Ένας ακόμη μεγάλος της ελληνικής μουσικής, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, έφυγε από τη ζωή – στα 84 του.
Μέλος και αυτός της τετράδας των συνθετών που έστειλαν τη χώρα στα ουράνια (μαζί με τους Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Ξαρχάκο), ο Μαρκόπουλος έγραψε αριστουργήματα που “έντυσαν” θρυλικές ελληνικές ταινίες, συνεργάστηκε με ανεπανάληπτους σκηνοθέτες του θεάτρου και του κινηματογράφου, μελοποίησε μεγάλους Έλληνες ποιητές.
Και φυσικά διέγραψε και αυτός τη δική του πορεία στη διεθνή σκηνή, κερδίζοντας πολλά βραβεία και την αναγνώριση.
Πάρα πολλά από τα τραγούδια του απαγορεύτηκαν από τη χούντα (μεταξύ αυτών και το “Μια νύχτα στα Μεσόγεια” ή το “Ξεγυμνώστε τα σπαθιά”).
Τα γνωστότερα ίσως τραγούδια του είναι το “Μαλαματένια λόγια” και το “Ζαβαρακατρανέμια”. Το τελευταίο ήταν ένα τραγούδι ακατάληπτο από το ευρύ κοινό για αρκετά χρόνια, ώσπου ο ίδιος ο Μαρκόπουλος το εξήγησε: Ζάβαρα είναι τα λάβαρα, το “κάτρα” είναι το μαύρο και το “νέμια” είναι το ανέμισμα, ο άνεμος. Μαύρα λάβαρα ανέμισαν. Και το τραγούδησε το τιτανοτεράστιος Νίκος Ξυλούρης.
Παρακαταθήκη και το έργο του Μαρκόπουλου, για τη χώρα και για τις νέες γενιές των Ελλήνων που θα πρέπει να απελευθερωθούν πλήρως από τα βαρίδια του παρελθόντος και να πάνε μπροστά, με ανοιχτούς ορίζοντες…