Στα 82 του πέθανε, μετά από νοσηλεία στο νοσοκομείο της Αθήνας, ο τέως βασιλιάς της Ελλάδας Κωνσταντίνος. Γεννήθηκε το 1940 και κληρονόμησε τον θρόνο από τον πατέρα του μόλις στα 24 χρόνια του (και σε μια εξαιρετικά δύσκολη στιγμή για την πορεία της χώρας μας).
Χωρίς πολλά λόγια και περιστροφές:
την πορεία του στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα που κάποτε υπήρχε σε αυτή τη χώρα θα την κρίνει η Ιστορία (ναι, αυτή η Ιστορία που οι περισσότεροι αρνούνται να ψάξουν και να μάθουν, μένοντας σε φήμες, σε ιστορίες διανθισμένες με ανακρίβειες ή σε ό,τι γράφεται και αναπαράγεται χωρίς καμία τεκμηρίωση στο διαδίκτυο).
Ο κύκλος της μοναρχίας στην Ελλάδα έκλεισε το 1974 και ευτυχώς δεν πρόκειται να ξανανοίξει.
Λογικά μιλώντας, είναι παντελώς ηλίθιο να πιστεύει κανείς ότι υπάρχει κάποιος άλλος άνθρωπος, κάποιος “γαλαζοαίματος”, που αξίζει να ηγείται μιας χώρας απλά και μόνο επειδή υποτίθεται είναι ανώτερος από εμάς ή επειδή έχει κάτι το… “θεϊκό” – αν είναι έτσι τότε ας χαρίσουμε την εξουσία στον πιο ανόητο ή στον πιο ανίκανο της χώρας ή στον πιο “θεϊκό” κι αυτός ας τη μεταβιβάζει κληρονομικά στους απογόνους του…
Ο Κωνσταντίνος, του Οίκου Σλέσβιχ – Χόλσταϊν – Σόντερμπουργκ – Γκλύξμπουργκ που βασίλεψε κάποτε στην Ελλάδα, πέθανε. Και με τον θάνατό του έκλεισε ένας κύκλος, ανθρώπινος αυτή τη φορά, αφού πρέπει να ήταν ο τελευταίος μιας σειράς πρωταγωνιστών σε γεγονότα που πλήγωσαν και δίχασαν την Ελλάδα, και που ουσιαστικά την έστειλαν πολλές δεκαετίες πίσω (τη στιγμή που άλλες χώρες δημιουργούσαν και “ανέβαιναν” δυο – δυο τα σκαλοπάτια). Ο πολιτικός – πολιτειακός κύκλος είχε κλείσει στις 8 Δεκεμβρίου του 1974.
Αυτόν θα τον κρίνει η Ιστορία και ο Δημιουργός. Εμείς, έχοντας ως αφορμή τον θάνατο αυτού του τελευταίου εκ των πρωταγωνιστών μιας ταραγμένης για την Ελλάδα περιόδου, απλά ας διαβάσουμε Ιστορία.
Γιατί αν δεν διαβάσουμε την Ιστορία μας, αν δε μάθουμε την Ιστορία μας, τότε θα επαναλαμβάνουμε συνεχώς, σε έναν αέναο κύκλο, τα λάθη του παρελθόντος. Και θα ξαναγυρίζουμε συνεχώς προς τα πίσω…