Κατηγορίες
Χωρίς κατηγορία

Η απάντηση του βουλευτή Γιοβανόπουλου στον Εμπορικό Σύλλογο Αλεξάνδρειας

“Αγαπητοί έμποροι (…) Δεν θα ψηφίσω τα μέτρα…”
Πριν από λίγες ημέρες ο Εμπορικός Σύλλογος Αλεξάνδρειας είχε απευθυνθεί στους 4 βουλευτές της Ημαθίας και τους είχε ρωτήσει δημοσίως και ευθέως αν θα ψηφίσουν τα νέα μέτρα. Λίγες μέρες μετά είχαμε κάνει στην “Περισκόπηση”, με αφορμή την επιστολή εκείνη μια εκτίμηση για το τι θα ψηφίσουν οι 4 της Ημαθίας τη βδομάδα αυτή (ΕΔΩ).
Εις εκ των βουλευτών, ο Κων. Γιοβανόπουλος (που εξελέγη με το ψηφοδέλτιο των “Ανεξάρτητων Ελλήνων”) απάντησε – και δημοσίως, μέσα από το facebook στο οποίο επίσης ανάρτησε την απάντησή του – στον Εμπορικό Σύλλογο Αλεξάνδρειας. Προς στιγμή είμαστε μέσα κατά 25% στην εκτίμησή μας ενώ αναμένουμε είτε τη δημοσιοποίηση μιας απάντησης από τους υπόλοιπους 3 βουλευτές είτε τη στάση τους το βράδυ της ψήφισης των μέτρων και του προϋπολογισμού.
Ο βουλευτής Ημαθίας αναφέρει συγκεκριμένα:

Ο εμπορικός σύλλογος Αλεξάνδρειας Ημαθίας μου ζήτησε την 2.11.2012 να τοποθετηθώ εγγράφως σχετικά με τα “Μέτρα” που έρχονται, και να τι τους απάντησα πριν λίγο:
“Αγαπητοί έμποροι
το δράμα που βιώνουμε δεν είναι οι τρομακτικοί δείκτες στους

οποίους τα οικονομικά και τραπεζικά επιτελεία απαντούν δήθεν, με άλλα ευχετήρια μακροσχεδιαστικά νούμερα της ιδιοτελούς ματαιότητας. Στάχτες στα μάτια, οι αριθμοί δεν βγαίνουν. Δόση στη δόση, λουκέτο στα λουκέτο, ένας αργός θάνατος για πολλούς, μια διαρκής λιμοκτονία για όσους επιβιώσουν. Η αθλιότητα είναι ότι η αφαίμαξη του εργατικού δυναμικού, η απίσχνωση του ιδιωτικού τομέα, το τσάκισμα της ραχοκοκκαλιάς της αγοράς, δεν υπολογίζεται ως ο μέγιστος παράγοντας υποπολιτισμού. Στόχος είναι η περαιτέρω μετάλλαξή μας σε απαίδευτους άβουλους φοβισμένους υπηκόους.
Δεν θα ψηφίσω τα μέτρα.
Όχι από αντιπολιτευτική μανία, ή από βλακώδη όρεξη πολιτικάντικης σπέκουλας. Δεκάρα δεν δίνω αν ξανακεκλεγώ, στα 47 μου δεν πρωτομπήκα στο κάδρο για να ξεκινήσω καριέρα ψευδοσωτήρα. Δεν σας κρύβω πως κι εγώ ανησυχώ σοβαρότατα. Μακάρι να είχα την εγγυημένη λύση στο θανατικό που μας στοίχειωσε.
Θα πω όμως “όχι” διότι πιστεύω πως έτσι μπορεί να λειτουργήσει ένας πόλος υγείας που θα μας φέρει κοντύτερα τον έναν με τον άλλον. Να βρούμε τα λάθη μας, να διορθώσουμε τις ντροπές τους, να σώσουμε πάντως και τον κοινωνικό ιστό που διαλύεται με εμφυλιοπολεμικές κραυγές. Ένα “ναι” φοβάμαι ότι θα χωρίσει ακόμη περισσότερο τους Έλληνες από τη μια σε πλουσιώτερους, ωφελημένους, ισόβιους φοροφυγάδες, κι από την άλλη σε φτωχαδάκια, κουτούς, γραφικούς. Αν μάθαμε όλοι κάτι από τις τωρινές συμφορές είναι πως πρέπει πια να μιλάμε, να σηκωθούμε, ξέρουμε και τις ζαβολιές και τους ζαβολιάρηδες – τους είχαμε ανάμεσα μας και πριν τον ερχομό των τοκογλύφων. 
Πρέπει να γκρεμίσουμε πάρα πολλά στρεβλά κείμενα, όμως δεν θα μας χωρίσουν, Η ελπίδα είναι να σταθούμε συνετοί κι αδελφωμένοι για να νικηθούν η παρακμή κι οι απάνθρωποι. Το μέλλον βρίσκεται εκεί που ξαναρχίζει η ελληνική παραγωγή, η πίστη στις δυνάμεις μας και η ελπίδα στων παιδιών μας το αύριο.”