Δυο άλλοι πόλεμοι μαίνονται (ανά τον πλανήτη αυτή τη φορά), παράλληλα με τον πραγματικό πόλεμο που διεξάγεται στην Ουκρανία μετά την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία.
Ο πόλεμος της προπαγάνδας και ο κυβερνοπόλεμος.
Ο πρώτος είναι παλαιότερος, πάει αιώνες πίσω. Το ποιος θα κερδίσει τις εντυπώσεις είναι σημαντικό, ώστε να μπορέσει να περάσει στη διεθνή κοινή γνώμη τη δική του γραμμή. Άμεσα θύματά του είναι η αλήθεια και η ενημέρωση.
Ήδη η ΕΕ έχει απαγορεύσει τη λειτουργία πολλών ρωσικών ΜΜΕ ενώ κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στη Ρωσία, με την απαγόρευση λειτουργίας ΜΜΕ που έχουν ως έδρα τους χώρες που της επέβαλλαν κυρώσεις.
Το κοινό είναι πλέον υποχρεωμένο να ακούει τις “κατάλληλες” ειδήσεις με το “κατάλληλο” φρασεολόγιο, ανάλογα με την περιοχή που ζει. Η άλλη πλευρά (είτε είναι το θύμα, είτε ο θύτης) δεν έχει θέση στην ενημέρωση, οπότε στο κομμάτι αυτό έχουμε μπει ξανά σε μια αρκετά σκοτεινή εποχή. Στην εποχή που οι δέκτες (ο κόσμος δηλαδή) είναι υποχρεωμένοι να μαθαίνουν νέα χωρίς να έχουν το δικαίωμα να φιλτράρουν οι ίδιοι την πληροφορία αφού το φιλτράρισμα το κάνουν για λογαριασμό τους άλλοι, με βάση τα δικά τους κριτήρια…
Ο κυβερνοπόλεμος είναι το άλλο κομμάτι.
Χρονολογικά πιο πρόσφατος, παίζει πλέον σημαντικό ρόλο και στο μέλλον θα παίξει ακόμη μεγαλύτερο. Κι αυτός διεξάγεται παράλληλα με τον πραγματικό, είναι ιδιαίτερα σκληρός και – επειδή έχουμε φτάσει σε σημείο τέτοιο που τα πάντα λειτουργούν με τη βοήθεια ενός μικροεπεξεργαστή – μπορεί να προκαλέσει τεράστιες απώλειες, χωρίς τη χρήση μεγάλου αριθμού προσωπικού και με σχετικά λίγα έξοδα.
Οι απώλειες όσων δέχονται κυβερνοεπιθέσεις είναι πολυδιάστατες: στρατιωτικές υποδομές, νοσοκομεία, βασικές υπηρεσίες (όπως η παροχή ηλεκτρικό ρεύματος ή νερού), τράπεζες, ενημέρωση, επικοινωνίες, συγκοινωνίες είναι μόνο μερικοί από τους τομείς που μπορεί να πληγούν. Με στρατολογημένους τους κατάλληλους ανθρώπους, οι ανά τον κόσμο σκοτεινές ή λιγότερο σκοτεινές κρατικές υπηρεσίες μπορούν να τινάξουν στον αέρα μια χώρα ολόκληρη, χωρίς να πέσει ούτε μια τουφεκιά…