Αυξάνονται οι ψίθυροι και οι “διαρροές” για το ενδεχόμενο να υπάρξει ένας νέος κύκλος απόσυρσης ΙΧ – παρόμοιος με εκείνον της δεκαετίας του 1990, με σκοπό (υποτίθεται) την ανανέωση του στόλου των ΙΧ που κυκλοφορούν.
Με τον μέσο όρο ηλικίας στην ΕΕ τα 13 έτη, στην Ελλάδα όπου ο αντίστοιχος μέσος όρος αγγίζει τα 17,5 έτη η απόσυρση φαντάζει μονόδρομος. Είναι όμως έτσι;;
Στη χώρα μας κυκλοφορούν εκατοντάδες χιλιάδες αυτοκίνητα που όντως έχουν προβλήματα. Το βλέπουμε και το ζούμε καθημερινά όλοι μας. Κι αν το ΚΤΕΟ είναι άγνωστο μέρος για αρκετούς ιδιοκτήτες (όπως αναφέρουν εσχάτως τα ΜΜΕ), αυτό συμβαίνει όχι επειδή οι ιδιοκτήτες του δεν θέλουν να καβαλάνε ένα αξιόπιστο αυτοκίνητο, αλλά επειδή γνωρίζουν που θα “κοπούν”, ότι τα έξοδα για την επισκευή θα είναι πολλά και ρισκάρουν τεράστιο πρόστιμο.
Επίσης στην Ελλάδα φτάνουν μεταχειρισμένα από άλλες χώρες της ΕΕ που πωλούνται πανάκριβα και αρκετές φορές αποδεικνύονται “πειραγμένα”.
Βασικό πρόβλημα για μια αλλαγή αυτοκινήτου είναι ένα: οι μισθοί δε φτάνουν για να βγει ο μήνας των περισσοτέρων. Οπότε που να βρει λεφτά ο Έλληνας για να αγοράσει καινούργιο αυτοκίνητο; Πως να ξαναχρεωθεί σε τράπεζες (που ο ίδιος έσωσε με δικά του λεφτά πριν μια δεκαετία και τώρα του παίρνουν το σπίτι – αυτά δεν θα πρέπει να τα ξεχνάμε!);;
Μα με τόση ακρίβεια τα λεφτά φτάνουν για τις πρώτες 20 μέρες του μήνα όσων έχουν παλιά αυτοκίνητα! Στο κάτω – κάτω, ποιος δεν θα ήθελε να αφήσει το 20ετίας αυτοκίνητό του (που κακά τα ψέμματα, είναι ένας τρύπιος κουμπαράς…) για ένα πιο καινούργιο;
Όλα αυτά θα πρέπει να ληφθούν υπόψη πριν ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση για απόσυρση αυτοκινήτων.
Ιδίως στην περίπτωση που αρχίσουν να μιλάνε για υποχρεωτικότητα στην απόσυρση – ένα κομμάτι που συνδέεται ευθέως με το δικαίωμα στην επιλογή ενός εκάστου εξ’ ημών αλλά και με τις υποχρεώσεις του να βγάζει στο δρόμο ένα πραγματικά αξιόπιστο αυτοκίνητο (που δεν θα είναι επικίνδυνο για τον ίδιο, για την οικογένειά του που ανεβαίνει σε αυτό και για όσους κυκλοφορούν μαζί του στον ίδιο δρόμο)….