Η τελευταία επίθεση σε διυλιστήριο της Σαουδικής Αραβίας (έχουν γίνει κι άλλες επιθέσεις – είτε πάλι σε διυλιστήρια είτε σε κατοικημένες περιοχές, όμως οι περισσότερες πέρασαν στα ψιλά της ειδησεογραφίας αφού δεν… προβλημάτιζαν τις διεθνείς αγορές πετρελαίου) έφερε πάλι στη δημοσιότητα μια πραγματικά ξεχασμένη σύρραξη, αυτή στην Υεμένη.
Πρόκειται για μια ακόμη χώρα στο έδαφος της οποίας μια σειρά από χώρες πολεμούν δια αντιπροσώπων εδώ και πολλά χρόνια. Ειδικά δε από τη δεκαετία του 2000 και μετά τα πράγματα έχουν γίνει ακόμη πιο βίαια και σκληρά. Αποτέλεσμα; Δεκάδες χιλιάδες νεκροί και ξεσπιτωμένοι, εκατομμύρια που ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης, η χολέρα θερίζει, η πείνα είναι μια καθημερινότητα (αφού τα λιμάνια είναι αποκλεισμένα λόγω των εχθροπραξιών).
Βασικοί αντίπαλοι είναι οι ένοπλοι της φυλής Χούτι και η Σαουδική Αραβία ενώ άμεσα εμπλεκόμενοι είναι οι ΗΠΑ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (που έχουν δεχθεί και επιθέσεις με drones) και το Ιράν. Στο όλο σκηνικό μπαίνουν κυβερνητικές δυνάμεις, αντάρτες που αντιτίθεται στους Χούτι και στην Κυβέρνηση ταυτόχρονα, δυνάμεις κάποιου Μεταβατικού Συμβουλίου του Νότου (που τους υποστηρίζουν τα ΗΑΕ) και κατά τόπους πολέμαρχοι που πηγαίνουν όπου φυσάει ο άνεμος και οσμίζονται χρήμα.
Σε απλά ελληνικά: ένας πόλεμος που ένας Θεός ξέρει πότε θα τελειώσει, ένας πόλεμος που περνάει στα διεθνή δελτία ειδήσεων μόνο όταν επηρεάζονται οι αγορές πετρελαίου (όποτε δηλαδή γίονται μικρές ή μεγαλύτερες επιθέσεις σε διυλιστήρια), ένα απίστευτο χάος στο πλαίσιο του οποίου πολύς κόσμος πεθαίνει και πεινάει, τη στιγμή που δεν ξέρει από που θα του έρθει η επόμενη σφαίρα…