Την αλλαγή στο κλίμα δεν είναι ανάγκη να είναι κάποιος επιστήμονας για να την καταλάβει. Αρκεί να δει γύρω του: μειωμένες βροχοπτώσεις, εξαφανισμένοι χειμώνες ή χειμώνες με έντονο κρύο (αλλά χωρίς χιονοπτώσεις), υψηλές θερμοκρασίες σε εποχές που δεν θα έπρεπε, αύξηση της στάθμης της θάλασσας, αυξημένος αριθμός περιόδων (και σε αριθμό/συχνότητα και σε διάρκεια) που η θερμοκρασία υποδεικνύει καύσωνες.
Και μετά ξεκινά το ντόμινο, λόγω της αλλαγής του κύκλου του νερού: ξηρασίες, δασικές πυρκαγιές, έντονα καιρικά φαινόμενα που φέρνουν διάφορα (π.χ. πλημμύρες, κατολισθήσεις κλπ), προβλήματα στην αγροτική παραγωγή, προβλήματα στον δευτερογενή και στον τριτογενή τομέα κλπ κλπ κλπ….
Ένας στους οκτώ Ευρωπαίους ζει σε κάποια πεδιάδα που θεωρείται «πλημμυρική». Οι βιομηχανίες που είναι εγκατεστημένες σε περιοχές που κινδυνεύουν άμεσα και σοβαρά από την κλιματική αλλαγή είναι πάνω από 15%. Βασικές υποδομές όπως νοσοκομεία και κέντρα υγείας βρίσκονται επίσης σε παρόμοιες περιοχές.
Γενικώς, μεγάλο τμήμα της υποδομών στις οποίες στηρίζεται η οικονομία και η κοινωνία βρίσκεται επάνω σε περιοχές που κινδυνεύουν.
Απ’ την άλλη, τα επιστημονικά δεδομένα που σχετίζονται με τον καιρό είναι αμείλικτα: από τον +1,5 °C που έχει ανέβει η θερμοκρασία του πλανήτη τα τελευταία χρόνια, μόλις το +0,1 °C οφείλεται στη λεγόμενη «φυσική μεταβλητότητα». Το υπόλοιπο +1,4 °C, οφείλεται καθαρά σε ανθρωπογενείς παράγοντες….
Όλοι κάνουμε πως ΔΕΝ βλέπουμε τι γίνεται. Όμως όλοι μας, χειμώνα – καλοκαίρι, είμαστε σε φάση αναζήτησης τρόπων για να κρατήσουμε τη θερμοκρασία σε υποφερτά επίπεδα – στο σπίτι, στη δουλειά, στο αυτοκίνητο – με το μικρότερο δυνατό κόστος (αφού η ενέργεια όσο πάει και γίνεται ακριβότερη).