Οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια. Κι όταν ανακοινώνεται αλματώδης αύξηση του αριθμού των ραντεβού για εμβόλιο, λίγες ημέρες μετά από τη θέση σε ισχύ των νέων μέτρων (που περιορίζουν την πρόσβαση σε μια σειρά από υπηρεσίες, επιχειρήσεις και δραστηριότητες), τότε κάτι συμβαίνει.
Πολλοί είναι αυτοί που λένε ότι η Κυβέρνηση άργησε να υιοθετήσει σοβαρά μέτρα, που θα οδηγούσαν στον εμβολιασμό όσους έχουν τις (αβάσιμες) αμφιβολίες τους για τα εμβόλια και για την αποτελεσματικότητα των εμβολιασμών.
- Τι θα γίνονταν αν όλοι όσοι μπορούν να εμβολιαστούν (δηλαδή το επιτρέπει η κατάσταση της υγείας τους) εμβολιάζονταν νωρίτερα;
- Τι θα γίνονταν αν το 62% γίνονταν σε μια μέρα 92%;
- Σε ποια κατάσταση θα ήταν τα νοσοκομεία σήμερα, αν είχαμε ένα ποσοστό της τάξης του 80-90% εμβολιασμένων στο γενικό πληθυσμό;
- Ποια θα ήταν η κατάσταση στα σχολεία (άρα και στην κοινωνία), αν ξεφεύγαμε απ’ τον παραλογισμό του 50%+1 για να κλείσει μια τάξη; Γιατί με το ισχύον σύστημα έχουμε μια ανακύκλωση, ο ένας κολλάει τον άλλο και μέχρι να κολλήσει κι ο τελευταίος ο κύκλος επαναλαμβάνεται βαίνοντας μειούμενος ποσοτικά (επιβαρύνοντας όμως την κατάσταση σε κάθε δεδομένη χρονική στιγμή).
- Τι θα γίνονταν στα νοσοκομεία και στις ΜΕΘ αν οι εμβολιασμένοι μέσα στην κοινωνία ήταν περισσότεροι (και ειδικά στις λεγόμενες “παραγωγικές ηλικίες” και στις “ηλικίες με μεγάλη κινητικότητα”);
- Τι θα γίνονταν αν η Κυβέρνηση δεν έκλεινε το μάτι σε συγκεκριμένους κοινωνικούς φορείς και απαιτούσε από αυτούς όσα απαιτεί από την υπόλοιπη κοινωνία;
- Τι θα γίνονταν αν την προηγούμενη άνοιξη και το προηγούμενο καλοκαίρι η Κυβέρνηση ξέφευγε απ’ τις ιδεολογικές της αγκυλώσεις και ενίσχυε το Εθνικό Σύστημα Υγείας με προσωπικό;
Και αυτά είναι μόνο μερικά από τα ερωτήματα, που σχετίζονται με το που θα βρισκόμασταν σήμερα, αν γίνονταν πέντε πράγματα που τα υπαγορεύει η κοινή λογική.
Βασικότερα όλων όμως είναι 2 άλλα ερωτήματα: αυτοί που αποφασίζουν λαμβάνουν αποφάσεις με … χρονοκαθυστέρηση ή τη στιγμή που πρέπει;; Ζυγίζουν τα πάντα με βάση το πολιτικό κόστος ή πράττουν ακούγοντας τους επιστήμονες;
Για μια ακόμη φορά πάντως, την τρέχουσα κατάσταση μπορούμε να την αντιληφθούμε πλήρως μέσα απ’ τους αριθμούς, αφού βλέπουμε:
- αύξηση των νέων ραντεβού για την 1η δόση των εμβολίων
- μείωση του μέσου όρου ηλικίας όσων νοσηλεύονται στα νοσοκομεία με covid-19
- μείωση του μέσου όρου ηλικίας όσων κλείνουν ραντεβού για να εμβολιαστούν
- αύξηση όσων προστρέχουν σε φαρμακεία και μικροβιολογικά εργαστήρια για να κάνουν rapid test για να μπορέσουν να κάνουν πέντε βασικά πράγματα που σχετίζονται με την καθημερινότητά τους
- σταθεροποίηση του αριθμού των εμβολιασμένων που νοσηλεύονται και αύξηση του αριθμού των ανεμβολίαστων. Στις ΜΕΘ των νοσοκομείων της χώρας μας μόλις ένας στους δέκα είναι εμβολιασμένος.
- σταθεροποίηση του αριθμού των νέων καθημερινών κρουσμάτων σε επίπεδα που είναι πολύ υψηλά
Ας έχουμε όμως κατά νου και τους παραλογισμούς που υπάρχουν:
για παράδειγμα βλέπουμε ότι ένας εργαζόμενος υποχρεούται να πηγαίνει με rapid test στη δουλειά του όμως δεν μπορεί να μπει στην ίδια επιχείρηση ως πελάτης αν δεν είναι εμβολιασμένος. Ή βλέπουμε ότι παίζει ένας αστυνομικός να ελέγχει κάποιον και να τον “γράφει” αν μπει σε ένα μαγαζί ανεμβολίαστος αλλά την ίδια ακριβώς στιγμή ίσως και ο ίδιος ο αστυνομικός να είναι ανεμβολίαστος.
Η ιστορία με τον κορωνοϊό είναι ένα ντόμινο. Αν ένα “τουβλάκι” δεν είναι σωστά τοποθετημένο και σταθεροποιημένο, τότε όλα τα υπόλοιπα “τουβλάκια” που το ακολουθούν είναι νομοτελειακό ότι θα πέσουν…