Το θετικό της υπόθεσης είναι ότι αναδείχθηκαν πολλά πράγματα μέσα από τη συγκεκριμένη κατασκευή. Όχι μόνο επειδή δυο φοιτητές ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις που ήταν πάνω από τις (ακαδημαϊκές) δυνατότητές τους κι από όσα μέχρι τώρα έχουν διδαχθεί, αλλά και επειδή τα σπαγγέτι και οι ταλιατέλες φάνηκε ότι έχουν ιδιότητες που ουδείς εξ’ ημών – των επισκεπτών των σούπερ μάρκετ – φαντάζονταν.
Ρωτήστε κανάν πολιτικό μηχανικό ή αρχιτέκτονα για το τι ακριβώς σημαίνουν τα παρακάτω, αυτό όμως που εντυπωσιάζει είναι ότι οι δυο κάθισαν και μέτρησαν τα πάντα στο πλαίσιο της συγκεκριμένης εργασίας τους και τελικά αποδείχθηκε ότι το ταπεινό ωμό μακαρονάκι αντέχει: εφελκυστική αντοχή 8,48 MPa (megapascal), θλιπτική 2,207 MPa και καμπτική 3,371 Mpa.
Αυτό όσον αφορά τα καλά. Τα κακά;;
Αν σε τέτοια ηλικία και με τις σπουδές τους ακόμη στη μέση αυτοί οι άνθρωποι κάνουν τέτοια (μην το υποτιμάτε, για ξεκινήστε ένα απλό κοινό 50×50 και τα λέμε μετά…!), τι θα γίνει μετά; Και πόσο ικανή θα φανεί αυτή η χώρα να κρατήσει και να “εκμεταλλευτεί” αυτούς αλλά και χιλιάδες άλλους ικανότατους νέους;;
Όριο των νέων είναι ο ουρανός. Μέχρι πότε αυτό το όριο θα το περιορίζουμε, εις το όνομα των κάθε είδους φοβιών ή σκοπιμοτήτων, και στο τέλος αυτοί θα φεύγουν για τα ξένα;
(για όσους έχουν απορία, οι δυο φοιτητές απάντησαν σε συνέντευξη: το σπαγγέτι νούμερο 6 έχει πιο πολλές αντοχές)