Αναφορά στο νέο πλαίσιο λειτουργίας του ΕΛΓΑ και στην ασφάλιση της αγροτικής παραγωγής, που θα παρουσιαστεί το επόμενο διάστημα, έκανε σε τηλεοπτικό σταθμό ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Λευτέρης Αυγενάκης.
Χωρίς να εισέλθει σε πολλές λεπτομέρειες ο υπουργός είπε ότι θα υπάρχουν δυο επίπεδα ασφάλισης – το υποχρεωτικό και το προαιρετικό.
Και επεσήμανε ότι στο προαιρετικό επίπεδο θα υπάρχουν καλύψεις κινδύνων που μέχρι τώρα δεν υπήρχαν, όπως η ακαρπία ή οι πυρκαγιές ή οι πλημμύρες.
Είπε επίσης ότι στο πεδίο της προαιρετικής ασφάλισης θα εισέλθουν πλέον οι ιδιωτικές ασφαλιστικές, που θα αναλάβουν συγκεκριμένα πράγματα.
Και άμεσα δημιουργούνται δυο ερωτήματα:
1) η Κυβέρνηση και ο ίδιος ο υπουργός θεωρούν ότι η ακαρπία ή οι πλημμύρες και οι πυρκαγιές θα είναι κίνδυνοι που στα επόμενα χρόνια θα εμφανίζονται μια στο τόσο;; Μα, όσο πάει, λόγω της κλιματικής κρίσης, τέτοιοι κίνδυνοι γίνονται ενδημικοί, τους βλέπουμε να υφίστανται κάθε χρόνο και να δημιουργούν προβλήματα στην αγροτική παραγωγή και στην οικονομία γενικότερα.
2) προς τι η σπουδή της Κυβέρνησης στο να βάλει στο κάδρο και τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες;; Δεν μπορεί ο ΕΛΓΑ να καλύψει μεγάλο μέρος των κινδύνων που θα ενταχθούν στο προαιρετικό επίπεδο ασφάλισης ;;
Αυτό δεν μπορεί να γίνει με τη ριζική αλλαγή του κανονισμού του ΕΛΓΑ, κάτι που οι αγρότες το ζητάνε εδώ και πολλά χρόνια;;
Και βγαίνει ένα συμπέρασμα:
για πολλοστή φορά η Κυβέρνηση πετάει το μπαλάκι στους ενδιαφερόμενους (αγρότες) βγάζοντας απ’ έξω τον εαυτό της και εξαιρώντας την Πολιτεία από ευθύνες που θα έπρεπε να αναλάβει.
Στην ουσία οδεύουμε προς μια ξεκάθαρη αντιαγροτική επιλογή: αντί το Κράτος να καλύψει υπεύθυνα και με όσο το δυνατόν μικρότερο κόστος τους αγρότες από κινδύνους που πλέον είναι καθημερινότητα λόγω της κλιματικής κρίσης, ανοίγει την πόρτα σε κοστοβόρες για τον μέσο Έλληνα αγρότη επιλογές ασφάλισης.
Είναι ξεκάθαρο πως ο Αυγενάκης (ή όποιος άλλος θα ήταν στη θέση του) με τη δήλωσή του αυτή προετοιμάζει τους αγρότες για την επόμενη – δύσκολη – ημέρα. Την ίδια στιγμή παρουσιάζει ως τεράστιο και πρωτοπόρο έργο (!!) τη δημιουργία ενός πλαισίου στο οποίο ο κάθε αγρότης για να συμμετέχει θα πρέπει να πληρώσει πολλά (ενώ θα μπορούσε να έχει τις ίδιες παροχές με σαφώς μικρότερο κόστος, αν στον ΕΛΓΑ γίνονταν πραγματικές αλλαγές).
Με κάτι τέτοια το κόστος παραγωγής για τον αγρότη θα γίνει δυσβάσταχτο και στο τέλος στα χωράφια της Ελλάδας θα φύονται μόνο φωτοβολταϊκά ενώ η χώρα θα βασίζεται αποκλειστικά σε εισαγωγές! Ή μήπως όχι…;;