Το θέμα των τελών κυκλοφορίας ήταν μεταξύ αυτών που κυριάρχησε στις παρέες τις προηγούμενες ημέρες. Αν πληρώθηκαν, πότε θα πληρωθούν, αν πρέπει να υφίστανται κλπ κλπ.
Το Ι.Χ. εξακολουθεί να θεωρείται “αγελαδίτσα” για άρμεγμα από όσους καθορίζουν την οικονομική πολιτική σε αυτό τον τόπο – αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Είναι μια σταθερή και σίγουρη πηγή εσόδων. Σε συνδυασμό δε με την υψηλή φορολογία στα καύσιμα και στις εισαγωγές, το αυτοκίνητο αποδίδει αρκετά δισεκατομμύρια στο δημόσιο ταμείο.
Κι ενώ η συζήτηση για τα τέλη κυκλοφορίας στις παρέες πρακτικά έληξε στις 31 Δεκεμβρίου, στα ΜΜΕ συνεχίζεται, γιατί πουλάει και δίνει τηλεθεάσεις, ακροάσεις και κλικ. Γι αυτό και τα ΜΜΕ αναπαράγουν άκριτα τα στοιχεία που δόθηκαν και που σχετίζονται με το πόσοι ιδιοκτήτες οχημάτων κατέβαλλαν εμπρόθεσμα τα τέλη που αντιστοιχούν στα οχήματά τους. Κι όλα αυτά ενώ εδώ και μήνες είναι γνωστό πως παράταση δεν θα δίνονταν, με τίποτε.
Σε τελική ανάλυση, τα τέλη κυκλοφορίας δεν είναι ούτε το δικαιότερο ούτε το πιο ανταποδοτικό πράγμα που υπάρχει στο ελληνικό οικονομικό γίγνεσθαι. Υποτίθεται πως οι φορολογούμενοι καταβάλλουν τα τέλη κυκλοφορίας για να δουν κάποια ανταπόδοση στους δρόμους: επεκτάσεις – βελτιώσεις – συντηρήσεις του οδικού δικτύου.
Τέτοιο πράγμα δεν βλέπουν, ειδικά στο επαρχιακό οδικό δίκτυο ενώ στο εθνικό δίκτυο το πράμα έχει ξεφύγει από την ώρα που ιδιωτικοποιήθηκε το μεγαλύτερο κομμάτι του δικτύου και τα διόδια έχουν φτάσει στον Θεό. Αφήστε δε που από την έναρξη του νέου έτους οι τιμές στα περισσότερα διόδια μεσοσταθμικά αυξήθηκαν κατά 5,5%…
