Ίσως να ήταν η πιο μεγάλη συγκέντρωση που έχει πραγματοποιηθεί στην Αλεξάνδρεια.
Εκατοντάδες συμπολίτες μας από κάθε γωνιά του Δήμου μας βρέθηκαν στις 11 το πρωί της 28ης Φεβρουαρίου, 2 χρόνια μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα στον Ευαγγελισμό της Λάρισας, για να δηλώσουν τη στήριξή τους στους συγγενείς των 57 θυμάτων και στους τραυματίες απ’ τη σύγκρουση των δυο τρένων, για να ζητήσουν δικαιοσύνη και δικαίωση, για να διατρανώσουν ότι όλα πρέπει να αλλάξουν.
Η Αλεξάνδρεια την ώρα της συγκέντρωσης – και για πολλή ώρα πιο πριν και αργότερα – θύμιζε έρημη πόλη: Η αγορά κλειστή. Τα μαγαζιά κλειστά. Η κίνηση ανύπαρκτη στα στενά. Όλοι ήταν εκεί, στη συγκέντρωση. Και μετά ήταν στην πορεία μέχρι τον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης.
Σήμερα, μακριά από κόμματα, συλλόγους, φορείς εκατοντάδες συμπολίτες μας (μικροί και μεγάλοι σε ηλικία, γονείς με καροτσάκια και τα μωρά μέσα, ηλικιωμένοι που πήραν το μπαστούνι τους και πήγαν) βρέθηκαν στη συγκέντρωση για να αποτίσουν φόρο τιμής στα 57 θύματα, τα οποία θύμιζαν οι καρέκλες που είχαν τοποθετηθεί μπροστά από το Πνευματικό Πολιτιστικό Κέντρο της Αλεξάνδρειας – κάθε άδεια καρέκλα κι ένα όνομα, κάθε όνομα κι ένας νεκρός συνάνθρωπός μας – κάθε νεκρός συνάνθρωπός μας μια υπενθύμιση σε όλους εμάς ότι ο καθένας από εμάς θα μπορούσε να ήταν στη θέση τους.
