Μετά από μια εντυπωσιακή – ξέφρενη πορεία που κράτησε μόλις δέκα ημέρες, οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις στη Συρία φαίνεται πως έχουν κερδίσει τον έλεγχο της πρωτεύουσας της Συρίας.
Όλη η ιστορία θυμίζει έντονα την ιστορία στο Ιράκ, όταν οι δυνάμεις του Σαντάμ Χουσείν εγκατέλειπαν τα πάντα και άφηναν χώρο στους Αμερικάνους και στους τοπικούς συμμάχους τους. Αυτή τη φορά οι δυνάμεις του Σιίτη/Αλαουίτη Μπάσαρ Αλ Άσαντ (ο οποίος έγινε πρόεδρος της Συρίας το 2000, διαδεχόμενος τον πατέρα του που κυβερνούσε από το 1971) εγκατέλειψαν τα πάντα και άφηναν χώρο στις δυνάμεις των ισλαμιστών και των συμμάχων τους.
Το που βρίσκεται ο ίδιος ο Άσαντ είναι άγνωστο, εικάζεται πως εγκατέλειψε την Συρία προς άγνωστη κατεύθυνση το βράδυ του Σαββάτου προς Κυριακή (08/12/2024). Η οικογένειά του είχε ήδη φυγαδευτεί στο εξωτερικό – πιθανόν στην Ρωσία – τις προηγούμενες ημέρες.
Πλέον οι δυνάμεις των τζιχαντιστών που ηγούνται αυτής της πορείας προς την εκδίωξη του Άσαντ ισχυρίζονται πως από το πρωί της Κυριακής (08/12) ελέγχουν και τη Δαμασκό ενώ η Συρία μπαίνει σε έναν νέο κύκλο που μόλις ξεκινά. Οι επιλογές του Μπασάρ Αλ Άσαντ είναι μεταξύ των λόγων που οδήγησαν, το 2011, στην έναρξη των εχθροπραξιών και του εμφυλίου πολέμου στη Συρία.
Πρέπει να σημειωθούν 4 βασικά χαρακτηριστικά των τελευταίων δέκα ημερών, που θα επηρεάσουν τις εξελίξεις στο άμεσο μέλλον:
- η πορεία των αντικαθεστωτικών προς την πρωτεύουσα δεν συνοδεύτηκε από μάχες με τις δυνάμεις του καθεστώτος, αφού αυτές – κι ενώ στο μεταξύ τις είχαν εγκαταλείψει οι βασικοί τους σύμμαχοι τα τελευταία χρόνια (Ρώσοι, Ιρανοί και η Χεζμπολάχ του Λιβάνου) – υποχωρούσαν παντού.
- ο ρόλος του Ερντογάν και της Τουρκίας στις μελλοντικές εξελίξεις (δεδομένου και τους γεγονότος ότι η Τουρκία ελέγχει τεράστιο χώρο στη βόρεια Συρία αλλά και επειδή στην Τουρκία υπάρχουν πάνω από 3 εκατομμύρια Σύροι πρόσφυγες).
- το πρόσωπο που – για την ώρα – δείχνουν οι τζιχαντιστές και οι σύμμαχοί τους δεν είναι αυτό που είχαν την προηγούμενη περίοδο (2015-2019) στη Συρία. Τώρα δείχνουν μιαν άλλη εικόνα, πιο διαλλακτική, λιγότερο φανατική. Και γίνονταν δεκτοί από τους κατοίκους των περιοχών που “έμπαιναν” με επιφύλαξη μεν αλλά ως απελευθερωτές από ένα καθεστώς που κυριαρχεί στη Συρία από το 1971. Το θέμα είναι πόσο θα κρατήσουν αυτό το πρόσωπο και τι θα γίνει στη συνέχεια.
- η δήλωση του Τράμπ ότι πρόκειται για έναν πόλεμο που δεν αφορά τις ΗΠΑ. Αυτή η δήλωση δείχνει με κάποιον τρόπο τη στάση που θα κρατήσουν οι ΗΠΑ το επόμενο διάστημα, μια στάση που αφήνει χώρο στην Τουρκία, αφού οι Ρώσοι είναι “απασχολημένοι” αλλού κι άφησαν τον Άσαντ στην τύχη του, οι Ιρανοί έχουν πλέον λίγες δυνάμεις να τους στηρίζουν στην μέσα στη Συρία (μετά από τα χτυπήματα του Ισραήλ μέσα στη Συρία) ενώ η Χεζμπολάχ του Λιβάνου έχει καθαρά αμυντική στάση για να μην μεταφερθεί το κύμα της Συρίας στον Λίβανο (και την απειλήσει ακόμη περισσότερο, μετά από τα χτυπήματα των Ισραηλινών και μέσα στον Λίβανο).