Τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα από ποτέ, μετά το αποτέλεσμα των εκλογών της 7ης Ιουλίου στη Γαλλία: ο πολιτικός κόσμος της χώρας βρίσκεται ενώπιον μιας κατάστασης χειρότερης από αυτή που βρίσκονταν στα τέλη της δεκαετίας του 1960.
Ή το κεντροαριστερό Νέο Λαϊκό Μέτωπο βρίσκει μια εσωτερική ισορροπία και στη συνέχεια τα βρίσκει με τον Μακρόν (που θα πρέπει να καταλάβει τι έγινε στις Ευρωεκλογές για να προχωρήσει ως Πρόεδρος και να μην οδηγηθεί σε ταπεινωτική παραίτηση στο τέλος) και όλοι μαζί “πιάνουν” τον μαγικό αριθμό 289
ή η Γαλλία θα βρεθεί ενώπιον αδιεξόδου, θα έχει ένα έτος ακυβερνησίας και στο τέλος (το πολύ μέχρι τον Αύγουστο του 2025) θα έχει για πρωθυπουργό τον εκλεκτό της ΛεΠεν.
Ας δούμε λίγο τα αποτελέσματα:
- 182 έδρες θα έχει η συμμαχία της Κεντροαριστεράς
- 168 έδρες θα έχει το κόμμα του Προέδρου Μακρόν
- 143 έδρες θα έχει το κόμμα της Μαρίν ΛεΠεν
- 84 έδρες θα έχουν άλλα κόμματα
Το πολιτικό σύστημα της Γαλλίας είναι αρκετά διαφορετικό από το δικό μας. Στην ουσία είναι ένα “ημιπροεδρικό” σύστημα με δυο πόλους εκτελεστικής εξουσίας, την Προεδρία και την Κυβέρνηση.
Επίσης, είναι ένα σύστημα που… “επιτρέπει” τη συγκατοίκηση μεταξύ πολιτικών αντιπάλων στους δυο πόλους εξουσίας.
Συγκατοικήσεις υπήρξαν και στο παρελθόν. Όμως με μια διαφορά: δεν χρειάστηκε η ενεργός σύμπραξη του κόμματος του Προέδρου για να βρεθεί συγκάτοικος, ο συγκάτοικος του Προέδρου ήταν πάντα από άλλο κόμμα που μπορούσε να βρει πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση.
Το Κέντρο και η Αριστερά προ των ευθυνών τους
Άρα αυτό που τώρα αναμένει ο πλανήτης (όντως το αναμένει, επειδή η Γαλλία δεν είναι κάποια μικρή χώρα του Ειρηνικού Ωκεανού…) είναι:
α. τις ζυμώσεις που θα γίνουν μεταξύ σοσιαλιστών, αριστερών, οικολόγων, κομμουνιστών, πράσινων και άλλων μικρότερων σχηματισμών για να βρεθεί κοινός υποψήφιος πρωθυπουργός. Έχουν λίγο καιρό μπροστά τους για αυτό, άντε μέχρι τον Αύγουστο.
Τα κόμματα εντός της αριστερής συμμαχίας έχουν θέμα στη συνεργασία τους και κάποιοι δεν μιλάνε μεταξύ τους (άρα είναι πολύ δύσκολο να τα βρουν μετεκλογικά – η συμμαχία ήταν αποτέλεσμα λυκοφιλιών για να αντιμετωπίσουν την επέλαση της ΛεΠεν), ενώ οι 182 έδρες τους είναι κατανεμημένες ως εξής:
- 74 έδρες θα έχουν υποψήφιοι της Ανυπότακτης Γαλλίας του Μελανσόν
- 59 έδρες θα έχουν οι σοσιαλιστές
- 28 έδρες θα έχουν οι οικολόγοι
- 9 έδρες θα έχουν οι κομμουνιστές
- 12 έδρες θα έχουν τα άλλα μικρά κόμματα
β. τις κινήσεις του Προέδρου Μακρόν, δηλαδή το αν δεχθεί να στηρίξει με τις ψήφους του κόμματός του κάποιον που θα του προτείνουν οι νικητές των εκλογών
Τα σενάρια
Τα σενάρια είναι πολλά. Αν ο Μακρόν επιμείνει στη θέση του να μην συμπράξει με την Αριστερά γενικότερα, τότε παίζουν τα πάντα – μέχρι και το σενάριο της παραίτησης του ιδίου από τη θέση του Προέδρου (ένα σενάριο παντελώς ακραίο, αλλά παίζει).
Πιθανότερο σενάριο είναι να βρεθεί μια λύση που δεν θα έχει μέσα της τον Μελανσόν (τον οποίο δε γουστάρουν ούτε οι πρόσκαιροι σύμμαχοί του σε αυτές τις εκλογές). Δηλαδή ένα σχήμα μεταξύ σοσιαλιστών, οικολόγων, κομμουνιστών και άλλων που στη συνέχεια θα συμπράξει με το κόμμα του Προέδρου Μακρόν και θα κυβερνήσουν όλοι μαζί (είτε με τεχνοκράτες είτε με πρόσωπο κοινής αποδοχής). Αλλιώς θα υπάρξει μια (κάποια, με κάποιον…) κυβέρνηση μειοψηφίας, η οποία δεν θα έχει κανένα απολύτως μέλλον και θα οδηγήσει σε ακυβερνησία.
Για την ιστορία πάντως (με ότι κι αν αυτό σημαίνει για το γαλλικό πολιτικό σύστημα και τα κόμματα αλλά και για τις επόμενες εκλογές – είτε βουλευτικές είτε προεδρικές, όποτε κι αν γίνουν): πρώτο κόμμα στην Γαλλική Εθνοσυνέλευση μετά από το δεύτερο γύρο των εκλογών είναι το κόμμα της ΛεΠεν, οι υπόλοιποι ακολουθούν.