Από την Ένωση Νοσοκομειακών Ιατρών Ημαθίας ανακοινώθηκαν τα ακόλουθα:
Πάνε τριάντα τρία χρόνια από την ηχογράφηση του ομώνυμου τραγουδιού (1991), κι όμως, ήμασταν κι ακόμη παραμένουμε “στο ίδιο έργο θεατές”.
Κάθε Σεπτέμβρη, κάπου εκεί μεταξύ του τέλους των καλοκαιρινών πυρκαγιών και των λίγο-πολύ αναμενόμενων φθινοπωρινών πλημμυρών και μετά τα αλλοτινά ονομαζόμενα “μπάνια του λαού” που κι αυτά, σχεδόν ανύπαρκτα πια, αντικαθίστανται από το “κάντε χώρο στους τουρίστες” , την “glossy” συγκάλυψη της φτώχειας του “staycation” και του αυτοσαρκασμού του “φανταστικού” (μεταφορικά και κυριολεκτικά) νησιού της “Ψιμύθου” περιμένουμε ωσάν το Μωυσή με τις πλάκες τον εκάστοτε πρωθυπουργό να προαναγγείλει ως άλλο φτηνό εκδρομικό πακέτο για τη ζοφερή πραγματικότητα του επόμενου χειμώνα τις παροχές της Δ.Ε.Θ.
Κι ενώ τα φίλα προσκείμενα μέσα ενημέρωσης ήδη χαμηλώνουν τον πήχη των προσδοκιών κάνοντας λόγο για “ισορροπία ανάμεσα σε στοχευμένες παροχές και δημοσιονομικούς περιορισμούς”, απ΄ όσα αφουγκραζόμαστε, το “καλάθι του πρωθυπουργού” θα περιέχει “φτηνά στεγαστικά δάνεια πρώτης κατοικίας ακόμη και για πενηντάρηδες” και χαμηλές παροχές για τρίτεκνους και πολύτεκνους. Και, δε λέμε, ακόμη κι αυτά τα ψίχουλα ωφέλιμα είναι, αλλά ποιός μπορεί να αποπληρώσει πια δάνειο και ποιος μπορεί να κάνει οικογένεια, έστω με ένα παιδί σήμερα (βέβαια, αν δούμε συνδυαστικά τα παραπάνω, ίσως κάποιος κοντά στα πενήντα να μπορεί!)
Αλλά, ας δούμε, πέρα από τον από χρόνια παγιωμένο στενόχωρο συσχετισμό για τους περισσότερους από μας (σε επίπεδο εργασιακό και κοινωνικών παροχών ιδίως) τί είδαμε τον προηγούμενο χειμώνα (μεταξύ 87ης και 88ης Δ.Ε.Θ. ,κοντολογίς):
– 16ωρη εργασία (δύο οχτάωρα σε διαφορετικό εργοδότη εντός του 24ωρου) (εν τω μεταξύ το 8ωρο καθιερώθηκε με θυσίες ανθρώπινων ζωών το 1921)
-6ημερη εργασία
(οι δύο παραπάνω νομοθετήσεις που εσκεμμένα ντύθηκαν το μανδύα του “ατομικού δικαιωματισμού” ολοκλήρωσαν τη συνθήκη του εργασιακού μεσαίωνα σε μία εποχή που οι δυνατότητες της τεχνολογίας και της παραγωγής μπορούν να εξασφαλίσουν τη μείωση του ημερήσιου και εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας. Από μόνες τους αποτελούν “casus belli” για τα επόμενα χρόνια για το εργατικό κίνημα.)
-υπερφορολόγηση (να θυμηθούμε τις μακροχρόνιες αποχές των ελευθέρων επαγγελματιών μηχανικών, των δικηγόρων, ακόμη-ακόμη των μικροβιολογικών εργαστηρίων) (την ίδια ώρα είμαστε σχεδόν σίγουροι για τις με κομπασμό αοριστολογίες και κούφιες υποσχέσεις του πρωθυπουργού για τη στήριξη των ελευθεροεπαγγελματιών και της μικρομεσαίας επιχείρησης.)
-νόμος για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων με “ντρίπλα” στο σύνταγμα (ένας νόμος που υποβαθμίζει ό,τι πιο ,κατά κοινή αποδοχή, αξιοκρατικό υπήρξε ποτέ στη χώρα, τις πανελλήνιες εξετάσεις, και θα αλλάξει ριζικά τη δομή της ελληνικής κοινωνίας σε βάθος εικοσαετίας)
-εκτόξευση της τιμής του ηλεκτρικού ρέματος στα πλαίσια της “πράσινης μετάβασης” και τιμολόγια πράσινα και κίτρινα και μπλε… και απροσδόκητα κέρδη για κάποιους λίγους (που δε φορολογήθηκαν και ποτέ εν τέλει) και συζήτηση για ιδιωτικοποίηση και του νερού (στα πλαίσια της “κλιματικής αλλαγής” και της “λειψυδρίας”.)
-την ίδια στιγμή πλειστηριασμοί πρώτων κατοικιών, απλησίαστα ενοίκια, σκάνδαλο υποκλοπών, κυκλώματα διαφθοράς σε δημόσιες υπηρεσίες, κυκλώματα προστασίας, “ξεκαθάρισμα λογαριασμών” και πιστολίδι το καταμεσήμερο, καταμεσίς του δρόμου, μαύρο χρήμα, χορός εκατομμυρίων του ταμείου ανάκαμψης, απευθείας αναθέσεις και οι περισσότεροι στην ένδεια και την άγνοια, έκρηξη της ενδοοικογενειακής και εφηβικής βίας.
-καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία με χωριά να εξαφανίζονται κάτω από το νερό, ανθρώπινες απώλειες και καταστροφές τεράστιων καλλιεργήσιμων εκτάσεων λόγω και των ελλιπών αντιπλημμυρικών έργων (οι αποζημιώσεις στους πληγέντες ακόμη φτάνουν), φωτιά που έκαιγε είκοσι μέρες στις Σέρρες και φωτιά που διήνυσε σαράντα χιλιόμετρα εντός του αστικού ιστού στην Αττική.
-ξέσπασμα ενός ακόμη πολέμου που τείνει να γενικευτεί με τη χώρα μας να εμπλέκεται επικίνδυνα με αποστολή στρατιωτικού υλικού (ακόμη και φρεγατών) και έμψυχου δυναμικού αποδυναμώνοντας την εγχώρια άμυνά μας.
Για τη δική μας περιοχή οφείλουμε να θυμίσουμε το κλείσιμο της “Βαρβαρέσος” στη Νάουσα, της τελευταίας εναπομείνασας κλωστοϋφαντουργίας και τους επιπλέον 140 απολυμένους που περιφέρονται στους δρόμους της πόλης αναζητώντας δουλειά . Η Νάουσα που ξεκίνησε με τα ροδάκινά της να κατακτήσει την Ευρώπη το 1980 κατέληξε επιδοτούμενη στις χωματερές της ευρωπαϊκής ένωσης και σε λίγο θα σκεπάζεται με… κουβέρτες Βουλγαρίας, ενώ κάποτε θα κατακτούσε τα Βαλκάνια με τις εξαγωγές της . Όσο για τον οδικό άξονα Βέροιας-Νάουσας-Έδεσσας μάλλον αποτελεί όνειρο… θερινής νυκτός μετά την αναγγελία κατασκευής του δρόμου Γιαννιτσά-Έδεσσα(-Φλώρινα). Κι εμείς ακόμη βαυκαλιζόμαστε (σαν τον πρωθυπουργό στη Δ.Ε.Θ. ,τρομάρα μας) : “είμαστε ισχυρή τοπική κοινωνία με ισχυρούς τοπικούς άρχοντες”.
Μαθαίνουμε, ακόμη, πως ειδική εκτεταμένη μνεία θα γίνει από τον πρωθυπουργό στις “μεταρρυθμίσεις” στο χώρο της υγείας κι αυτό μας ανησυχεί ακόμη περισσότερο.
Η ανασκόπηση στο χώρο της υγείας για το αντίστοιχο χρονικό διάστημα έχει να σταθεί:
-στη νομοθέτηση απογευματινών επί πληρωμή χειρουργείων.
– στο δικαίωμα των γιατρών ΕΣΥ να διατηρούν ιδιωτικό ιατρείο.
-στο δικαίωμα ιδιωτών χειρουργών να χειρουργούν ανά πάσα στιγμή εντός των δημόσιων νοσοκομείων.
-στο πέρασμα του 80% της χρηματοδότησης των νοσοκομείων στον ΕΟΠΥΥ και την εφαρμογή των DRG (οικονομοτεχνικό εργαλείο για την απόλυτη καταγραφή των εξόδων ανά νοσηλεία στα πλαίσια μετατροπής των νοσοκομείων σε “υγιείς επιχειρήσεις”, προφανώς πριν τις αναλάβουν ιδιώτες.)
-στην ψήφιση κατακαλόκαιρο του νομοσχεδίου για την ψυχιατρική υγεία και απεξάρτηση που δίνεται χάρισμα σε ιδιώτες (επιχορηγήσεις εκατομμυρίων αμέσως μετά την ψήφιση σε μ.κ.ο. και α.μ.κ.ε.)
-στην πρόσφατη ανατίμηση πλήθους φαρμακευτικών σκευασμάτων πρώτης γραμμής κι ευρείας κατανάλωσης.
Για να μην τα πολυλογούμε , η εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση του κοινωνικού αγαθού της υγείας σε καλπασμό με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους μη έχοντες.
Την ίδια στιγμή, στο νοσοκομείο της Νάουσας εδώ και εννιά μήνες υπάρχει ακτινολόγος πλέον για εφτά εφημερίες το μήνα μόνο, ενώ λόγω ελλείψεων πληρωμάτων στο ΕΚΑΒ, αν μένεις Νάουσα ή Αλεξάνδρεια και καλέσεις ασθενοφόρο να σε πάει στο νοσοκομείο ή στο κέντρο υγείας αντίστοιχα, το περιμένεις να ξεκινήσει από τη Βέροια.
Στο νοσοκομείο της Βέροιας και παρά την σχετικά πρόσφατη πρόσληψη δεν υπάρχει δερματολόγος καθώς η συνάδελφος είναι η μοναδική και βρίσκεται σε άδεια. Στο ίδιο νοσοκομείο υπάρχει ένας μόνο μόνιμος αναισθησιολόγος (όπως και σε αυτό της Νάουσας) ενώ τα ραντεβού στον γαστρεντερολόγο φτάνουν χρόνο αναμονής ακόμη και τρεις με τέσσερις μήνες. Στο κέντρο υγείας της Αλεξάνδρειας δεν υπάρχει κάλυψη από μικροβιολόγικό εργαστήριο τα απογεύματα και τις αργίες και στην εφημερία υπάρχει μόνο ένας ειδικός γενικός γιατρός με τη βοήθεια ενός αγροτικού γιατρού για όλο τον τεράστιο όγκο δουλειάς.
Δύο μόλις χρόνια αργότερα του “στο ίδιο έργο θεατές” μία άλλη συνεργασία με ίδιο τον ένα καλλιτέχνη απέδωσε ένα άλλο τραγούδι: το “να δεις τι σου ‘χω για μετά” (1993). Κι επειδή ,ύστερα απ΄ όσα εκθέσαμε, και μικρό παιδί ξέρει πως το “μετά” δεν θα είναι καλό, δεν μας παρηγορούν τα ψίχουλα, δεν περιμένουμε να μας “αλείψουν λάδι” αυτοί που μας έχουν “κάψει”. Παύουμε να παραμένουμε θεατές και απαιτούμε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στις ζωές μας.
ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 17.30 ΠΛΑΤΕΙΑ Χ.Α.Ν.Θ.
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΚΑΙ ΦΟΡΕΩΝ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΗΣ Δ.Ε.Θ.
ΑΥΤΟΙ ΜΕΣΑ- ΕΜΕΙΣ ΑΠ’ ΕΞΩ!
ΑΥΤΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΩΝ ΛΙΓΩΝ-ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ!
ΑΥΤΟΙ ΟΠΩΣ ΒΑΔΙΖΟΥΝ-ΕΜΕΙΣ ΑΝΑΠΟΔΑ!
Λεωφορεία αναχωρούν στις 3μ.μ. στη Βέροια από την πλατεία ωρολογίου και την ίδια ώρα στη Νάουσα από την πύλη του πάρκου (μετακίνηση προς και από Θεσσαλονίκη ΔΩΡΕΑΝ.)