Με πολλά ανοιχτά θέματα ξεκινά τη νέα θητεία του στις 20 Ιανουαρίου 2025 ο Ντόναλντ Τράμπ, που κέρδισε τις εκλογές του Νοεμβρίου του 2024 και επανήλθε στο τιμόνι της χώρας του.
Μια επαναφορά που οι ψηφοφόροι αποφάσισαν να είναι δυναμική, αφού η επανεκλογή έγινε άνετα και με μεγάλη πλειοψηφία – ενώ υπάρχει και η ευρεία πλειοψηφία στη Βουλή.
Και αυτό, την παντοδυναμία του, ο Τράμπ τη δείχνει πριν καν αναλάβει:
ο τρόπος που επιλέγει τους συνεργάτες του είναι εντελώς διαφορετικός από αυτόν που ήταν το 2016. Βασιζόμενος στην εκλογική δύναμή του έχει επιλέξει αυτούς που θέλει και δεν θεωρεί τον εαυτό του “δεσμευμένο” από το κόμμα του, που – κακά τα ψέμματα – του είχε φορτώσει πολύ κόσμο στην προηγούμενη θητεία του.
Στο ίδιο μοτίβο κινείται και η ρητορική του: άκρως επιθετική προς οποιονδήποτε δεν είναι φίλα προσκείμενος με την λογική του MAGA, του “Make America Grate Again”. Το οποίο από σύνθημα του Ρήγκαν τη δεκαετία του 1980 έχει εξελιχθεί στο … ευαγγέλιο του Τράμπ και όσων τον στηρίζουν (πρέπει να σημειωθεί πως το συγκεκριμένο σλόγκαν έχει κατοχυρωθεί από τον ίδιο τον Τράμπ ήδη από το 2015 και δεν μπορεί να το χρησιμοποιήσει κανείς άλλος για πολιτικούς σκοπούς).
Ο Τράμπ από τις εκλογές και έπειτα δίνει σαφή δείγματα – με τον δικό του προσωπικό και μοναδικό τρόπο – για το πως θα κυλήσει η δεύτερη θητεία του. Μέχρι να αναλάβει το κάνει με δηλώσεις που ενισχύουν τον προστατευτισμό, ο οποίος αναμένεται να είναι κάπως διαφορετικός: αναμένεται να είναι ένα εκρηκτικό μείγμα κρατικού προστατευτισμού (που θα εκφράζεται με υψηλή φορολόγηση στις εισαγωγές) και πλήρους ασυδοσίας των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων (στο εσωτερικό της χώρας του), γεγονός που ίσως να οδηγήσει στην πλήρη εξαθλίωση των πιο αδύναμων οικονομικά.
Επίσης με την ανακοίνωση διορισμών ατόμων αμφίβολης ικανότητας να αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις χωρίς να τραβήξουν τα πράγματα στα άκρα (και σε αυτό ακριβώς το σημείο βρίσκεται το πρόβλημα) γεννώνται ερωτήματα σχετικά τις σχέσεις των ΗΠΑ με τον υπόλοιπο πλανήτη μέσα στην επόμενη τετραετία.
Σε έναν κόσμο που όσο περνάει ο καιρός θυμίζει “δεκαετία 1930” αλλά στο πολύ χειρότερο της (ενώ ταυτόχρονα αμφισβητούνται έντονα πράγματα που ίσχυαν τις τελευταίες πολλές δεκαετίες και τον καθόριζαν) η ανάληψη της εξουσίας από τον Τράμπ στις 20 Ιανουαρίου δημιουργεί εύλογες ανησυχίες. Θα επαληθευτούν;