Η πρώτη κοινή εμφάνιση του νυν προέδρου των ΗΠΑ Μπάιντεν με τον πρώην πρόεδρο Τράμπ σε ένα ντιμπέιτ τελείωσε τα ξημερώματα της Παρασκευής 28/6 (ώρα Ελλάδας), με τους περισσότερους Αμερικανούς αναλυτές να τη χαρακτηρίζουν ως απογοητευτική τόσο σε γενικές γραμμές όσο και ειδικότερα.
Και οι δυο – ο πρώτος στα 81 και ο δεύτερος στα 78 του (τα δημοτολόγια μας υπενθυμίζουν ότι κανείς εκ των δυο δεν είναι … λυκόπουλο!), ξεκίνησαν την προσπάθειά τους να πείσουν τους Αμερικανούς ψηφοφόρους ότι πρέπει να επανεκλεγούν: ο πρώτος θέλει να μείνει στον Λευκό Οίκο και ο δεύτερος θέλει να επιστρέψει.
Απ’ τη μια υπήρχε ένας Μπάιντεν ο οποίος έδινε σωστές απαντήσεις στη συντριπτική πλειοψηφία όσων συζητούνταν (σε αντίθεση με όσα ανέμεναν κυρίως οι επικριτές του και προς μερική ανακούφιση των συνεργατών του) αλλά του έλειπε εκείνο το στοιχείο που θα μπορούσε να κάνει τον μέσο ψηφοφόρο να τον ψηφίσει με κλειστά τα μάτια. Επίσης είχε και κάτι ψιλομπερδεματάκια στο λόγο του (ενισχύοντας την ανησυχία των πολιτικών του φίλων καθώς και τα επιχειρήματα των αντιπάλων του ότι μεγάλωσε άλλο πια).
Απ’ την άλλη υπήρχε ένας Τράμπ που σίγουρα ήταν πιο … ζωηρός, όμως “πιάστηκε με τη γίδα στην πλάτη” να λέει τις γνωστές ανακρίβειες και υπερβολές σε μια σειρά από θέματα – ήταν γενικώς ο γνωστός πλέον σε όλο τον πλανήτη Τράμπ, που μιλούσε σαν να μην υπάρχει αύριο χωρίς αυτόν στη θέση του προέδρου των ΗΠΑ και ταυτόχρονα “ξεχνούσε” τα λάθη του. Φυσικά οι θέσεις του για συγκεκριμένα πράγματα, όπως ας πούμε για το περιβάλλον ή για το μεταναστευτικό ή για την οικονομία είναι χάσιμο χρόνου να σχολιαστούν (απ’ την εποχή που ήταν πρόεδρος ακόμη…).
Στην Αμερική αυτή η πρώτη κοινή εμφάνιση Μπάιντεν – Τράμπ ήταν το έναυσμα να ξεκινήσει ένα δεύτερο ντιμπέιτ.
Υπάρχουν αρκετοί που λένε ότι ο Μπάιντεν δεν τραβάει και το Νοέμβριο δεν θα καταφέρει να κερδίσει έναν Τράμπ που σίγουρα έχει περισσότερη ζωντάνια και νεύρο. Οι θέσεις του Μπάιντεν μπορεί να είναι πιο ενωτικές και σίγουρα είναι πιο δημοκρατικές σε σχέση με τις θέσεις του Τράμπ. Όμως ακόμη και γνωστά στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος (του κόμματος που στηρίζει τον νυν Πρόεδρο) συζητούν για το κατά πόσο είναι σωστό και “χρήσιμο” για το κόμμα τους – τώρα, που είναι ακόμη σχετικά νωρίς – να μην κατέβει τελικά ο Μπάιντεν στις εκλογές και να αντικατασταθεί από κάποιον άλλον υποψήφιο Πρόεδρο.
Υπάρχει βέβαια και η άλλη πλευρά: αυτοί που στον Τράμπ βλέπουν τη σωτηρία του τόπου τους, αλλά ξεχνούν πως πολλές από τις θέσεις του έχουν ήδη διχάσει τις ΗΠΑ και έχουν προκαλέσει προβληματισμό σε πολλούς συμμάχους των ΗΠΑ. Κι αυτό τη στιγμή που ο ίδιος ο Τράμπ απέφυγε να απαντήσει σε κρίσιμα ερωτήματα, όπως π.χ. στο αν θα αποδεχθεί το αποτέλεσμα ή στο αν είχε ρόλο στην κατάληψη για λίγες ώρες του Καπιτωλίου το 2021.
Το ποιος τα πήγε καλά και ποιος δεν τα πήγε σε αυτό το πρώτο ντιμπέιτ είναι άλλης τάξης ζήτημα, υπό την έννοια του ότι εμείς εδώ στην Ευρώπη πολλές φορές κάνουμε το λάθος να κρίνουμε τα της Αμερικής με ευρωπαϊκά στάνταρ. Θα πρέπει να καταλάβουμε πως ο τρόπος σκέψης των Αμερικανών όταν ψηφίζουν και όταν πολιτεύονται είναι εντελώς διαφορετικός από τον Ευρωπαϊκό τρόπο σκέψης. Το ίδιο διαφορετικός είναι και ο τρόπος που ενεργούν.
Όταν το καταλάβουμε αυτό, τότε ανοίγεται μπροστά μας ένα άλλο πεδίο, που ίσως να είναι το πραγματικό.