Μια ιστορία στην οποία η Ελλάδα (αλλά και η Κύπρος) είχε επενδύσει πολλά, ο αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου East-Med, έχει φτάσει κατά φαινόμενα στο τέλος της.
Με ένα non paper του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ στην ουσία μπαίνει ταφόπλακα σε σχεδιασμούς αλλά και κινήσεις που το παρελθόν τους πάει περίπου 20 χρόνια πίσω.
Σχεδιασμοί που αφορούσαν τη σύνδεση του Ισραήλ με την Κύπρο και την Ελλάδα, βάσει των οποίων φυσικό αέριο από τα ανοιχτά του Ισραήλ και της Κύπρου θα έφτανε μέχρι τη δυτική Ευρώπη μέσω Κύπρου, Ελλάδας και Ιταλίας (παρακάμπτοντας την Τουρκία).
Πολλά έχουν αλλάξει από όταν πρωτοξεκίνησαν οι συνομιλίες αλλά και οι χρηματοδοτήσεις μελετών (από την Ε.Ε.) για το συγκεκριμένο έργο. Για την εγκατάλειψη (ουσιαστικά) του σχεδίου δεν φταίνε μόνο οι ΗΠΑ. Άλλωστε οι ΗΠΑ δεν ήταν και μεταξύ των άμεσα ενδιαφερόμενων μελών (άμεσα υπό την έννοια του κράτους που υπέγραψε ή θα υπέγραφε συμφωνίες).
Οι ΗΠΑ κάνουν τη δουλειά τους, που δεν είναι άλλη απ’ το να πουλήσουν στη δυτική Ευρώπη το δικό τους αέριο. Άλλωστε μια μικρή πρώτη πρόβα την έκαναν πριν από λίγο καιρό, όταν έστειλαν αέριο στην Ευρώπη με καράβια, την εποχή που οι στρόφιγγες από τη Ρωσία είχαν σφίξει πολύ και η τιμή του αερίου πήγε στα ύψη.
Επίσης οι Αμερικάνοι δεν θέλουν με τίποτε να εγκαταλείψουν πλήρως την Τουρκία στη Ρωσία. Και το τράβηγμα του χαλιού στον EastMed είναι ένα τύποις δωράκι στην Τουρκία, η οποία θα έμενε εκτός σχεδιασμού αν ποτέ ο EastMed ολοκληρώνονταν και άρχιζε να δουλεύει.
Φυσικά στο όλο σκηνικό τον δικό της ρόλο παίζει και η χώρα μας. Η οποία έχει στείλει πολύ πίσω (για να μην πούμε ότι έχει αναστείλει πλήρως!) το θέμα των υδρογονανθράκων στην ΑΟΖ (που ακόμη δεν έχει ανακηρύξει).
Πλέον η ιστορία της εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων της ευρύτερης περιοχής μπαίνει σε άλλο καλούπι, υπάρχει άλλο πιο εύκολο και ποιο οικονομικό σχέδιο: εξόρυξη (όπου αυτό δε δημιουργεί προβλήματα και κινδύνους για την ειρήνη, δεδομένης της γενικότερης εχθρικής προς όλους στάσης της Τουρκίας), μεταφορά σε σταθμούς υγροποίησης κοντά στα κοιτάσματα και στη συνέχεια μεταφορά με καράβια στα σημεία που υπάρχει σύνδεση με τα μεγάλα δίκτυα και τους καταναλωτές (και εκ νέου μετατροπή σε αέριο και διοχέτευση στους αγωγούς).
Το μόνο ερώτημα που συνδέεται μ’ αυτή την ιστορία, όπως αυτή θα διαμορφωθεί μελλοντικά, είναι ένα: θα συνεχίσει η Ελλάδα να κάνει πίσω σε πράγματα που θα την καταστήσουν σημαντικό παίκτη και παραγωγό ενέργειας (αφού είναι δεδομένο για όλους ότι κοιτάσματα υδρογονανθράκων υπάρχουν, και μάλιστα πλούσια);
Επειδή άλλο πράγμα είναι οι αγωγοί (που μπορούν να … παρακαμφθούν με διάφορους τρόπους, είναι τεχνικά εφικτό και πιο οικονομικό όπως λένε αυτοί που ξέρουν) κι άλλο πράγμα είναι να μην προχωράς σε ανακήρυξη ΑΟΖ και σε εκμετάλλευση όσων υπάρχουν στην ΑΟΖ σου και σε περιμένουν…
* και κάτι για το τέλος:
- φοβού τους ισαποστάκηδες. Πάντα δημιουργούσαν θέματα, οπουδήποτε κι αν εμπλέκονταν.
- οι Αμερικάνοι δεν είναι κορόιδα: προτού να βγάλουν το non paper ζύγισαν επί μακρόν και πολύ καλά τις επιπτώσεις του East Med. Όχι τις περιβαλλοντικές που επικαλούνται. Τις άλλες, τις γεωπολιτικές, αφού ήταν ένας αγωγός που θα εξανάγκαζε την Ελλάδα να ασχοληθεί ενεργά με την ΑΟΖ της και να οριοθετήσει με την Κύπρο (συμπεριλαμβάνοντας το σύμπλεγμα του Καστελόριζου, χάριν του οποίου οι ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου εφάπτονται)