Βρίθουν από τη λέξη “συνεργασία” οι ανακοινώσεις και τα δημοσιεύματα των τελευταίων ωρών που σχετίζονται με τη συνάντηση του Έλληνα Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στη Νέα Υόρκη (μια συνάντηση που έγινε στο πλαίσιο της Εβδομάδας Υψηλού Επιπέδου της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ).
Συνεργασία εδώ, συνεργασία εκεί, συνεργασία παραπέρα….
Δεν μας λένε όμως οι δικοί μας με ποιον θα συνεργαστούν, υπό ποίους όρους και από ποια αφετηρία.
Επίσης δεν μας λένε ποτέ τι ακριβώς συζητείται σε αυτές τις συναντήσεις που γίνονται μεταξύ Ελληνικών και Τουρκικών αντιπροσωπειών, ώστε να βγει μια άκρη για το που ακριβώς βρίσκονται οι σχέσεις με τους γείτονες.
Κι όταν βλέπεις τον εμφορούμενο από αναθεωρητικές απόψεις γείτονα Ερντογάν να μιλάει από το βήμα του ΟΗΕ και να καλεί (για ακόμη μια φορά) τη διεθνή κοινότητα να αναγνωρίσει το ψευδοκράτος / προϊόν της τουρκικής εισβολής στη βόρεια Κύπρο – μια αναφορά που ήταν γνωστό εδώ και καιρό ότι θα την έκανε από το βήμα του ΟΗΕ – και δεν απαντάς (για ακόμη μια φορά) όπως απαιτεί η κοινή λογική και το τσαλακωμένο σα παλιόχαρτο Διεθνές Δίκαιο, τότε τα πράγματα μπερδεύονται πολύ…