Κατηγορίες
διεθνή πολιτική

Αλλαγές

Αποδεδειγμένα στη χώρα μας όποτε έχει εκλογές κλεινόμαστε το καβούκι μας, τα κόμματα μπλέκουν σε ατέρμονες “συζητήσεις” και “διαμάχες” για ανούσια πράγματα (π.χ. θυμηθείτε τι έγινε το 1989 στην ανατολική Ευρώπη κι εμείς ήμασταν χαμένοι στη σκανδαλολογία και στα στημένα ειδικά δικαστήρια…).

Μια παρόμοια ιστορία πάει να γίνει και τώρα, οπότε γράφτε τρεις αλλαγές που γίνονται στην περιοχή μας και λίγο μακρύτερα:

1. αλλαγή ηγεσίας στο Μαυροβούνιο, μετά από 32 χρόνια. Ο παλιός εκλεκτός (από το 1991) του Μιλόσεσβιτς, που κατάφερε να διατηρηθεί στην εξουσία για 32 χρόνια αλλάζοντας τακτικές και στρατόπεδα με τον ίδιο τρόπο που άλλαζε πουκάμισα, έχασε τις εκλογές.

Πλέον το μαγαζί αναλαμβάνει άλλος, ένας 36άρης με ευρωπαϊκό προσανατολισμό.

2. Στην (επίσης γειτονική και βαλκανική) Βουλγαρία η κατάσταση δεν είναι και η καλύτερη, αφού από τις εκλογές που έγιναν την Κυριακή δεν βγήκε κάτι ξεκάθαρο. Ήταν η πέμπτη (5η) φορά που γίνονται εκλογές την τελευταία 3ετία και πάλι από ότι φαίνεται δεν θα σχηματιστεί βιώσιμο κυβερνητικό σχήμα.

Στα “ωραία” της υπόθεσης το ποσοστό 13% (περίπου) που πήρε ένα εθνικιστικό – φιλορωσικό κόμμα, το οποίο αναμένεται να δημιουργήσει προβλήματα αφού πιθανόν να θέσει απίστευτες προϋποθέσεις για να συνεργαστεί με κάποιο άλλο κόμμα.

3. Στη Φινλανδία, στις εκλογές εκεί, πρώτο κόμμα αναδείχθηκε το κεντροδεξιό κόμμα “Εθνική Συμμαχία” ενώ τις εκλογές έχασε η έως τώρα πρωθυπουργός (για την οποία ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά – τα περισσότερα δεν ήταν ψέμματα).

Και στη Φινλανδία το εθνικιστικό / ακροδεξιό κόμμα πήρε υψηλό ποσοστό, μάλιστα παρά λίγο να βγει πρώτο κόμμα.

Τι μας λένε όλα αυτά;

– Η Ευρώπη πάλι αλλάζει (κι εμείς εδώ προεκλογικά θα ασχολούμαστε πάλι με …βίλες και “κωλόσπιτα” κι όχι με τα πραγματικά προβλήματα – σας θυμίζει κάτι αυτό;;;;)

– τα κεντρώα, κεντροαριστερά ή κεντροδεξιά κόμματα παντού στην Ευρώπη έχουν αποδυθεί σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων κι όχι ουσίας, κι αυτό είναι μια κατάντια που ενισχύει τα άκρα (και στο τέλος θα κλαψουρίζουν όλοι και θα μιλάνε για φίδια και αυγά)

– η αποχή στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες που γίνονται εκλογές ξεκινά από 40-45% και φτάνει μέχρι το 65% (η απαξίωση δεν έρχεται μόνη, κάποιοι την προκαλούν…)