Θα το πούμε όσο πιο απλά και περιεκτικά μπορούμε (βλέπετε, εδώ στην Περισκόπηση έχουμε και την τάση να μην ασχολούμαστε με αυτά που δίνουν τα πολλά κλικ!!!): η διάσκεψη COP26 είναι η Διεθνής Διάσκεψη για το κλίμα που διοργανώνει ο ΟΗΕ και φέτος γίνεται στη Γλασκώβη. Είναι η 26η συνάντηση των κρατών του πλανήτη, στην οποία θα συζητηθεί (στην ουσία) το μέλλον του πλανήτη και το μέλλον το δικό μας επάνω σε αυτόν.
Αρχικά – για να μπούμε στο νόημα – ας φανταστούμε τη Γη ως ένα καρυδότσουφλο που πλέει ακυβέρνητο μέσα σε έναν απέραντο Ωκεανό. Όλοι εμείς είμαστε επάνω σ’ αυτό το καρυδότσουφλο και δεν έχουμε και που αλλού να πάμε…!
Περί της συνάντησης
Όσα συμβαίνουν “πίσω” απ’ τη συνάντηση αυτή (αφού οι άλλες απέτυχαν παταγωδώς ή πέτυχαν σε κάποια μόνο σημεία και αυτή η επιτυχία ήταν οριακή) είναι ανησυχητικά:
– για να μην βουλιάξουμε (στην κυριολεξία), σκοπός είναι να πιάσουμε μέχρι το 2030 συγκεκριμένα επίπεδα εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου που θερμαίνουν τον πλανήτη. Αλλιώς σε πρώτη φάση η στάθμη της θάλασσας θα συνεχίσει να ανεβαίνει και να ανεβαίνει…
– οι G20 δεν κατάφεραν, μόλις τις προηγούμενες ημέρες, να “κλείσουν” σημαντικά θέματα για το κλίμα. Άφησαν πολλά πράγματα ανέγγιχτα, χωρίς να λάβουν κάποιες δεσμεύσεις και χωρίς να θέσουν σαφή χρονοδιαγράμματα.
– τα χρήματα που απαιτούνται για να αρχίσει αν μπαίνει μια σειρά στο θέμα είναι πάρα πολλά και ουδείς είναι διατεθειμένος να τα βάλει. Να δούμε όμως που θα τα βάλουν τα χρήματα στο τέλος, αν η θερμοκρασία του πλανήτη συνεχίζει να αυξάνεται.
– βρισκόμαστε ήδη πιο πάνω από τους στόχους όσον αφορά τη θερμοκρασία του πλανήτη. Είμαστε στον +1,5 °C, έπρεπε να είμαστε σε αρνητικές τιμές σε σχέση με το παρελθόν και είμαστε σε θετικές!
– στη διάσκεψη δε συμμετέχουν μεγάλες χώρες, που κατά διαβολική σύμπτωση είναι και οι μεγαλύτεροι ρυπαντές: για παράδειγμα η Κίνα, η οποία είναι υπεύθυνη για το 1/3 των εκπομπών αερίων που επιβαρύνουν την ατμόσφαιρα και ευθύνονται για την αύξηση της θερμοκρασίας. Είναι προφανές ότι οι μεγάλες χώρες δεν θέλουν να δεσμευτούν για τίποτε (θεωρούν ότι η Οικονομία είναι πιο σημαντική από την επιβίωση).
Επίσης θα πρέπει να κρατήσουμε κάποια πράγματα ακόμη:
– η λεγόμενη “πράσινη ενέργεια” παίζει δυνατά, κυρίως στην Ευρώπη. Οπότε κάθε φορά που θα ακούτε για τα γεωπολιτικά στην ανατολική Μεσόγειο να βάλετε στον… λογαριασμό των διαφορών που ήδη υπάρχουν ή που θα υπάρξουν στην περιοχή ΚΑΙ την “πράσινη ενέργεια”. Κι όποτε ακούτε για την Ελλάδα και τη θέση της στην περιοχή, ΠΑΛΙ να έχετε την “πράσινη ενέργεια” στο νου σας. Συμφωνίες για τα ενεργειακά ή για την ΑΟΖ είναι και αυτές στο παιχνίδι (καλώδια ηλεκτρικής διασύνδεσης με χώρες της Μέσης Ανατολής – π.χ. με την Αίγυπτο ή τη Σαουδική Αραβία, κόμβοι μεταφοράς ενέργειας προς τη δυτική και τη βόρεια Ευρώπη που δεν έχει επαρκή για φωτοβολταϊκά ηλιοφάνεια κλπ κλπ).
– στην Ελλάδα η λεγόμενη “απολιγνιτοποίηση” προχωρά, με πολύ υψηλό κόστος για τους καταναλωτές και πολύ βιαστικά σε σχέση με άλλες χώρες, που την έστειλαν χρονικά πιο πίσω. Στη χώρα μας σκοπός είναι να κλείσουν μέχρι το 2023 τα εργοστάσια στη δυτική Μακεδονία, μέχρι το 2028 στη Μεγαλόπολη και γενικά αν προλάβουμε να τα κλείσουμε όλα ίσως και νωρίτερα (μέχρι το 2025). Όμως διαλέξαμε λάθος χρόνο, επειδή οι τιμές στα αγαθά της ενέργειας έχουν πάρει την ανηφόρα εδώ και λίγους μήνες.
Τέλος ας θυμηθούμε τα δύσκολα σενάρια που θα μας φέρει η κλιματική αλλαγή:
– Μεταναστευτικό. Δεν έφταναν οι πόλεμοι που οδηγούν πολύ κόσμο να αφήσει τις εστίες του για κάτι πιο ειρηνικό, ήρθε και το κλίμα. Σε εκατομμύρια υπολογίζονται οι άνθρωποι που θα αναγκαστούν μέσα στα επόμενα χρόνια να φύγουν απ’ τις χώρες τους και να κατευθυνθούν αλλού, αφού είτε τα σπίτια τους θα βουλιάξουν λόγω της ανόδου της στάθμης της θάλασσας είτε λόγω των προβλημάτων που θα δημιουργηθούν δεν θα έχουν να φάνε.
– Οικονομία. Το κόστος είναι τεράστιο και κάποιος πρέπει να το πληρώσει. Και σίγουρα δεν θα το πληρώσουν οι έχοντες. Ο πρώτος λογαριασμός είναι κοντά στα 100 δισεκατομμύρια και ακόμη δεν τον έχει πληρώσει κανένας, όλο το αναβάλλουν. Και αυτό το … κατοσταρικάκι είναι μόνο η αρχή.
– Κοινωνία. Ο κόσμος πρέπει να ζεσταθεί, να έχει δροσιά, να έχει φως, καθαρό νερό και καθαρό αέρα αλλά και να έχει χώρο για να παράξει το φαγητό του. Αν αυτά εκλείψουν (ειδικά στις χώρες που θεωρούνται αυτονόητα), τότε η κοινωνική έκρηξη είναι θέμα χρόνου και κανείς δεν θέλει να φανταστεί τι θα συμβεί και πως θα μπορέσει να χαλιναγωγηθεί η κοινωνική έκρηξη που θα ακολουθήσει.
Και όοοοολα αυτά είναι μόνο η αρχή και λίγα από αυτά που θα ζήσουμε, αν δεν προσέξουμε το καρυδότσουφλο πάνω στο οποίο ταξιδεύουμε. Τόσο απλά…!