Σε κάποιο σημείο στα Ευαγγέλια αναφέρεται το εξής: “Διαμεριζόμενοι δε τα ιμάτια αυτού, έβαλλον κλήρον”.
Στην περίπτωση στην οποία αναφερόμαστε ούτε για ιμάτια πρόκειται αλλά ούτε σε κλήρο μπαίνουν! Όμως η συγκεκριμένη έκφραση δίνει με τον πιο παραστατικό τρόπο αυτά που συμβαίνουν στη διεθνή σκηνή και έχουν στο επίκεντρό τους την Ουκρανία.
Είναι κάποια πράγματα που λες ότι κάποιο… χέρι τα στήνει έτσι ώστε να συμβαίνουν ένα συγκεκριμένο διάστημα.
Ένα από αυτά είναι κάποιες κομβικές ημερομηνίες της νεώτερης ιστορίας της Ουκρανίας σε σχέση με τη Ρωσία.
Είναι Φλεβάρης όταν σημαντικά γεγονότα συμβαίνουν στην Ουκρανία.
Μια εβδομάδα μετά από τα συλλαλητήρια που έγιναν σε όλη τη χώρα και στα οποία χιλιάδες άτομα απαίτησαν να αποδοθεί δικαιοσύνη και να τιμωρηθούν όσοι ευθύνονται για τον θάνατο 57 ατόμων στα Τέμπη και λίγες ημέρες μετά από τη συνέντευξη του Πρωθυπουργού στην τηλεόραση, φαίνεται πως τα πράγματα αρχίσουν και λαμβάνουν την πραγματική τους διάσταση και οι διαδικασίες έχουν αρχίσει να επιταχύνονται κάπως (μετά από σχεδόν δυο χρόνια…).
Κι όλο αυτό χάρη στις προσπάθειες των συγγενών των θυμάτων, που επιμένουν, κι επιμένουν, κι επιμένουν (εδώ και σχεδόν δυο χρόνια)…
Μπορεί κάποιοι να παίρνουν στην πλάκα όσα λέει ο Τράμπ για τον Παναμά και τη Διώρυγα, το πράμα όμως είναι σοβαρό και δεν αφορά μόνο τις ΗΠΑ ή τον Παναμά. Αφορά και την Ελλάδα!
Όταν υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να αποσυρθεί ο μεγαλύτερος χρηματοδότης σου (που έχει συμβολή περίπου 16% στον προϋπολογισμό σου), τότε τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα ακόμη και για τη βιωσιμότητά σου.
Αυτό το ενδεχόμενο παίζει να συμβεί στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, αφού μέλη της ομάδας του Τράμπ αφήνουν δεξιά και αριστερά υπονοούμενα σχετικά με την παραμονή των Ηνωμένων Πολιτειών στον Οργανισμό μέσα στο 2025.
Πλανώνται πλάνην οικτράν όσοι εξακολουθούν να νομίζουν ότι οι (όποιες) τουρκικές παρεμβάσεις στη Συρία έχουν γεωγραφικούς περιορισμούς και σχετίζονται μόνο με την περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Οι νεο-οθωμανικές μεγαλομανείς τάσεις της Τουρκίας του ισλαμιστή Ερντογάν (ο οποίος, κακά τα ψέμματα, έχει αναβαθμίσει τον ρόλο της Τουρκίας σε διεθνές επίπεδο) είναι ο βασικός πυλώνας της εξωτερικής πολιτικής της γείτονος χώρας.
Η πραγματική αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ είπε ο νεοεκλεγείς πρόεδρός του, Σωκράτης Φάμελλος. Εν μέρει έχει δίκιο: στα αρχεία των εκλογών είναι όντως αξιωματική αντιπολίτευση. Μόνο που οι εξελίξεις και οι αριθμοί άλλο πράγμα δείχνουν πλέον αφού, μετά κι από το κασσελάκειο πέρασμα, απ’ το κόμμα του 17,83% (το 2023) μόλις 27 απόμειναν εντός Βουλής και έκανε προσπέραση το ΠΑΣΟΚ…
Έντονα τίθεται και πάλι στη δημόσια συζήτηση (με διάφορους τρόπους και για διάφορους λόγους) η πιθανότητα της εισαγωγής πλαφόν εισόδου στη Βουλή που θα είναι 5%, αντί του ισχύοντος εδώ και χρόνια 3%.
Στην αφετηρία της συζήτησης υπάρχουν οι… δημοσκοπήσεις (ναι, αυτές που συνεχώς πέφτουν έξω τα τελευταία χρόνια!): αν τις λάβει κάποιος σοβαρά υπόψη, τότε κανένα κόμμα δεν πρόκειται να πιάσει ποσοστό αυτοδυναμίας.
Εξακολουθεί να επιμένει και να μιλάει για “τουρκική” μειονότητα στη Θράκη και για “ομογενείς” του στα Δωδεκάνησα ο Τούρκος ΥΠΕΞ , Φιντάν. Και αυτά είναι, λέει, μεταξύ των προτεραιοτήτων της χώρας του στις σχέσεις της με την Ελλάδα.
Σε συνέντευξή του σε τηλεοπτικό κανάλι της χώρας του ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας Χακάν Φιντάν συνέχισε να παραλογίζεται (όπως το αφεντικό του, ο Ερντογάν) και να μιλάει για “προβλήματα, πολλά προβλήματα” στο Αιγαίο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Όλη αυτή η ιστορία με τις διασπάσεις στον ΣΥΡΙΖΑ – 5 συν αυτοί έμειναν, ίσον 6 κομμάτια στο σύνολο (μέχρι τώρα) – και οι δηλώσεις του τύπου “παραδώστε τις έδρες” (που έχουν ακουστεί και τις προηγούμενες φορές) φέρνουν στο νου το γνωστό προαιώνιο ερώτημα:
“η κότα έκανε τ’ αυγό ή το αυγό την κότα;”
Μπορεί στην Αμερική να ψηφίζουν με άλλα κριτήρια.
Μπορεί στην πραγματικότητα μια ψήφος στην Βόρεια Καρολίνα ή στο Μέιν να αξίζει – στη διαμόρφωση του αποτελέσματος – περισσότερο από μια ψήφο στην Καλιφόρνια ή στη Φλόριντα.
Μπορεί το σύστημα εκλογής προέδρων να είναι παρωχημένο και μη αντιπροσωπευτικό.
Μπορεί, μπορεί…. Χίλια μπορεί…
Αυτά στην Αμερική – και δεν γίνεται να τα παραβλέψουμε.
Ιστορίες παραλογισμού και ευχολόγια του τελευταίου διημέρου στα διεθνή:
1. την ώρα που στο Κατάρ οι αρχηγοί των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ και των ΗΠΑ, ο πρωθυπουργός του Κατάρ και μεσολαβητές της Χαμάς συζητούν για ένα σχέδιο το οποίο θα περιλαμβάνει κατάπαυση του πυρός και απελευθέρωση όσων ομήρων της Χαμάς έχουν μείνει ζωντανοί, το Ισραήλ απαγόρευσε τη λειτουργία της υπηρεσίας αρωγής του ΟΗΕ για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες (UNRWA) στη χώρα (δια αποφάσεως του Κοινοβουλίου του, με αυξημένη πλειοψηφία).
Σε ένα ακόμη στάδιο, πανομοιότυπο με το προηγούμενο (και το προ-προηγούμενο, και το πριν από αυτό κοκ) περνά για μιά ακόμη φορά η Μέση Ανατολή, μετά από την επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν τα ξημερώματα του Σαββάτου 26 Οκτωβρίου.
Το Ισραήλ (που εδώ και 12 μήνες σφυροκοπά ανελέητα τη Γάζα, σκοτώνοντας εκτός από μέλη της Χαμάς και αμάχους – ενώ εσχάτως χτυπάει και θέσεις της Χεζμπολάχ στον Λίβανο και τη Συρία) έκανε αεροπορικούς βομβαρδισμούς στο Ιράν. Χτυπήθηκαν “επιλεγμένοι στόχοι” (όπως λένε οι Ισραηλινοί) στις περιοχές της Τεχεράνης, του Κουζεστάν και του Ιλάμ.
Ολοταχώς προς την 4η διάσπασή του οδεύει ο ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ., αφού μετά τα τελευταία γεγονότα (που ξεκινούν από διαρροές κι εξώδικα και φτάνουν μέχρι μη εμφάνιση υποψηφίων αρχηγών σε συνάντηση για να συνεννοηθούν μεταξύ τους για την προεδροεκλογή) είναι προφανές πως είναι απλά θέμα χρόνου πότε αυτή θα συμβεί.