Κορυφώνεται το πρόβλημα με τους πλειστηριασμούς ακινήτων, αφού η προστασία των δανειοληπτών είναι κενό γράμμα (απ’ την ώρα που δεν υπάρχει υποχρέωση των κορακιών, που έχουν πάρει σχεδόν το 70% του συνόλου των δανείων, να προχωρήσουν σε διακανονισμούς) ενώ απ’ την άλλη μεριά όσο πάνε και αυξάνονται αυτοί που χάνουν τα σπίτια τους.
Το θέμα, που είναι τεράστιο, επιδεινώθηκε από τις συνεχείς κρίσεις (οικονομική, υγειονομική, ενεργειακή) που έχουν αρνητική επίδραση στα εισοδήματα όσων ήθελαν να προχωρήσουν σε διακανονισμούς.
Επίσης υπάρχει και το θέμα της συμπεριφοράς των ίδιων των funds (που στην πλειονότητά τους είναι εταιρίες της πλάκας στημένες με σκοπό την κερδοσκοπία χωρίς όρια), που ακολουθούν ανεξέλεγκτα το δικό τους δρόμο και τις δικές τους πρακτικές – με αποτέλεσμα χιλιάδες άνθρωποι να έχουν ήδη χάσει τα σπίτια τους και χιλιάδες άλλοι να κινδυνεύουν να τα χάσουν στο επόμενο χρονικό διάστημα.
Περιουσίες αλλάζουν χέρια για ψίχουλα (περιουσίες νοικοκυραίων που αγωνίστηκαν για να τις φτιάξουν, όχι αλητών που είναι κατ’ επάγγελμα κακοπληρωτές) με διάφορα προσχήματα και σε εξευτελιστικές τιμές. Και η Πολιτεία κοιμάται όρθια ή στην καλύτερη περίπτωση είναι ξύπνια αλλά ταυτόχρονα είναι και θλιβερός θεατής, αφήνοντας τους κερδοσκόπους να αλωνίζουν και την κοινωνία να διαλύεται…
