Όπως ακριβώς το διαβάσατε στον τίτλο. Εμβολιαστική κάλυψη 0,1%. Δηλαδή, στους 1000 κατοίκους μιας περιοχής πλήρως εμβολιασμένος είναι μόλις ο… ένας!
Την ώρα που στις “ανεπτυγμένες” χώρες εξακολουθούν ακόμη να υπάρχουν άνθρωποι που εμπιστεύονται τον κάθε τσαρλατάνο ή συνωμοσιολόγο κι όχι την επιστήμη (και αρνούνται να κάνουν το εμβόλιο), υπάρχουν περιοχές στις οποίες η εμβολιαστική κάλυψη είναι τόσο μικρή που θα αποδειχθεί εξαιρετικά δύσκολο να ξεφύγουν από τη δημιουργία ενός ατέρμονου κύκλου της COVID-19.
Από τις αρχές της πανδημίας ήταν σαφές ότι θα υπάρξουν δυσκολίες για όσες χώρες ήταν φτωχές και δεν θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν – για διάφορους λόγους – επαρκή αριθμό εμβολίων για τους κατοίκους τους. Δεν ήταν θέμα ποιας εταιρίας το εμβόλιο θα χρησιμοποιούσαν. Όποιο κι αν χρησιμοποιούσαν, ήταν πολύ ακριβό για την τσέπη τους.
Οι περισσότεροι θυμόμαστε εκείνη τη διαρροή του βελγικού εγγράφου που έγραφε για παράδειγμα ότι ο εμβόλιο της AstraZeneca κόστισε την Ευρωπαϊκή Ένωση 1,78 ευρώ ή το άλλο της BionTech/Pfizer που έπιασε τα 12 ευρώ. Είτε 1,78 ευρώ – είτε 12 ευρώ, τα λεφτά αυτά πολλές χώρες δεν τα έχουν!
Στο όλο κόστος έρχεται να προστεθεί και το κόστος της μεταφοράς και της αποθήκευσης του εμβολίου, οπότε τα πράγματα σκουραίνουν ακόμη περισσότερο. Και ακόμη περισσότερος κόσμος μένει απροστάτευτος…
Ένα παράδειγμα μιας τέτοιας χώρας είναι το Κονγκό. Με ανύπαρκτο οδικό δίκτυο κι άλλα τέτοια προβλήματα, γεγονός που εκτοξεύει στα ύψη τα μεταφορικά αφού οι μεταφορές πρέπει να γίνονται αεροπορικά. Αποτέλεσμα όλων αυτών; Μόλις 1 στους 1000 είναι πλήρως εμβολιασμένος. Παρόμοια κατάσταση και σε άλλες χώρες: Τανζανία (6 στους 1000), Αϊτή (7 στους 1000) κλπ…
Την ώρα λοιπόν που υπάρχουν χώρες με διαθέσιμα εμβόλια και άδεια εμβολιαστικά κέντρα (η δική μας χώρα δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση), υπάρχουν και χώρες που το εμβόλιο το ψάχνουν αλλά δεν το έχουν.