Δυο από τα σοβαρότερα προβλήματα που έχει (ή που θα έχει) να αντιμετωπίσει η Ρωσία εξαιτίας της επιλογής της να εισβάλλει στην Ουκρανία είναι η εξεύρεση τρόπου απαγκίστρωσής της από τον πόλεμο και η διεθνής απομόνωσή της.
Για το πρώτο μιλήσαμε ήδη – ακούστε ΕΔΩ το σχετικό podcast.
Το δεύτερο είναι ακόμη χειρότερο από το πρώτο, επειδή κανείς δεν ξέρει ακόμη:
α) πόσο θα διαρκέσει η απομόνωση αυτή,
β) ποιες θα είναι οι μακροχρόνιες συνέπειές της – συνέπειες που μας επηρεάζουν όλους.
Η απομόνωση της Ρωσίας έχει δυο πηγές/προελεύσεις: το εξωτερικό (τη Δύση, πιο συγκεκριμένα) και το εσωτερικό της ίδιας της Ρωσίας.
Οι κυρώσεις, οι απαγορεύσεις, οι κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων Ρώσων σε χώρες εκτός Ρωσίας, οι απελάσεις διπλωματών είναι πλέον “καθημερινότητα”. Πολλές χώρες έχουν επιλέξει αυτό το δρόμο, ο οποίος στην ουσία τις απομακρύνει από τη Ρωσία. Πολλές χώρες, όχι όλες οι χώρες.
Ο άλλος δρόμος είναι αυτός που επιλέγει – όσο ο καιρός περνάει – η ίδια η Ρωσία: αποχωρεί πριν την… αποχωρήσουν!
Τελευταία εξέλιξη η επιστολή Λαβρόφ (που παραδόθηκε από τον αντιπρόσωπο της Ρωσίας) με την οποία αναστέλλεται η συμμετοχή της Ρωσίας στο Συμβούλιο της Ευρώπης.
Η Ρωσία απομονώνεται λοιπόν, απομακρύνεται ολοένα και περισσότερο από τον υπόλοιπο κόσμο. Είτε με ευθύνη των ίδιων των Ρώσων, είτε εξαιτίας των δυτικών.
Το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο: σταδιακά 144 εκατομμύρια άνθρωποι θα μείνουν χωρίς να το θέλουν αποκομμένοι από τον έξω κόσμο και υπό ένα αμφιλεγόμενο καθεστώς (ο ηπιότερος χαρακτηρισμός).
Κι όσο αυτά θα συμβαίνουν τόσο πιο ασταθής θα γίνεται η Ρωσία εσωτερικά, τόσο περισσότερο θα αυθαιρετεί και τόσο μεγαλύτερη προσπάθεια και περισσότερος χρόνος θα απαιτηθούν από όλους μας για να επιστρέψει στη διεθνή κοινότητα η μεγαλύτερη σε έκταση χώρα του κόσμου και ο λαός της.