Ο ένας (ο Ουκρανός πρόεδρος Ζελένσκι) δηλώνει δημόσια, μέσω twitter, “ευγνώμων” για την συνεχή υποστήριξη.
Η άλλη (η Γερμανίδα ΥΠΕΞ Μπέρμποκ) δηλώνει δημόσια, επίσης μέσω twitter, ότι “είναι μαζί” στην κρίση της Ρωσίας.
Ποιον ευγνωμονεί ο Ζελένσκι και με ποιον είναι στην μαζί η Μπέρμποκ στο θέμα της εισβολής;;;
Την… Τουρκία!
Μια Τουρκία που της πήρε μια βδομάδα να… καταλάβει ότι η εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία είναι πόλεμος, αφήνοντας στο μεταξύ 16 ρώσικα πλοία κι ένα υποβρύχιο να περάσουν τα Στενά. Μια Τουρκία που σε αυτή τη δεδομένη χρονική στιγμή θεωρεί ότι η Συνθήκη του Μοντρέ είναι καλή (ενώ αμφισβητεί ευθέως άλλες Συνθήκες και Συμφωνίες). Μια Τουρκία που πουλάει UAV στην Ουκρανία μέχρι και λίγες μέρες πριν από την εισβολή των Ρώσων, ενώ μέχρι πριν από λίγο καιρό είχε στενή εταιρική σχέση με την ίδια χώρα στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας.
Μια Τουρκία που επικροτεί τη θέση Πούτιν για αποστρατικοποίηση και ουδετερότητα της Ουκρανίας (άρα επικροτεί άμεσα την εισβολή Πούτιν), αφού την ίδια ακριβώς λογική θέλει αύριο-μεθαύριο να τη χρησιμοποιήσει για τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.
Σοβαρή διπλωματία με δυο κουβέντες σημαίνει “χάραξη μακροχρόνιας εξωτερικής πολιτικής, σταθερές θέσεις, ικανότητα ελιγμών”. Αν ψάξουμε λίγο, δεν έχουμε τίποτε από τα τρία. Τη στιγμή αυτή μας λείπουν όλα.
Θα μπορούσαμε να έχουμε όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Χωρίς να πατάμε σε δυο ή περισσότερες βάρκες. Χωρίς να κάνουμε λάστιχο το Διεθνές Δίκαιο ή τις συμφωνίες που έχουμε υπογράψει και μας έχουν εντάξει στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Καταδικάζοντας ρητά, κατηγορηματικά και έμπρακτα εισβολές όπως αυτή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Και ταυτόχρονα να είμαστε από τη σωστή πλευρά της Ιστορίας (χωρίς να γίνουμε… Τουρκία, ας μη ζηλεύουμε τους ταραξίες και πολλάκις εισβολείς!).
Αντίθετα, την ώρα που στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου αρμενίζουν αμερικανικά αεροπλανοφόρα και ρωσικές φρεγάτες, εμείς το ρίξαμε στη μικροπολιτική στο εσωτερικό (όπως κάποτε, που φαγωνόμασταν και στο τέλος το πληρώσαμε πολύ ακριβά), εμείς επιλέγουμε το … ξεβράκωμα στο εξωτερικό, επιλέγουμε να τα δίνουμε όλα απ’ την πρώτη στιγμή. Επιλέξαμε να χρησιμοποιούμε τα τελευταία “όπλα” απ’ την πρώτη στιγμή – χάνοντας τη δυνατότητα να έχουμε περαιτέρω επιλογές και να κλιμακώσουμε αν χρειαστεί στη συνέχεια (άρα, στη συνέχεια δεν θα μπορέσουμε να δείξουμε τη διαφωνία ή τη συμφωνία μας σε κάτι, επειδή οι επιλογές θα έχουν εξαντληθεί).
Γιατί αν τα δίνεις όλα απ’ την αρχή, μετά τι;;
Αυτοί κοιτάνε τη δουλειά τους. Εμείς τι;;
Πως το έγραψε ο Άλκης Αλκαίος και το τραγούδησε ο Δημήτρης Μητροπάνος;; “Πάντα γελαστοί και γελασμένοι”…!