιπαράθεση του Κασσελάκη με τον Πολάκη.
Τελικά υπάρχει ή όχι πρόβλημα με το έργο για την ηλεκτρική διασύνδεση μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου;
Το πρόβλημα είναι μόνο οικονομικής φύσης ή μήπως παίζει και κάτι άλλο; Μήπως το θέμα έχει και γεωπολιτικές διαστάσεις, που θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη για να μην δημιουργηθεί πρόβλημα;;