Δεν είναι και λίγοι όσοι αναρωτιούνται και ανησυχούν για τα επόμενα βήματα της Τουρκίας, μετά από την δοκιμή βαλλιστικού πυραύλου μικρού βεληνεκούς (SRBM) που ανακοίνωσε η Άγκυρα.
Η δοκιμή πραγματοποιήθηκε γύρω στις 7 το πρωί (τοπική ώρα) της Τρίτης 18 Οκτωβρίου 2022, στη Μαύρη Θάλασσα. Τούρκικα καθώς και δυτικά ΜΜΕ αναφέρουν ότι ο πύραυλος, που υποτίθεται πως είναι τουρκικής κατασκευής, εκτοξεύθηκε από φορητή πλατφόρμα που βρίσκονταν κοντά στη Ριζούντα και έπεσε περίπου 560 χλμ πιο μακριά, στα ανοιχτά της Σινώπης.
Αυτά που προκαλούν τα ερωτήματα και την ανησυχία είναι δυο:
α) πως τα κατάφεραν οι Τούρκοι τόσο γρήγορα (μέσα σε λίγα χρόνια δηλαδή) να φτιάξουν βαλλιστικό πύραυλο – και με ποιου τη βοήθεια;
β) ποια θα είναι η συνέχεια, αφού οι Ρώσοι εξακολουθούν να κατασκευάζουν τα πυρηνικά εργοστάσια στο Άκουγιου.
Αν κάποιος έχει δυο δράμια μυαλό θα καταλάβει πως η ανησυχία δεν προκαλείται από τη συγκεκριμένη δοκιμή ως γεγονός – σίγουρα η Τουρκία (όπως και η Ελλάδα) κατέχει πιο εξελιγμένα και πιο καταστροφικά όπλα από τον πύραυλο που δοκιμάστηκε.
Το ανησυχητικό όμως είναι άλλο: οι συνδυασμοί που μπορεί να δημιουργηθούν αν βάλεις κάτω όσα συμβαίνουν στη γείτονα αλλά και το γεγονός ότι η Τουρκία έχει αναπτύξει ή αναπτύσσει κι άλλα όπλα, νέα, χρησιμοποιώντας στο έπακρο την στρατιωτική/αμυντική βιομηχανία της – την ώρα που κάτι αντίστοιχο δεν γίνεται στην Ελλάδα (η οποία εξαρτάται απόλυτα από βιομηχανίες άλλων χωρών).
Με την ευκαιρία, θυμηθείτε τι έγραφε η Περισκόπηση το 2017 (ΕΔΩ) και το 2018 (ΕΔΩ) – μια μικρή υπενθύμιση ώστε να καταλάβετε τι έχετε επιλέξει να διαβάζετε τόσα χρόνια (και πόσο πληροφορημένοι μπορεί να είστε).